Ο Σίβα χορεύει

Τρεις είναι οι σημαντικότεροι Θεοί του Ινδουισμού. Ο Σίβα, ο Βισνού κι ο Βράχμα. Ο Σίβα θεωρείται ο σημαντικότερος όλων. Πιθανόν οι ψυχολόγοι να τον χαρακτήριζαν διπολική προσωπικότητα. Είναι ο θεός της καταστροφής και της δημιουργίας.

 Όταν ο κόσμος βουλιάζει στη διαφθορά, όταν η δικαιοσύνη αποκτά οργουελικές αποχρώσεις, όταν η υποκρισία αντικαθιστά τη γονεϊκή και κοινωνική ευθύτητα, τότε ο Σίβα χορεύει.

Απλώνει τα χέρια και περιστρέφεται. Σαν δερβίσης. Σαν ιερός ρεμπέτης. Ότι βρίσκεται μπροστά του αναλώνεται, μα πίσω απ’ την πλάτη του οργιάζει η δημιουργία, η αναγέννηση.

Ο Σίβα  χορεύει, όταν τα θεμέλια του κόσμου έχουν πια σαπίσει. Σε σάπια θεμέλια τίποτα δεν μπορεί να στεριώσει. Κι όταν ο χορός αρχίσει, είναι πια αργά για μετάνοιες.

Θα έλεγε κανείς πως είναι ο θεός της επανάστασης. Ξέρω πως τ’ αποτελέσματα των επαναστάσεων είναι συζητήσιμα. Η τύχη των επαναστατών σκοτεινή. Αν πίστευα στον Ινδουισμό θα έλεγα πως άνθρωποι και κοινωνίες παρασύρονται σ’ έναν συμπαντικό χορό. Αυτό που καταστρέφεται εδώ, μπορεί να δημιουργήσει ευτυχία σ’ έναν τόπο μακρινό, σε μια άλλη χρονική στιγμή. Η Γαλλική επανάσταση άφησε τη Γαλλία στα συντρίμμια και στην ηγεμονία ενός νέου βασιλιά. Όμως τα κυκλικά κύματα της πέτρας που πέταξαν οι επαναστάτες κάλυψαν τον πλανήτη. Θέσπισαν αρχές και ιδανικά, ριζοσπαστικά όχι μόνο για την εποχή αλλά και για τις γενιές τους μέλλοντος. Φαίνεται πως οι επαναστάτες κι οι επαναστάσεις απλώνονται στα χέρια του Σίβα. Είναι τα χέρια του Σίβα. Και είναι τα κάρβουνα της φωτιάς. Οι πρώτοι που αναλώνονται. Χορεύουν εκτός τόπου και χρόνου και πέρα απ’ τις επιθυμίες και τα όνειρα των  μικρών ανθρώπων. Ο Σίβα χορεύει ποδοπατώντας τους νάνους. Τους νάνους της ψυχής.

 

Σημ. : Ο μόνος ειρηνικός επαναστάτης, μετά το Χριστό, ο Γκάντι, ήταν Ινδουιστής.