Athens by night

Φωτό από το den-borw-na-kserw-e.blogspot.com 

Η Αθήνα είναι μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, χτισμένη γύρω απ’ τoν ιερό βράχο της Ακρόπολης του χρυσού αιώνα. Μια πόλη  πολύ ενδιαφέρουσα –εκτός των άλλων- από τουριστικής πλευράς. Το ενδιαφέρον, όπως γνωρίζετε, έχει πολλές και όχι πάντα θετικές ερμηνείες, αλλά σίγουρα δεν είναι βαρετό.
Εσείς που είστε γενναίοι και τολμηροί τουρίστες, ελάτε μαζί μου για μια βόλτα στην πόλη. Άλλοι τη λένε άσχημη, άλλοι τη λατρεύουν, άλλοι ψάχνουν και δεν βρίσκουν την έξοδο, αλλά εσείς πρέπει να τη δείτε σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες (με τη διευρυμένη σημασία του όρου) στιγμές της: Τη μέρα του συλλαλητηρίου κατά της ψήφισης του νιοστού μνημόνιου παράδοσης της χώρας στους δανειστές της. Γιατί μια εθνική κυριαρχία δεν παραχωρείται με τη μία. Κόβεται κομμάτια και ξεπουλιέται σε όλο και χαμηλότερες τιμές. Με όλο και περισσότερους δουλοπάροικους δώρο.
Ξεκινάμε τη βόλτα μας απ’ το σταθμό του Ηλεκτρικού στη Νερατζιώτισσα. Η ώρα είναι οκτώμισι το βράδυ και ξέρουμε όλοι, ότι χημικά πέφτουν κατά των συγκεντρωμένων από τις πέντε τ’ απόγευμα. Τσεκάρετε και πάλι τις μάσκες και τα ριοπάν που σας μοιράσαμε στο ξενοδοχείο.

Ο σταθμός της Νερατζιώτισσας παρουσιάζει ιδιαίτερο ανθρωπολογικό άρα και τουριστικό ενδιαφέρον σήμερα. Εδώ, πλήθος νέων ανθρώπων κινούνται αντίθετα με τη φορά των διαδηλωτών. Σαν τους σολομούς και τη ροή των ποταμών. Αντί να πάρουν το τραίνο για το Σύνταγμα, κατευθύνονται προς το ιστορικό Mall για σινεμά, σουβλάκια, καφέ ή όλα αυτά μαζί. Επιστήμονες προσπαθούν να αποδώσουν το  φαινόμενο σε διάφορους λόγους, αλλά διαφωνώντας –ως συνήθως- δεν έχουν καταλήξει σε οριστική ερμηνεία του φαινομένου. Μήπως οι εν λόγω νεαροί είναι τουρίστες σαν κι εσάς; Μήπως είναι όλοι γόνοι πλουσίων οικογενειών μη πληττόμενων απ’ την κρίση; μήπως η κίνησή τους επηρεάζεται από τον ανάδρομο Ερμή σε σχέση με τα αναδρομικά της γιαγιάς τους ή μήπως είναι απλώς ανόητοι;  Ας επιβιβαστούμε στο συρμό που μόλις σταμάτησε μπροστά μας και ίσως το κοελικό σύμπαν συνωμοτήσει για να μας απαντήσει. Και να που τα θαύματα συμβαίνουν καθημερινά! Νεαρός –με τα σπυράκια του και το επιμελώς μισοπεσμένο τζιν- όπισθεν ευρισκόμενος συνομιλεί με φίλο του στο κινητό. Ας στήσουμε αυτί. Όχι-όχι μην νομίζετε πως γινόμαστε αδιάκριτοι! Εκείνος φταέι που μιλάει πολύ δυνατά και λέει: «Ρε συ μαλάκα (θα σας εξηγήσω τη λέξη αργότερα με πολλά παραδείγματα που θα συναντήσουμε στο δρόμο μας). Άκουσες πάλι που τα κάψαν όλα; Ρε συ! Αν δεν ψηφιστεί το μνημόνιο, την κάτσαμε όλοι! Δεν θα υπάρχει μία. Θα γυρίσουμε στην εποχή της χούντας. Πενήντα χρόνια πίσω!» Ξέχασε, ο νεαρός συνταξιδιώτης μας να προσθέσει: «Και μήπως υπάρχει εναλλακτική; Πες μου τις προτάσεις σου!» Η συγκεκριμένη ερώτηση, ακολουθούμενη από την απαραίτητη προστακτική, χρησιμοποιείται κατά κόρον όταν τα επιχειρήματα εξαντλούνται. Ότι περίπου θα έλεγε κι ο Κολοκοτρώνης στον Καραϊσκάκη, αν η επανάσταση ματαιωνόταν. Αν οι επαναστάτες υιοθετούσαν τη λογική των σύγχρονών μας πατριωτών και σωτήρων.  Πρόκειται, αγαπητοί μου τουρίστες, καλοί μας πελάτες της βαριάς βιομηχανίας της ξεπουλημένης χώρας μας, περί χαρακτηριστικού είδους μπάμπους-πάσχους. Ο νεαρός γεννήθηκε άνθρωπος, αλλά μετά από  ώρες παρακολούθησης τηλεοπτικών ειδήσεων και λιβελογραφιών σε προβληματικά έντυπα, έχει υποστεί βαριές κρανιοεγκεφαλικές βλάβες. Ως γνωστό, τα νευρικά κύτταρα δεν αναγεννώνται και όποιος τα κάψει, είναι πολύ άτυχος. Δυστυχώς. Η περίπτωση ωστόσο, εξηγεί και την πορεία των παιδιών-σολομών που συναντήσαμε προηγουμένως.
Ας συνεχίσουμε όμως το ταξίδι μας κάνοντας μια σημαντική στάση στο σταθμό της Ομόνοιας. Εδώ οι άνθρωποι ομονοούν. Προσπαθούν –όλοι- να μπουν στο τραίνο πρώτοι. Αγαπητοί μας τουρίστες, παραχωρείστε τη θέση σας στο ηλικιωμένο ζευγάρι που σπρώχνεται από το πλήθος με τα κοκκινισμένα μάτια, τα φασματικά πρόσωπα και τις κρεμάμενες λευκές μάσκες. Μην φοβάστε! Δεν είναι ζόμπι. Πρόκειται για ένα κύμα επικίνδυνων διαδηλωτών που  ψεκάστηκαν και αποχωρούν νικημένοι. Είναι πλέον ακίνδυνοι. Προσέξτε την ποσότητα της λακ στα μαλλιά της υπερήλικης διαδηλώτριας. Μη γελιέστε από το χαμένο της ύφος. Τα μαλλιά λειτουργούν ως κράνος με το οποίο σκόπευε να εκπορθήσει τους προστάτες του πολίτη.
Παρακαλώ σηκωθείτε απ’ τις θέσεις σας. Στην επόμενη στάση κατεβαίνουμε. Και ιδού. Η ώρα είναι εννιά και βρισκόμαστε στον ιστορικό σταθμό Μοναστηράκι. Συνώνυμο του αθηναϊκού τουρισμού, των μαγαζιών με τα τσολιαδάκια και την ποικιλία σουβλατζίδικων. Όλος αυτός ο κόσμος που βλέπετε συγκεντρωμένο στην πλατεία, βρέθηκε εδώ τρέχοντας. Τώρα ξαποσταίνουν για να ξαναγυρίσουν στο Σύνταγμα. Οι περισσότεροι είναι νέοι. Οι μεγαλύτεροι εξαντλήθηκαν και γυρίζουν σπίτι όπως ήδη παρατηρήσαμε και στον προηγούμενο σταθμό της Ομόνοιας.  Εμείς όμως που είμαστε φρέσκοι, ακμαίοι και περίεργοι θα διασχίσουμε την Ερμού με σκοπό να φτάσουμε στο Σύνταγμα.
Την προσοχή σας παρακαλώ! Σε περίπτωση που διακρίνουμε πλάσματα ντυμένα στα λευκά με ασπίδες και κράνη, θα τα αποφύγουμε στρίβοντας στα στενά. Φήμες αναφέρουν πως  τα πλάσματα αυτά είναι φτωχόπαιδα που ξεπουλήθηκαν για 500 €. Μάλλον όμως πρόκειται για έναν ακόμα αστικό μύθο. Στην πραγματικότητα, τα αστακοφορεμένα όντα είναι ορκς που δωρίθηκαν από το δανειστή Σάρουμαν για την διασφάλιση εφαρμογής των εξαρθρωτικών μέτρων. Τι; πώς; Διαρθρωτκών; Ω, ναι! Ξέρετε... γλώττα λανθάνουσα.
Σε απόσταση 100 μέτρων βλέπουμε μια διμοιρία ορκς. Τους απευθύνουμε αυτοσχέδιους χαιρετισμούς και στρίβουμε αριστερά. Όχι δεξιά είπαμε! Δεξιά έρχονται καπνοί κι ακούγονται εκρήξεις από κρότου-λάμψης! Όμως...  Δεν είναι συναρπαστική η βόλτα μας; Δεν είναι εντυπωσιακά όλα αυτά τα ειδικά εφέ που σκάνε μπροστά στα μάτια μας; Δεν είναι ένα θέαμα πολύ ανώτερο του τμήματος εγκλημάτων της Madame Tussauds ; Δεν ζούμε τα γυρίσματα καταστροφολογικής χολιγουντιανής υπερπαραγωγής;  Ναι, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στις βιτρίνες. Ναι, έχουμε εκπτώσεις, αλλά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αποκτήσετε το συνολάκι που χαζεύετε, χωρίς να δώσετε ευρώ ή δραχμή ή όπως αλλιώς θα λέγεται σύντομα το τοπικό νόμισμα. Λίγη υπομονή παρακαλώ. Ελισσόμαστε ως αίλουροι στα στενά του ιστορικού κέντρου της ιστορικής πόλης όπου η πρόσβαση των δρόμων δεν είναι ιστορικά δεδομένη. Από δω μπορούμε να περάσουμε, από δω δεν μπορούμε γιατί τα ορκς μόλις ξέρασαν τις δηλητηριασμένες τους ανάσες, από δω φεύγουμε γιατί στο βάθος σκάσανε μύτη τα κρανοφόρα τέρατα, στρίβουμε επί τόπου όπου μπορούμε γιατί ψεκασμένο μπουλούκι διαδηλωτών τρέχει αλαφιασμένο κατά πάνω μας. Χαίρομαι που το διασκεδάζετε μαζί μας. Χαίρομαι που απολαμβάνετε την κομμένη σας ανάσα και την έκρηξη της αδρεναλίνης, το χοροπηδηχτό της καρδιάς σας. Ούτε ερωτευμένοι στο πρώτο ραντεβού, ε; Όχι; Ε, καλά δεν είναι όλοι τυχεροί στον έρωτα.
Να που επιτέλους φθάσαμε μπροστά στη βουλή. Παρά τα χημικά, παρά την ισχυρή παρουσία των ορκς, ο κόσμος είναι πολύς. Μπροστά απ’ τα ξενοδοχεία, κάποιοι ξεπλένουν το δρόμο με ένα λάστιχο. Η ώρα κοντεύει δέκα. Η νύχτα μοιάζει ήσυχη και διστακτική. Φυσάει ένα ευεργετικό αεράκι που απομακρύνει τη μυρωδιά των ορκς. Και όπως, αγαπητοί μου τουρίστες, θα έλεγε και ο γουρλής μας επίτιμος: «ωραία είναι εδώ στην Αμαλίας Μαρίκα!» Η έκφραση αυτή, αγαπητοί μου τουρίστες είναι ένα είδος ντόπιου μαγικού ξορκιού. Με το που ειπώθηκε, χειροβομβίδες, δακρυγόνα, ανάσες ορκς και δράκων ξεχύνονται γύρω απ’ την πλατεία. Τρέχτε καλοί μου τουρίστες-τρέχτε! Πανεπιστημίου, στροφή Βουκουρεστίου με τα ωραία σιδερόφραχτα στόρια. Όσο πιο ακριβά τα μαγαζιά, τόσο πιο βαριά τα σίδερα. Πόσο διδακτική αυτή η βόλτα σήμερα! Θα συνεχίσουμε τη βόλτα μας στρίβοντας αριστερά και πάλι αριστερά και όλο ίσια. Ουπς! Τι μεγαλειώδης  φωτιά είναι αυτή; Και προσέξτε αγαπητοί μου, πως η φωτιά δημιουργεί ένα αόρατο πέπλο στα μάτια των ορκς. Το κτίριο του κινηματογράφου φλέγεται, αλλά τα ορκς δεν το βλέπουν. Προχωρούν την παρέλασή τους χωρίς να δίνουν καμία σημασία. Ούτε τα παιδιά με τις βαριοπούλες που σπάνε πεζοδρόμια, στάσεις λεωφορείων, βιτρίνες, που στέκονται προκλητικά στη μέση της Σταδίου και της Πανεπιστημίου με τους λοστούς στα χέρια είναι ορατά από τα ορκς. Τα προσπερνούν σαν να μην υπάρχουν. Αυτά τα αόρατα παιδιά, τα πολύ θυμωμένα είναι στην ίδια ηλικία με τα παιδιά σολομούς που συναντήσαμε στην αρχή της διαδρομής μας. Κάποια τρεκλίζουν, κάποια άλλα είναι σβέλτα και αποτελεσματικά στο καταστροφικό τους έργο. Έμπειροι αποδομητές. Κάποια άλλα αποτελούν λαμπρή περιγραφή της λέξης μαλάκας, παραδείγματα της οποίας, υποσχέθηκα να σας δώσω στη διάρκεια της βόλτας μας. Σίγουρο είναι πως δεν μπορείς να τους περιγράψεις ως έναν τύπο. Ίσως γι αυτό να μπερδεύουν τα τέρατα. Ποιος να ξέρει; Άβυσσος η ψυχή των ορκς.

Βρισκόμαστε στη Σόλωνος. Αριστερά σας, το υπό κατάληψη κτίριο της Νομικής. Δεξιά, τρία παρκαρισμένα πυροσβεστικά. Θαυμάστε τη νωχέλεια με την οποία το ένα απ’ αυτά θα ξεκινήσει να κάνει όπισθεν για να κατευθυνθεί στο χώρο των πυρκαγιών. Με πόση διακριτικότητα θα αποφύγει να πατήσει και τον τελευταίο ποντικό της πόλης, αυτόν που τρέχει πίσω και δίπλα απ’ τον άστεγο τον ξαπλωμένο στη μέση του βρεμένου και βρωμερού πεζόδρομου. Προβλέπεται, πως σε μία ώρα, το πυροσβεστικό όχημα θα καταφθάσει στον τόπο της φωτιάς, ο οποίος απέχει 500 περίπου -έρημα αυτή την ώρα- μέτρα.

Κυρίες και κύριοι! Θα κινηθούμε τώρα με προσεκτικές κινήσεις προς τον πλησιέστερο σταθμό του τραίνου. Θα προσέχετε πού πατάτε γιατί οι δρόμοι είναι γεμάτοι αποκαΐδια, σπασμένα μάρμαρα, φωτιές, αποκοιμισμένους άστεγους, κρυμμένες διμοιρίες. Θα περάσουμε έξω από λεηλατημένα μαγαζιά. Εδώ οι εκπτώσεις θα φθάσουν το 100% όπως ήδη σας έχω αναφέρει. Εκπτώσεις θα γίνουν και μέσα στη βουλή. Σε λίγο οι βουλευτές θα αποφασίσουν τη συνέχεια του κομματιάσματος και του ξεπουλήματος της χώρας. Σαν βολικές προς τους πελάτες/δανειστές κοπέλες, θα πουν ναι σε όλα. Μόνο που οι κανονικές κοπέλες είναι ασύγκριτα τιμιότερες και γενναιότερες. Προσφέρουν το δικό τους κορμί. Όχι τα κορμιά ανήλικων κι αγέννητων παιδιών.

Κυρίες και κύριοι, αν διασκεδάσατε με τη σημερινή βόλτα, υπόσχομαι να σας συνοδεύσω σε πολλές-πολλές παρόμοιες ακόμα. Φέρτε και τους φίλους σας. Δεν θέλουμε χρήματα. Μόνο να θυμάστε ότι είδατε.

Καληνύχτα σας.