Σ' αγαπώ μα δεν το κχέρεις

Είσαι 3,5 κι εγκυμονώ τον αδερφό σου. Αναρωτιέμαι πού θα βρω αγάπη για κείνον. Έχεις ποτίσει κάθε κλωστούλα, κάθε σταγόνα της καρδιάς μου.  Προσπαθώ να σε προετοιμάσω για το νέο ερχομό. Ανεπιτυχώς, αφού ούτε κι εγώ είμαι έτοιμη. Σου μιλάω για ένα καινούριο σύντροφο στο παιχνίδι. Ξεχνάω να επισημάνω πόσο μικροσκοπικά κι ανήμπορα είναι τα νεογέννητα. Σύντομα, όλα μου τα λάθη, θα μας συναντήσουν.

Ξεκινάς παιδικό σταθμό. Μαγκωμένος, ανόρεχτος, αλλά ποτέ δεν μου ‘χεις  χαλάσει χατίρι.

Σε λίγες μέρες έρχεται βιαστικός ο αδερφός σου. Επελαύνει καταλαμβάνοντας τον κόσμο μου. Τον ερωτεύομαι αναπάντεχα κι ολοκληρωτικά κι εσύ απ’ τη μια μέρα στην άλλη, γίνεσαι ο μεγάλος. Φεύγεις για το «σκολείο» με κλάματα. Νιώθεις εξορισμένος και γεμίζω τύψεις γιατί με φοβάμαι. Φοβάμαι πως σε διώχνω για να μείνω μόνη με το νέο μου έρωτα. Σκαρφίζεσαι ιστορίες να δείξεις το δίκιο σου. Ιστορίες για ένα άλλο κείμενο.
Μια μέρα, τα δάκρυα στερεύουν. Συνήθισες λέω και σου πιάνω κουβέντα την ώρα του βραδινού μπάνιου. «Βρήκες καινούργιους φίλους;» σε ρωτώ. Κοκκινίζεις. Ναι, δεν με γελούν τα μάτια μου. Κοκκινίζεις! «Για πες!» σε τσιγκλάω. Έχω μυριστεί θησαυρό. «Όχι φίλο αγόρι» απαντάς μετά από σκέψη. «Κορίτσι, λοιπόν; Πώς τη λένε;». «Σοφία.», «Ωραίο όνομα! Και παίζετε μαζί;» , «μας αρέσει η ίδια γόμα. Μας αρέσει να ζωγραφίζουμε με την ίδια γόμα.»Μάλλον δεν το κάνετε για χάρη της τέχνης, αλλά δεν σου λέω αυτό:  «Την ίδια στιγμή;» Γνέφεις πως ναι. Με κοιτάς μ’ αυτά τα μάτια τα μεγάλα σαν εβδομάδες-που λέει η Ζυράννα. Το συλλογιέσαι ώρα αυτό που θα πεις. Κόκκινος πάλι, το ξεφουρνίζεις: «Εγώ τη Σοφία την παντρεύτηκα μα εκείνη δεν το κχέρει.» Το «Ξ» σου είναι ακόμα «Χ» και τ' αγκαλιάζω κάθε φορά που τ' ακούω. Μου έρχεται να γελάσω για τον ερήμην αρραβώνα. Μου έρχεται και να δακρύσω. Είναι που ο έρωτας γιατρεύει σκάβοντας νέες πληγές.  «Πώς είναι η Σοφία;» σε ρωτώ. «Είναι 2, 5 χρονών. Έχει κίτρινα και στρογγυλά μαλλιά και ξέρει πολλά πράγματα».  Με τους αριθμούς τα πήγαινες πάντα περίφημα, με τις περιγραφές πάλι, θα πρέπει να κάνω ταμείο (γρου-γρου): 
Κίτρινα και στρογγυλά μαλλιά= είναι ξανθιά με μπούκλες. 
Τα άλλα τα κατάλαβα χωρίς μεταφραστή. «Δεν θα πω κουβέντα.» σου υπόσχομαι όσο πιο όμοια με σένα μπορώ να ψηλώσω. Χαμογελάς με ανακούφιση. Έχεις αποφασίσει πια να φυλάγεσαι απ' τις αγάπες. Να τις κρύβεις. Όσο μπορείς.

Λίγες μέρες μετά, καθώς φτάνω στο σχολείο, μου τραβάς το χέρι. Δίπλα μας, ένας μεγαλόσωμος μπαμπάς παραλαμβάνει μία τοσοδούλα μπέμπα. Ξανθούλα και μπουκλωτή. Η πιπίλα καλύπτει το μισό πρόσωπο. Έχει γείρει στην πατρική αγκαλιά γλαρωμένη (τσομπ-τσομπ). Μου τραβάς το χέρι να χαμηλώσω. Τρέμεις πουλάκι μου. Ψιθυρίζεις: «Η Σοφία». Εντάξει, το καταλάβαμε. 
H Σοφία ξέρει όντως πολλά πράγματα. Καταλαβαίνει ας πούμε, πως μιλάμε γι αυτή. Ανοίγει μάτια, μας κοιτάει. Χαμογελάει, βγάζει την πιπίλα, λέει στον μπαμπά: «Αυτή είναι η μαμά του.» Το λέει για μένα και σου ρίχνει ένα βλέμμα με μάτια μισόκλειστα που δεν είναι της νύστας. Ούτε των δυόμισι χρόνων είναι. Ξαναβάζει την πιπίλα, γίνεται πάλι μωρό και γέρνει στον ώμο του πατέρα της. Εκείνος μου κλείνει το μάτι. «Γεια σου συμπεθέρα!» Μπορώ τώρα να χαμογελάσω κι εγώ στο συμπέθερο; Μπορώ.
Είπα όμως; Δεν είπα κουβέντα. (Ε, ως τώρα.)

Ποστ γραμμένο για το αφιέρωμα στην πρώτη αγάπη. 
Στο ίδιο αφιέρωμα συμμετέχουν εξαιρετικοί μπλόγκερς. 

Ο ήχος του ανέμου: ο πρώτος έρωτας

A mother's diary: Οι πρώτες αγάπες

Η ποδηλάτισσα: Πρώτη αγάπη

Kidscloud: Η πρώτη αγάπη αλλά και η πρώτη απογοήτευση
Το καραντί: Αγάπη
Ο βιβλιοθηκάριος: Η κα Τζίνα: η πρώτη αγάπη
Oι Κυνοκέφαλοι:  Ο Ταρζάν κι η αβωνιάρα
RedKangaroo:  Ραβασάκι και σκαμπίλι
Aναγεννημένη: Πρώτο σκίρτημα
Kos Panti Δυό αγάπες κι ένα ταξίδι στο μέλλον
Τα χαμένα επεισόδια And burn your bridges down
Polyannas'days Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο
Kizilkum αν ήσουν
Τσαλαπετεινός Αχ Ελισσάκι
Antidrasex Η πρώτη αγάπη
Mπανάνα: Η λάθος μπλούζα
Οld Boy: Το μαντηλάκι