Ευγνωμοσύνη

Μπαλί, 2009.

Η ξεναγός δείχνει τη μία και μοναδική φυλακή του Μπαλί:

«Σήμερα, βρίσκεται εδώ ένας φυλακισμένος. Ένας μεθυσμένος που έκανε φασαρία. Συνήθως η φυλακή είναι άδεια.»

Αναρωτιούνται οι –βαθιά νυχτωμένοι- τουρίστες: Πώς γίνεται σ' έναν τόπο 4 εκατομμυρίων κατοίκων να μην εγκληματεί κανείς;

Στη συνέχεια, οι εν λόγω τουρίστες θα πληροφορηθούν πως τα καλαθάκια με το ρύζι και τα λουλούδια που συναντούν σε κάθε τους βήμα, αποτελούν προσευχές των ντόπιων, οι οποίοι, νύχτα-μέρα - κάθε μέρα, ευχαριστούν τους μυριάδες θεούς τους, το κάθε δέντρο, το κάθε ποτάμι, τους ζωόμορφους, τους τερατόμορφους, τους παράξενους.   

Αυθαίρετα εντελώς, ο τουρίστας θα συνδέσει την έλλειψη εγκληματικότητας με το χαμόγελο των κατοίκων. Θα συνδέσει την αίσθηση που είχε με το που πάτησε το πόδι του στο νησί, αυτή την πρώτη –ασυνήθιστα βαθιά και μοσχοβολιστή- ανάσα ευτυχίας με την ευγνωμοσύνη που ξεχειλίζει ολούθε, που παρασύρει κι εσένα τον ξένο.

Στο νησί, οι μόνοι που κλέβουν είναι οι μαϊμούδες και μάλιστα σε ένα συγκεκριμένο δάσος. Οι μαϊμούδες των υπόλοιπων δασών είναι μόνο αστείες και φιλικές μέχρι παρεξηγήσεως. Κάθονται ας πούμε στο κεφάλι των επισκεπτών κι αρχίζουν το ξεψείρισμα όπως κάνουν στα μωρά και στα άλλα αγαπημένα τους πρόσωπα. Εκθέτουν τον καθαρό και κομ-ιλ-φο βαθιά νυχτωμένο τουρίστα.

Ο Σίβα χορεύει

Τρεις είναι οι σημαντικότεροι Θεοί του Ινδουισμού. Ο Σίβα, ο Βισνού κι ο Βράχμα. Ο Σίβα θεωρείται ο σημαντικότερος όλων. Πιθανόν οι ψυχολόγοι να τον χαρακτήριζαν διπολική προσωπικότητα. Είναι ο θεός της καταστροφής και της δημιουργίας.

 Όταν ο κόσμος βουλιάζει στη διαφθορά, όταν η δικαιοσύνη αποκτά οργουελικές αποχρώσεις, όταν η υποκρισία αντικαθιστά τη γονεϊκή και κοινωνική ευθύτητα, τότε ο Σίβα χορεύει.

Απλώνει τα χέρια και περιστρέφεται. Σαν δερβίσης. Σαν ιερός ρεμπέτης. Ότι βρίσκεται μπροστά του αναλώνεται, μα πίσω απ’ την πλάτη του οργιάζει η δημιουργία, η αναγέννηση.

Ο Σίβα  χορεύει, όταν τα θεμέλια του κόσμου έχουν πια σαπίσει. Σε σάπια θεμέλια τίποτα δεν μπορεί να στεριώσει. Κι όταν ο χορός αρχίσει, είναι πια αργά για μετάνοιες.

Θα έλεγε κανείς πως είναι ο θεός της επανάστασης. Ξέρω πως τ’ αποτελέσματα των επαναστάσεων είναι συζητήσιμα. Η τύχη των επαναστατών σκοτεινή. Αν πίστευα στον Ινδουισμό θα έλεγα πως άνθρωποι και κοινωνίες παρασύρονται σ’ έναν συμπαντικό χορό. Αυτό που καταστρέφεται εδώ, μπορεί να δημιουργήσει ευτυχία σ’ έναν τόπο μακρινό, σε μια άλλη χρονική στιγμή. Η Γαλλική επανάσταση άφησε τη Γαλλία στα συντρίμμια και στην ηγεμονία ενός νέου βασιλιά. Όμως τα κυκλικά κύματα της πέτρας που πέταξαν οι επαναστάτες κάλυψαν τον πλανήτη. Θέσπισαν αρχές και ιδανικά, ριζοσπαστικά όχι μόνο για την εποχή αλλά και για τις γενιές τους μέλλοντος. Φαίνεται πως οι επαναστάτες κι οι επαναστάσεις απλώνονται στα χέρια του Σίβα. Είναι τα χέρια του Σίβα. Και είναι τα κάρβουνα της φωτιάς. Οι πρώτοι που αναλώνονται. Χορεύουν εκτός τόπου και χρόνου και πέρα απ’ τις επιθυμίες και τα όνειρα των  μικρών ανθρώπων. Ο Σίβα χορεύει ποδοπατώντας τους νάνους. Τους νάνους της ψυχής.

 

Σημ. : Ο μόνος ειρηνικός επαναστάτης, μετά το Χριστό, ο Γκάντι, ήταν Ινδουιστής.