Πτήσεις Ι

Τελείωσες. Γυρίζεις πίσω. Έκανες όλα όσα έπρεπε, αντιμετώπισες ό,τι σε απασχολούσε, κατατρόπωσες αυτά που σε ταλαιπωρούσαν, τα τύλιξες όλα σε μια κόλλα χαρτί και τα έκλεισες προσεκτικά στο συρτάρι. Σηκώθηκες κι έφυγες. Αρχίζεις να το νοιώθεις καθώς απογειώνεσαι. Ανάταση. Αναγωγή. Αναθεώρηση.  Αναζητάς το θεό σου εκεί ψηλά. Κι αναρωτιέσαι αν η φυσική σου κατάσταση είναι να πετάς. Μεθάς εύκολα σε υποπίεση-κάθε τι έχει και την επιστημονική του εξήγηση, αυτή των ορθολογιστών και των πραγματιστών. Μόνο που εσένα αυτό δεν σε καλύπτει, γιατί ξέρεις όταν είσαι ερωτευμένος μεθάς εύκολα, όταν είσαι κουρασμένος μεθάς εύκολα, όταν είσαι στενοχωρημένος μεθάς εύκολα. Εν ολίγοις πάντα μεθυσμένος είσαι. Άνω-κάτω το στομάχι σου κι εσύ αφήνεσαι. Αναδιανομή. Αναδιάταξη. Αναπόληση. Αναζητάς τη γνώριμη μορφή της. Αυτή που σε αναστατώνει και σε ανακαταλαμβάνει. Και γεμίζει τα όνειρά σου ξανά και ξανά, ομορφαίνει το μέλλον σου, αυτό τουλάχιστον που βλέπεις πίσω από το επτασφράγιστο παράθυρο. Θέλεις να πνιγείς μέσα σε ροζ συννεφάκια, να βυθιστείς και να χαθείς μέσα της. Ενώ κοιτάς τον αέρα που υγροποιείται πίσω στο τζάμι. Καμιά μυρωδιά, μόνο δάκρυα που παγώνουν πριν καλά-καλά αναβλύσουν. 

Κοιτάς κάτω και το μυαλό σου μουδιάζει. Βλέπεις τις ψυχές που εγκαταλείπουν τη γη και αναρτώνται στο επέκεινα. Θέλεις να πετάξεις μαζί τους γιατί φοβάσαι να περπατήσεις πια στη γη. Μετακινείσαι. Μεταφέρεσαι. Ανάμεσα σε δύο πόλεις, ανάμεσα σε δύο όχθες, κι αποκάτω γκρεμός, μπρος ή πίσω, όπως και να γίνει θα πέσεις. Γιαυτό είναι καλύτερα να μάθεις να πετάς. Αναζητάς τη διέξοδο, τη διαφυγή, προετοιμάζεις προσεκτικά τη στιγμή που θα συμβεί. Να κρυφτείς πίσω από τα πρέπει με τα θέλω σου προτεταμένα. Ρωγμή στην πραγματικότητα, που γεμίζει με αέρα. Να καταφέρεις να αναπνεύσεις, να ανασάνεις ξανά, να παλέψεις την αναβλητικότητα, να συναντήσεις τις δυνατότητές σου, αναπόσπαστο κομμάτι της ολότητάς σου. Ανασύνταξη. Ανάδραση. Ανάνηψη.

Κι έπειτα προσγειώνεσαι, προσαρμόζεσαι, προσανατολίζεσαι, προσλαμβάνεις, προσβλέπεις, προσμένεις,

προς το παρόν…