"Μάρτυρας του εαυτού μου"

"I held you, in peace

Everything was in place, and you

You sang to me, so quietly

You sang to me, so quietly

In the moonlight, I see you prone

In the moonlight, you turn into a blue dove

I thank you for the hope you gave me

I thank you for the hope..."
Sigur Rós - Svo Hljótt

'Ασπρα σεντόνια. Κόκκινοι λεκέδες. Όταν τα στριφογυρίζω μοιάζουν με νυφικά δεσμά. Μόνο που εγώ ποτέ δεν παντρεύτηκα. Μόνη μου ζω. Μόνη μου ζούσα. Μέχρι που σκόνταψα κουβαλώντας τις σακούλες από το σουπερμάρκετ.

Μου δένουν τα χέρια. Κι εγώ φωνάζω, δώστε μου ένα μαχαίρι.

Τι θες τώρα πάλι; Θα με τρυπήσεις ξανά; Θα στα βγάλω τα ματάκια όταν σηκωθώ. Μη γελάς καλέ εσύ.

Μου δένουν τα πόδια κι εγώ γυρίζω ανάποδα. Σηκώνω το πόδι ψηλά. Σ’αρέσει το πόδι μου; Χόρευα φοξ-τροτ κι έκανα φιγούρες.

Μην μου φέρνεις να φάω. Τι να τα φάω τα άνοστά σας τα φαγιά; Ούτε τα ζώα δεν θα τα πλησίαζαν.

(Φτου) Πάρτα πίσω.

Με σκεπάζουν κι εγώ πετώ τα σεντόνια. Ρίχνω το μαξιλάρι κάτω. Τι;; Να με βοηθήσεις θέλεις; Δώσε μου ένα ψαλίδι. Λύσε με. Όχι το μαξιλάρι. Άστο χάμω.

Οι άλλες τριγύρω κοιτάνε περίεργα. Τι κοιτάτε λέω εγώ; Δεν έχετε δει άνθρωπο πονεμένο;

Δεν έχω κανέναν να με κοιτάξει. Μέχρι τώρα τα κατάφερνα μόνη μου. Μέχρι που έπεσα και φωνάξανε οι γειτόνοι το ασθενοφόρο.

Εσύ... έλα εδώ...Μη φοβάσαι. Βοήθησέ με καλέ.

Εεε!!!

(...)

Σκοτεινιάζει. Το βράδυ, τότε που όλοι ησυχάζουν, τότε μόνο μπορούν να με ακούσουν. Όταν η βουή του κόσμου αχολογά και σβήνει στη βαθύσκια νύχτα.

Ααααχχχ!!!

…..

Ωωωωωωχχχχ!!!

….

Έλα μωρό μου!!!

…

Μηηηηηηή! Φύγε!!!!!!

………

Χριστέ μου!

…..

Ααααααααααα!!!

(ντρινννννν) (ντριννννν)

Τι θες τώρα εσύ; Τι μου κάνεις εσύ; Θα σου μπήξω το μαχαίρι.

…………..

Βράδυ-πρωί και πάλι βράδυ και πάλι πρωί. Δεν φτάνει.

Τι μου έχουνε κάνει; Τι μου έχουνε κάνει; Τι μου έχουνε κάνει;

Παιδεύομαι, με παιδεύουν, τους παιδεύω (...)

Μέρες τώρα...

Τώρα θέλω να κοιμηθώ...

*Την έβδομη μέρα στο νοσοκομείο, η γιαγιά-με-την-άνοια, αυτή που κανείς δεν γνώριζε το όνομά της, που κανείς δεν της απευθύνθηκε με το όνομά της, τους έκανε τη χάρη να μην τους ξανα-ενοχλήσει με τις φωνές της. Η καρδιά της χτυπά ακόμη δυνατά. Ο εγκέφαλος έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια να επικοινωνήσει. Άλλωστε ποτέ κανείς δεν την κατάλαβε...