Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Συντροφιές, σύντροφοι!


Αχ αυτές οι συντροφιές που έρχονται και φεύγουν από τα τέσσερα σημεία της πόλης
Που ανταμώνουν με αγκαλιές, σφικτές ως εκεί που δεν παίρνει άλλο
Που δεν είναι φίλοι, ούτε φιλενάδες, αλλά κάτι ανάμεσα
Που αφομοιώνουν παιδιά, μαμάδες, συζύγους, εχθρούς και φίλους
Που δεν έχουν κοινό και βρίσκουν όλα τα κοινά
Που έχουν ξεπεράσει τις στείρες κοινωνικότητες και επικοινωνούν με τα μάτια, με τα χείλη, με τα χέρια
Που κρέμονται ο ένας από τα χείλη του άλλου
Που ξεδιπλώνουν τις αναμνήσεις τους πάνω στο τραπέζι σαν το ποτήρι που αναποδογυρίζει από ανέμελη ατσαλοσύνη
Που γουργουρίζουν από χαρά όταν κάθε τόσο τους αιφνιδιάζει μια κοινή εμπειρία
Που δεν αφήνουν να πέσει καμιά λέξη κάτω μην και δεν προλάβουν να ξεφλουδίσουν τη δική τους ιστορία
Που ο ένας κεντάει το εργόχειρο που αφήνει κάτω ο άλλος
Που μοιράζονται τα μυστικά τους και τις αγωνίες τους, γιατί σημασία έχει να υπάρχει, να το θυμόμαστε, να το τρέφουμε, και να το μοιραζόμαστε.
Που νοσταλγούν μαμάδες, μπαμπάδες, θείους, θείες, αλλά κυρίως γιαγιάδες, γιατί οι γιαγιάδες κατέχουν όλη τη σοφία τουκόσμου 
Που οραματίζονται
Που χτίζουν μια νέα πραγματικότητα μ' ένα ανοικτό παράθυρο
Που γράφουν...γι’αυτά που πονούν, γι’αυτά που μέλλει να γίνουν, γι’αυτά που θυμούνται 
Που συλλαμβάνουν κόσμους άνισους και τους μοιράζονται μπας κι ισιώσουν 
Που προσυπογράφουν και σχολιάζουν
Που ευλογούν τα γένια τους εξίσου με αυτά των άλλων
Που ευγνωμονούν
Που το' χουν σκάσει από την καθημερινότητα ξεκοκκαλίζοντας το χρόνο που τους χαρίζεται
Που πίνουν τρώνε και γλεντοκοπάνε, όσο τους μένει χρόνος
Που αυτοσχεδιάζουν τα γλυκά τους και στήνουν τους ύμνους της παρέας 
Που δεν αποχωρούν αν δεν δώσουν το στίγμα της επόμενης συνάντησης
Που αγκαλιάζονται σαν να μην υπάρχει αύριο

Πώς το λέει το τραγούδι; “Μια συντροφιά που ζήσαμε αυτή είναι η ομορφιά” 

7 σχόλια:

  1. Ζήτω των συντρόφων ;) Μακάρι να πληθαίνουν :)

    Υ.Γ. Τ καλύτερα έχεις μαζέψει ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο μα πόσο όμορφη ανάρτηση!!!! Και πόσο αντιπροσωπευτική αυτής της συντροφιάς :-) Σήμερα το blog της Πολυάννας έχει γενέθλια κι η ανάρτηση αυτή μαζί με τους ανθρώπους που γνώρισα εξαιτίας του, δικαιώνει την παρόρμηση που είχα πέρσι τέτοια μέρα. Κι ας ψάχνει ακόμη να βρει το στυλ και τη μορφή του, βρήκε την παρέα του και μάλλον αυτό μετράει περισσότερο.

    Ζήτω των συντρόφων λοιπόν!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Διάολε όσο με θύμωσαν οι άνθρωποι αυτές τις τελευταίες δύο μέρες, άνθρωποι φοβισμένοι, μίζεροι και κακιασμένοι, όσο με θύμωσαν εκείνοι, τόσο εσύ με γαλήνεψες- και πλημμύρισαν και τα μάτια μου τέτοια πλημμυρισμένη μέρα και ένα "αχ" μου έφυγε παίρνοντας μαζί του την οργή μου. Αχ RoubinakiM... (σταματώ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απαντήσεις
    1. όταν το έγραψα είδα μόνο τα σχόλια των προλαλήσαντων συντροφισσών, τώρα πώς εισέβαλε το σχόλιο του συντρόφου Γιώργου εκεί ανάμεσα μόνο ο blogger το ξέρει...

      Διαγραφή