Δανεικοί ορισμοί, αφορισμοί, δηλώσεις και άλλες σαχλαμάρες

Όλοι μπερδεμένοι δηλώνουν αυτόν τον καιρό. Εγώ θ’ αποτελέσω εξαίρεση; Συμβάλλω λοιπόν στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα με το προσωπικό μου χάος, υποκλέπτοντας και δανειζόμενη φράσεις , κείμενα, δημοσιεύματα,  ορισμούς, αφορισμούς, αναφορές με αρχικό σκοπό το ξέμπλεγμα του κουβαριού κι αμφίβολη τελική κατάληξη.
Κοινή λογική*: (και κοινός νους) ο τρόπος σκέψης που προκύπτει από την κοινή, καθημερινή ζωή, ο συνηθισμένος και κοινώς αποδεκτός τρόπος σκέψης για κάτι που ο καθένας μπορεί να καταλάβει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.
28δις στις τράπεζες ως απόλυτη θωράκιση, το μνημόνιο ως σωτηρία της πατρίδος, η ανάπτυξη που θα φέρει η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, τα πετρέλαια ως το νέο ελντοράντο, το κατοχικό δάνειο ως το νέο ελντοράντο, το πρώτο PSI ως σωτηρία της χώρας, το δεύτερο PSI ως σωτηρία της χώρας, το τρίτο PSI ως σωτηρία της χώρας, ο EFSF ως σωτηρία του πλανήτη, οι δανειακές υποχρεώσεις ως προπατορικό αμάρτημα που θα το κουβαλάμε για πάντα, τα CDS ως το τέρας της αποκαλύψεως που θα πέσει να μας πλακώσει.
Kι εκεί που πας να πεις, ναι εντάξει, το μνημόνιο είναι η σωτηρία μας, έρχεται το ίδιο το Γενικό Λογιστήριο,  με προβολή στη μικρή περιοχή ανατρέπει την κοινή λογική και την αφήνει να σφαδάζει βουτηγμένη στα λασπόνερα της ύφεσης. Ο διαιτητής εξαφανισμένος, ο προπονητής τσακώνεται με τη συμβία στο αιφόνι κι η κοινή λογική συναντάει κι ερωτεύεται έναν κοινότατο θάνατο, χωρίς δόξα, χωρίς δικαίωση.

Λαϊκισμός*: Η ιδέα σύμφωνα με την οποία οι επιθυμίες και οι πεποιθήσεις των λαϊκών μαζών αποτελούν βάσιμο οδηγό πολιτικής δράσης. Πολιτικό κίνημα με βάση συνήθως το αγροτικό τμήμα μιας κοινωνίας που αποσκοπεί στην ικανοποίηση λαϊκών συναισθημάτων και προσδοκιών. Ο έπαινος και η κολακεία των αδυναμιών και των ελαττωμάτων του λαού, καθώς και η υιοθέτηση επιχειρημάτων ή θέσεων που ευχαριστούν τον λαό
Και για να δούμε σε μια εικόνα/χίλιες λέξεις/που μπορεί να είναι και χίλιες και μία μπούρδες, ένα γράφημα που κυκλοφόρησε σε mail με τη μορφή επιδημίας βουβωνικής πανώλης:

Να ποιοι είναι οι λαϊκιστές, τα άκρα, η βία/απ’ όπου κι αν προέρχεται (ναι κι ο Χριστός είχε αρπάξει μαστίγιο κι έδιωξε τους εκπροσώπους της ελεύθερης αγοράς απ’ το ναό, θυμάστε; Αυτός κι αν ήταν λαϊκιστής.) Να ποιοι είναι κι οι εκφραστές της νεκρής (όπως εξηγήθηκε πιο πάνω) κοινής λογικής. Προβληματίζομαι αν τους σιχαίνομαι λίγο ή πολύ περισσότερο απ’ τις κατσαρίδες, που την αηδία μου γι αυτές αγωνίζομαι χρόνια να ξεπεράσω. Ο.Κ. Το έλυσα αυτό. Τη σιχαμάρα για τις κατσαρίδες, ενδέχεται να την ξεπεράσω σ’ ετούτη τη γεωλογική εποχή, για την Ντόρα και το νεογέννητό της τζημεροειδές, ίσως στην μεθεπόμενη-αν ακόμα υπάρχει ο πλανήτης κι ο Επίτιμος.

Κι αφού ολοκληρώσαμε την εργασία τοποθέτησης ταμπελών, έρχεται ένας αριστερόστροφος τύπος, απ’ αυτούς που σύμφωνα με το γράφημα κλυδωνίζεται μεταξύ του Όχι σε όλα και του λαϊκισμού και αναδημοσιεύει αυτό το κείμενο που μιλάει για την επόμενη μέρα.  Όχι τη μέρα μετά τον πυρηνικό πόλεμο/το τσουνάμι /το κομήτη / τους εξωγήινους / τους νέους παγετώνες / τι να μας πεις κι εσύ Χόλυγουντ, ήξερες πως οι κομμουνιστές δεν θα γίνονταν ποτέ blockbuster. Όχι γι’ αυτά που απλώς φοβάται ένας μέσος/κοινός/κενός νοικοκύρης . Μιλάει γι’ αυτά που τρέμει ο νοικοκύρης. Δραχμές (το πάλαι ποτέ εθνικό νόμισμα σε ρόλο εθνικού μπαμπούλα), κρατικοποιήσεις τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων, δελτία τροφίμων, άδεια ράφια, στεγνωμένα ρεζερβουάρ, διεθνής απομόνωση, αγώνας επιβίωσης, πιθανή δημιουργία νέων παραγωγικών μονάδων/ανάκαμψη/στρατηγική/σχέδιο ή τίτλοι τέλους. Μπείτε στο λινκ και διαβάστε το σας παρακαλώ. Είναι ότι πιο ειλικρινές έχει κυκλοφορήσει σε έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.
Οπότε, δίνοντας το φιλί της ζωής στη νεκρή κοινή λογική/Κοιμωμένη/Χιονάτη, την επαναφέρουμε –εν ανάγκη πλακώνοντας την  στα χαστούκια ή και στις καμτσικιές αλά Τζίζας-  ώστε να κάνουμε επιτέλους ταμείο, γιατί παρατράβηξε αυτό το ποστ.

Στα θέματα οικονομίας, η κοινή λογική απέτυχε και στις εξετάσεις της 1^ης περιόδους και στις δύο επαναληπτικές και κόβεται. Ο Λαϊκισμός, όσο εφιαλτικός κι αν ακούγεται, αφήνει μια μικρή χαραμάδα ελπίδας και περνάει  το μάθημα με τη βάση. Θα τον δούμε στον επόμενο γύρο.
Στα θέματα δημοκρατίας, η κοινή λογική τα πήγε τρισχειρότερα. Απείλησε, εκβίασε, επενέβη παραβιάζοντας κανόνες, νόμους, πρωτόκολλα, ψέκασε με χημικά κάθε ενεργό πολίτη, δηλητηρίασε με άγριες δόσεις ρατσισμού τους θαμώνες των καναπέδων, ξέρασε ξενοφοβία, καταπάτησε αδιάντροπα τ' ανθρώπινα δικαιώματα, βίασε παρά φύση τον ίδιο της τον εαυτό (ούτε οι ψείρες δεν το πετυχαίνουν αυτό) κι υποβάθμισε την αξιοπιστία της δημοκρατίας σε κατηγορία σκουπιδιού, σε πολυτέλεια εφαρμοζόμενη μόνο στις πολιτείες των ευπόρων αγγέλων.
Σε θέματα δικαιοσύνης, η κοινή λογική συνέλαβε τη φαεινή ιδέα της ατιμωρησίας των υπευθύνων και πέτυχε τη διάχυση του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;/ναι ξέρω, εσύ που τα ‘φαγες μαζί τους.»

Αφού λοιπόν, η κοινή λογική σε όλα τα σημαντικά απέτυχε, αφού δεν δείχνει καμία διάθεση μετάνοιας και αλλαγής πορείας, ας ξαναγυρίσει στο νεκροκρέβατό της. Θα δοκιμάσω το λαϊκισμό.

 *Ορισμοί δανεικοί κι αγύριστοι απ’ το διάσημο λεξικό του πρώην υπουργού παιδείας.