Αποχαιρετισμοί

Να αποχαιρετήσω ή ν’ αγκαλιάσω; Η χρονιά αποχωρεί με διλήμματα.  Για την καινούρια βλέπουμε.

Μα πώς να μην αποχαιρετήσω το φίλο μας τον Αποστόλη; Πώς να μην χαιρετήσω το θείο που λαχταρούσε ένα κοριτσάκι κι όταν ήμουν πιτσιρίκα σκάρωνε για ώρες κοτσιδάκια στα μαλλιά μου; Και μην κοιτάς που τώρα τα ισιώνω, τότε ήταν ολόσγουρα κι αυτά δεν ήταν κοτσιδάκια, κερατάκια ήταν, όπως άλλωστε ταίριαζαν στο διαολάκι που ήμουν και διακαώς αγωνίζομαι να παραμείνω. Πήξαμε στους αποχαιρετισμούς αγαπημένων μπαμπάδων, αγαπημένων μουσικών, καλλιτεχνών –κάτι σαν γονείς, σαν φίλοι κι αυτοί. Λες και στριμώχτηκαν τόσοι καλοί στην έξοδο. Λες και δεν θέλανε να μοιραστούν μαζί μας το βάρος της χρονιάς που έφευγε ή την ντροπή της επόμενης.

Σε αποχαιρετιστήριο εξελίχθηκε το ποστάκι. Αποφάσισε μόνο του καθ’ οδόν. Άλλη μια απόδειξη πως για να πάρεις αποφάσεις –σωστές ή λάθος, δεν έχει τόση σημασία, όλα έτσι κι αλλιώς κοιτάνε κι απ’ τις δυο πλευρές- πρέπει να ξεκινήσεις. Πρέπει να βγεις στην οδό, στο δρόμο.

Καλά ξεκινήματα λοιπόν.

Δανεικοί ορισμοί, αφορισμοί, δηλώσεις και άλλες σαχλαμάρες

Όλοι μπερδεμένοι δηλώνουν αυτόν τον καιρό. Εγώ θ’ αποτελέσω εξαίρεση; Συμβάλλω λοιπόν στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα με το προσωπικό μου χάος, υποκλέπτοντας και δανειζόμενη φράσεις , κείμενα, δημοσιεύματα,  ορισμούς, αφορισμούς, αναφορές με αρχικό σκοπό το ξέμπλεγμα του κουβαριού κι αμφίβολη τελική κατάληξη.
Κοινή λογική*: (και κοινός νους) ο τρόπος σκέψης που προκύπτει από την κοινή, καθημερινή ζωή, ο συνηθισμένος και κοινώς αποδεκτός τρόπος σκέψης για κάτι που ο καθένας μπορεί να καταλάβει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.
28δις στις τράπεζες ως απόλυτη θωράκιση, το μνημόνιο ως σωτηρία της πατρίδος, η ανάπτυξη που θα φέρει η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, τα πετρέλαια ως το νέο ελντοράντο, το κατοχικό δάνειο ως το νέο ελντοράντο, το πρώτο PSI ως σωτηρία της χώρας, το δεύτερο PSI ως σωτηρία της χώρας, το τρίτο PSI ως σωτηρία της χώρας, ο EFSF ως σωτηρία του πλανήτη, οι δανειακές υποχρεώσεις ως προπατορικό αμάρτημα που θα το κουβαλάμε για πάντα, τα CDS ως το τέρας της αποκαλύψεως που θα πέσει να μας πλακώσει.
Kι εκεί που πας να πεις, ναι εντάξει, το μνημόνιο είναι η σωτηρία μας, έρχεται το ίδιο το Γενικό Λογιστήριο,  με προβολή στη μικρή περιοχή ανατρέπει την κοινή λογική και την αφήνει να σφαδάζει βουτηγμένη στα λασπόνερα της ύφεσης. Ο διαιτητής εξαφανισμένος, ο προπονητής τσακώνεται με τη συμβία στο αιφόνι κι η κοινή λογική συναντάει κι ερωτεύεται έναν κοινότατο θάνατο, χωρίς δόξα, χωρίς δικαίωση.