Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Πιλάτε μου!

Σήμερα το πρωί στο λεωφορείο για τη δουλειά, καθώς λαγοκοιμόμουν (ναι ξέρω. Μόνο εγώ κι ο λαγός το παθαίνουμε αυτό), κάποιοι συζητούσαν για ψαρέματα. Άκουγα για δίχτυα και βάρκες και κουπιά. Για χαρές και κωλοχτύπες που μοιάζουνε σαν τις βαριές γυναίκες αυτές που φτιάχνουν με τα χέρια τους αγγέλους. Δική τους η παρωμοίωση και δεν σας λέω τι ψηφίζουν. Κι ενώ μιλούσαν, σαν να με χτύπησε τ’ αεράκι, σαν να μου ‘ρθαν κάτι σταγόνες από κουπιά βυθισμένα στο κύμα. Στο κύμα όπου θα ‘θελα κι εμένα να πετάγανε κι ας πάγωνα κι ας μου κοβόντανε η ανάσα. Θα ‘χα ν ‘αναπνεύσω μετά.
Άντε να  μην ονειρευτείς ψάρια. Λαχτάρα σημαίνουν, έλεγε η μητέρα. Ναι. Σιγά μην περίμενα τη μουρμούρα να μου μουρμουρίσει τα νέα, που τη λες και λιγόλογο πλάσμα.
Κι επειδή θέλω χιλιόμετρα και χιλιόμετρα να φτάσω στο γραφείο, δώστου να ονειρεύομαι καράβια. Στη μέση του πελάγου να φυσάει, να κουνάει κι εγώ να βλέπω το νησί να μακραίνει,  να μικραίνει αντί να πλησιάζει. Ν’ αναρωτιέμαι τι σισύφειο, τι ανάποδο ταξίδι είναι τούτο; Λες και δεν ξέρω γιατί φεύγει η στεριά. Λες και δεν ξέρει ο ύπνος καλύτερα.
Ένα περίεργο πράγμα όμως. Μόλις φτάνω, εμφανίζεται ο καλός συνάδερφος και μου ανακοινώνει ότι επιτέλους η εταιρεία βρήκε λεφτά για σαπούνι. Για σκοινί κουβέντα. Έτσι τώρα, στις τουαλέτες μπορούμε να πλένουμε τα χέρια μας με μοσχοσάπουνο ίδιο μ’ αυτό του Σούπερ Φέρυ. Και κοίτα τον που μιλάει, φέρνει τις παλάμες κολλητά στο πρόσωπο, ανασαίνει βαθιά, γαληνεύει, κλείνει τα μάτια και χαμογελάει.
Ας νίψουμε λοιπόν τα χέρια μας.
(Γλυκιέ μου Πόντιε, πόσο μ' αρέσεις κι ας ήσουν χλιαρούλης.)

12 σχόλια:

  1. Μικρές δόσεις ονείρου για να πλένουμε τα όνειρά μας..

    υγ; υπέροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με προσοχή μόνο, γιατί είν' ευαίσθητα και ξεβάφουν.
      Υ.Γ. Ευχαριστώ πολύ-πολύ! :)

      Διαγραφή
  2. Από όσο μου έλεγαν οι παλιοί, η εταιρεία διέθετε υγρό μοσχοσάπουνο και στα πρώτα της βήματα, στα ντουζένια της, κατά συνέπεια εκτός από το να μας προετοιμάζουν για το σκοινί ή για να ξεπλύνουμε τα χέρια μας πριν βυθίσουμε το καράβι, σκέφτομαι πόσο αληθινό το "η ζωή μας κύκλους κάνει".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. To σκοινί συνήθως δεν είναι στο kit και το βρίσκεις μόνος σου. (Αχρείαστο, να είναι όμως!)

    Μέσα σε όλη τη σοβαρότητα και την εκφραστικότητα του κειμένου σου, ομολογώ ότι λόγω της χθεσινής αϋπνίας μου, στο τίτλο σου διάβασα, "Πιλάτες μου!" και νόμισα ότι άλλαξες ύφος στη γυμναστική! Θυγγνώμη....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλέ τι συγνώμη (έστω θυγγνώμη); Κι εγώ το παθαίνω όλη την ώρα. Οικογενειακό μας θα 'ναι. :) (το πρόγραμμα με τις πιλάτες δεν το προλαβαίνω)

      Διαγραφή
  4. Είναι μια αναβάθμιση το σαπούνι , δε λέω. Το σκοινί παραμονεύει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, εντάξει μωρέ. Και το σκοινί δεν έχει μόνο μια χρήση. Μπορεί να είναι και ορειβατικό ή να μην συνδυάζεται με το σαπούνι, αλλά με το παλούκι ξέρω γω, που είναι και πιο ενδιαφέρον. :)

      Διαγραφή
  5. θέλω κι εγώ από το σαπούνι που σε γαληνεύει.
    αν και φοβάμαι ότι είμαι απ' αυτούς που όσο και αν τους πλύνεις, το σαπούνι σου χαλάς..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δε λέω κουβέντα για σχοινί και σαπούνι. Μόνο στα δελφίνια της αρχής θα σταθώ. Αυτά που δεν ανέφερες αλλά εγώ τα είδα. Από την αρχή μέχρι το τέλος του ποστ. Στον Πιλάτο, ακριβώς βούτηξαν και χάθηκαν

    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τσαλαπετεινέ, νομίζω πως έχεις συνεννοηθεί με το νεαρό της φωτογραφίας και σου μαρτύρησε τι αγνάντευε (όντως έβλεπε δύο δελφίνια που ακολουθούσαν το βαρκάκι σ' όλο το γύρο του νησιού)!

      Διαγραφή