Πρότζεκτ: Ψυττάλεια ή Ψυτάλλεια ή Psytalia

Έχω καλομάθει στις ιδιοκατασκευές. Στα δημιουργικά ξεσπάσματα που διυλίζουν τους καφέ φακέλους και τα γκρίζα μας γραφεία. Έχω συνηθίσει στη γλύκα της προσωπικής αφιέρωσης. Δεν πιστεύω σε όσους ο χρόνος μετράει. Αποζητώ λίγη πίστη στον άνθρωπο. Στο δόσιμο και στο πάρσιμο. Εκεί που οι λέξεις μετράνε όσο και οι πράξεις.

Η ιδέα της Ψυττάλειας μου καρφώθηκε ως ιδιαίτερα ελκυστική. Οσφραίνομαι τους καταλύτες ανθρώπινων αντιδράσεων.

Εκεί που σκέφτομαι να πάω, πας.

Δυσκολεύτηκα στην εξεύρεση βιβλίου για ανακύκλωση. Τα βιβλία μου, όπως και τα κουζινικά μου, τα αγαπώ· θέλω να τα μοιράζομαι, να τα ανταλλάσσω, να τα δανείζω, να τα χρησιμοποιώ, να τα απολαμβάνω. Δύσκολα τα χαρίζω, κάπως καλύτερα αισθάνομαι όταν, για αγαθό σκοπό, τα δωρίζω. Από τη άλλη, έχω αποδεχτεί την ανάγκη της ανακύκλωσης και εκτιμώ την αξία της επανεφεύρεσης. Στο χαρμάνι μετράει η ουσία.

προεπεξεργασία...απομάκρυνση των βαρέων στερεών, απολύμανση εσχάρωση, εξάμμωση, απόσμηση...ενεργός ιλύς...προχωρημένη δευτεροβάθμια βιολογική επεξεργασία...δεξαμενές τελικής καθίζησης

Στο βρώμικο πόλεμο των σκουπιδιών και των απορρίψεων ξεφυτρώνει μια συμφιλιωτική ιδέα. Η χειρωνακτική αξία της ποίησης.

Κι έτσι έχω στα χέρια μου το χειροτεχνημένο μονότυπο #33. Ονειρικό αλλά επίγειο. Με φτερά και ψάρια. Με αγάπες και ναυάγια. Γράμματα στην άμμο. Λέξεις που στριμώχνονται. Φιγούρες που κινούνται σε νησί ακατοίκητο. Ένθετα κομψευόμενα ποιήματα. Κολλάζ από επίπλαστες μνήμες και χειρόπλαστες απεικονίσεις. Τέχνη ζυμωμένη με αλάτι και σεβντά. Η ομορφιά του χειροποίητου.

Και το σημαντικότερο, απέκτησα ένα κλειδί. Παλιό, σκουριασμένο, ως όφειλε να είναι το κλειδί μιας ξεχασμένης εποχής. Η πρόσβαση σε έναν κόσμο που παράγει και αναπαράγεται. Σε μηχανές που έχουν σταματήσει στο χρόνο και σε καινούργιες υπερ-παραγωγικές που συνεχίζουν το έργο τους.

Των αναζητήσεων και των αναπαραστάσεων.Των αναμνήσεων και των αναπαλαιώσεων.Των αναθεμελιώσεων και των ανοικοδομήσεων.

Απέστειλα το Κονσέρτο του Κανταρέ. Ήθελα να το ξεφορτωθώ. Δεν το τελείωσα ποτέ κι έχασκε αναιδέστατα πάνω στη βιβλιοθήκη. Μεταμορφώθηκε σε κάτι πανέμορφο, που μυρίζει θάλασσα και στάζει κηρομπογιά. Ίσως τώρα πια, κάποια στιγμή, να θελήσω να το αποκαλύψω και να το διαβάσω.

ΥΓ Προλάβετε-προλάβετε, το πρότζεκτ Ψυττάλεια κρατά έως 30/6 και είναι ασμένως ανταποδοτικό http://psytalia.blogspot.gr/