Γιατί όταν κάποιος πεθαίνει, λέμε έφυγε, πέταξε, κοιμήθηκε; Λες και περιμένουμε να γυρίσει, να προσγειωθεί, να ξυπνήσει; Δεν θέλουμε να παραδεχτούμε τον αποχωρισμό. Δεν αντέχουν τα χείλη να σχηματίσουν τη λέξη. Τους αγαπημένους τους θέλουμε εδώ. Αν οι ψυχές φορούσαν πέπλα, θα τα είχαμε κουρελιάσει απ' το γάντζωμα.
Το σκεφτόμουν με αφορμή δυο πρόσφατες απώλειες. Και δεν σχηματιζόταν το άτιμο το ρήμα. Το οριστικό, που δεν παίρνει από λόγια, από παρακάλια, από ευχές, από προετοιμασία.
Πέθανε.
Και είναι πάντα ξαφνικό. Κι είμαστε μονίμως απροετοίμαστοι. Όσο και να χαζολογούμε, όσο και να φιλοσοφούμε, ο θάνατος μας τρακάρει μετωπικά και χωρίς ζώνη ασφαλείας. Θάνατος, ο απογυμνωτής (υπάρχει τέτοια λέξη;). Δεν σου αφήνει τίποτα. Ίσως μόνο την αγάπη. Ίσως τη μόνη μας άμυνα.
Τουλάχιστον ο Αποστόλης αγάπησε τη Μαρία. Φαντάσου όμως, πόσο αγάπησε η Μαρία τον Αποστόλη. Φαντάσου εκεί άμυνα.
Το σκεφτόμουν με αφορμή δυο πρόσφατες απώλειες. Και δεν σχηματιζόταν το άτιμο το ρήμα. Το οριστικό, που δεν παίρνει από λόγια, από παρακάλια, από ευχές, από προετοιμασία.
Πέθανε.
Και είναι πάντα ξαφνικό. Κι είμαστε μονίμως απροετοίμαστοι. Όσο και να χαζολογούμε, όσο και να φιλοσοφούμε, ο θάνατος μας τρακάρει μετωπικά και χωρίς ζώνη ασφαλείας. Θάνατος, ο απογυμνωτής (υπάρχει τέτοια λέξη;). Δεν σου αφήνει τίποτα. Ίσως μόνο την αγάπη. Ίσως τη μόνη μας άμυνα.
Τουλάχιστον ο Αποστόλης αγάπησε τη Μαρία. Φαντάσου όμως, πόσο αγάπησε η Μαρία τον Αποστόλη. Φαντάσου εκεί άμυνα.
η είδηση ότι ο Αποστόλης έφυγε, πέταξε, κοιμήθηκε, έφερε πολλά δάκρυα στα μάτια.. έφερε πολλές αναμνήσεις..
ΑπάντησηΔιαγραφήκι ένας φόβος τεράστιος στην καρδιά.. να μην φύγει, να μην πετάξει, να μην κοιμηθεί εκείνος που σε 2 μήνες θα μου χαρίσει το πιο όμορφο δώρο.. την μπέμπα μας..
Κάθε θάνατος πονάει...
Αν συμβιβαστούμε δεν θα πονάει λιγότερο, απλώς θα είναι πιο κατανοητός.
Μάρθα καλώς ήρθες στο μπλογκ. Εύχομαι όλα να πάνε καλά και για σένα και για κείνον και για την μπέμπα. Εύχομαι όσο πιο δυνατά μπορώ κι ελπίζω -μακάρι- κάτι να επηρεάσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει λόγος που δεν λέμε τη λέξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αποστόλης είπε δυνατά πως έχει καρκίνο και στην αρχή μας σόκαρε.
Η δύναμη του, η αξιοπρέπεια του, η σοφία του; δεν ξέρω τι μ' έκανε να τον αγαπήσω τόσο.
Να μην μπορώ να πω τη λέξη...είμαι ακόμα στην άρνηση.
Δε μπορώ να το πιστέψω.
Θυμώνω μαζί του που δεν πάλεψε κι άλλο!
Από χθες μιλάω με τον εαυτό μου, μ' εκείνον...
Σκέφτομαι τη Μαρία, το Μαράκι του...
Μερικοί άνθρωποι δε φεύγουν ποτέ από μέσα μας.
Μερικοί άνθρωποι δε φεύγουν ποτέ.
Έτσι Σοφάκι.
Διαγραφή