Μια άλλη εκπαίδευση. Μια άλλη ζωή

Αυτό το βίντεο για την αλλαγή στη φιλοσοφία της εκπαίδευσης, το είχα δει και παλιότερα.

Καταγγέλλει τη νοοτροπία που αντιμετωπίζει τα μικρά μας σαν φουρνιές παραγωγής –ανάλογα με την  ηλικία και όχι την ιδιαιτερότητα του καθενός- που διδάσκει βαρετά μαθήματα και μετά φαρμακώνει τα παιδιά για να τα θεραπεύσει απ΄ τη βαρεμάρα τους. Παραλαμβάνει ιδιοφυίες (ναι ιδιοφυίες) και τις μετατρέπει σε ζόμπι, εργάτες της παλιάς και μακαρίτισσας πλέον βιομηχανικής επανάστασης.

Το είχα δει πριν η κρίση καταπιεί και το τελευταίο ραβασάκι απ’ το χάσκον κουτί της Πανδώρας. Τότε που η ελπίδα αποτελούσε επιτρεπτή απόκλιση. Μου είχε θυμίσει το σύστημα Μοντεσόρι.  Όχι και τόσο πρωτότυπο μεν, μη εφαρμοσμένο σε ευρεία κλίμακα δε.

Το ξαναείδα σήμερα και σκεφτόμουν τις ελλείψεις σε καθηγητές, βιβλία, διάθεση στα δημόσια σχολεία. Την κατάρρευση ακόμα και της καταγγελλόμενης, παραδοσιακής εκπαίδευσης. Έπιασα τον εαυτό μου να νοσταλγεί τις τυποποιημένες ημιάχρηστες ώρες  της παλιάς διδασκαλίας των χασμουρητών και των βλεμμάτων πέρα απ’ το παράθυρο. Απ’ τ’ ολότελα… Και μετά τσαντίστηκα. Γιατί κατάντησα ν’ αποζητώ την προηγούμενη αρρώστια, αντί να ελπίζω και να διεκδικώ την υγεία.

Θα ξαναδώ το βίντεο. Αν θέλετε, παρακολουθείστε το κι εσείς.