Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Το κογιότ κι εγώ


Η συν μπλόγκερ μου, με μάλωσε γιατί δεν γράφω. Αν και –για τους γνωστούς/κοινούς λόγους- δεν έχω καθόλου διάθεση, της υποσχέθηκα πως θα γράψω για τον αγαπημένο μου ήρωα. Αυτόν:

Μ’ αρέσει γιατί δεν το βάζει κάτω. Έχει πάντα έτοιμο ένα plan B. Εξίσου αποτυχημένο με το Α, το C, το D, το E, το F, αλλά αυτό δεν ενοχλεί κανέναν. Τη γνωρίζουμε όλοι την κατάληξη, αλλά κανείς μας δεν χάνει το ενδιαφέρον του. Ούτε εμείς που παρακολουθούμε τις ιδιοφυείς του εμπνεύσεις και την αναμενόμενη και θεαματική τους κατάληξη, ούτε εκείνος που αν και κομματιασμένος, μπαρουτοκαπνισμένος ή και τα δύο, συνεχίζει ακάθεκτος να σχεδιάζει και ν’ αποτυγχάνει. Είναι από τους λίγους «κακούς» ήρωες που δείχνει συμπαθέστερος από το υποτιθέμενο θήραμά του. Ίσως γιατί το μπι-μπιπ τρέχει υπερβολικά και δεν του δίνεται η ευκαιρία να αναπτύξει το χαρακτήρα του –αν προλαβαίνει να έχει έναν. Ίσως γιατί, ο θεατής και το κογιότ, μένουν πολύ ώρα μαζί να γράφουν και να σβήνουν  πολύπλοκους μαθηματικούς τύπους μέσα στην έρημο, με αναπόφευκτη την ταύτιση (και την ηλίαση). Πώς να μην ανησυχώ για την τύχη του κογιότ; Αυτό είναι που θα συνθλιβεί, στα δικά του χέρια θα σκάσει η βόμβα, αυτό θα πέσει στο γκρεμό, θα τον ισοπεδώσει η μεγαλύτερη νταλίκα των αμερικανικών δρόμων.

Θέλω να το πιάσει μια φορά, το αναθεματισμένο το μπι-μπιπ, θέλω να δω τα πούπουλα να κρέμονται στις άκρες των χειλιών του κογιότ. Λαχταράω να δω τον φιλαράκο μου, έστω και μια φορά, με την κοιλίτσα πρησμένη απ’ το φαί. Θέλω να τον δω –ακόμα και φευγαλέα- νικητή κι ας τον λατρεύω γιατί είναι ο μόνιμα χαμένος. Και θέλω να συνεχίζω να του μοιάζω. Να ξέρω την κατάληξη και να συνεχίζω να ονειρεύομαι πως θα νικήσω.

17 σχόλια:

  1. χαχαχα Καλέ που το θυμήθηκες το κογιότ;
    σα να το βλέπω λίγο πριν πέσει στο γκρεμό να βρίσκεται στο κενό νομίζοντας πως τρέχει ....να κοιτά κάτω και...ΜΠΟΥΜ!!!
    Δεν το είδα ποτέ σαν τον κακό!
    Μάλλον το λυπόμουν που τσακιζόταν πάντα...
    Ο ορισμός του αποτυχημένου, που δεν το βάζει κάτω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν το θυμήθηκα. Δεν το έχω ξεχάσει. Είναι ο αγαπημένος ήρωας αφού. :)

      Διαγραφή
  2. A, γεια σου, και μένα μ΄αρέσει το κογιότ! Τρελαίνομαι κι εγώ για το ότι δεν πτοείται με τίποτα!β Καθρέφτης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα έπρεπε όμως για τους θαυμαστές του κογιότ, να ετοιμάσουν ένα επετειακό επεισόδιο, όπου θα καταφέρνει το ιδιοφυές να πιάσει το τρεχαντήρι.

      Διαγραφή
  3. Εγώ θέλω κάποια στιγμή το κογιότ να πιάσει το μπι-μπιπ και να το μπιπ-μπιπ, ο Συλβέστρο να πιάσει τον κακιασμένο τον Τουίτυ και να τον μπιπ-μπιπ, ο Τομ να πιάσει τον Τζέρρυ και να τον μπιπ-μπιπ, και ατο αυτό να κάνει ο Έλμερ Φαντ στον Μπακς Μπάνυ (και στον Ντάφυ Ντακ). Τελικά κάποιος τοποθετεί πάντα τον ηττημένο στη μια πλευρά και τον νικητή στην άλλη. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ορίζει ως επίμονο τον ηττημένο πάντα, σαν να φταίει εκείνος που πάντα χάνει, μόνο και μόνο γιατί συνεχίζει να παλεύει την τύχη του. Λοιπόν κατέληξα: νομίζω πως το καλύτερο θα ήταν να βρούμε αυτόν που ορίζει έτσι την ιστορία και να τον μπιπ-μπιπ....
    υγ: Καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι συμφωνώ! Να τον βρούμε αυτόν που ορίζει την ιστορία και να τον μπιπ-μπιπ!Ελπίζω ο τύπος να είναι αρκετά σέξυ και ν' αξίζει τον κόπο. Διαφορετικά (plan B), ας αρκεστούμε σε μια αντίναξη, μια πτώση από γκρεμό, ένα πέρασμα αμαξοστοιχίας και άλλα τέτοια απλά πράγματα.

      Διαγραφή
  4. Σε ένα μπαρ στην Ιρλανδία το κογιότ συνάντησε τον Μπέκετ που του είπε:
    "Πάντα να προσπαθείς. Πάντα να αποτυγχάνεις. Δεν πειράζει. Να προσπαθείς ξανά Ν’ αποτυγχάνεις ξανά. Ν’αποτύχεις καλύτερα".
    Κι εμένα, το αγαπημένο μου...συμμπλόγκερ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και τότε ο Μπέκετ έγραψε το Waiting for Godot...
      Το γράφω στα αγγλικά γιατί στα ελληνικά πολλές φορές παρερμηνεύεται.
      *Ο Μπέκετ είναι ο αγαπημένος μου θεατρικός συγγραφέας, κατάφερα να δω στο Δουβλίνο έργα του, σε θέατρο όπως ακριβώς τα ανέβαζε.

      Διαγραφή
  5. Συμφωνώ με τον βιβλιοθηκάριο και επίσης θέλω να προσθέσω ότι περιμένω την ημέρα που ο Ντόναλντ θα είναι τυχερός και ο Γκαστόνε άτυχος, το βιβλίο των μικρών εξερευνητών δεν θα έχει την απάντηση, ο Οβελίξ θα πιει μαγικό ζωμό (αν και αυτό πρέπει να έχει γίνει κάπου) και ο Μίκυ δεν θα βρει την λύση στο μυστήριο. Ουφ, αυτά, τα είπα και αμαρτία δεν έχω. :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γκουχ-γκουχ! Συγνώμη μισό λεπτό να στερεώσω τα γυαλιά του Τζεπέτο στη μύτη μου και να πάρω το σοβαρό ύφος. Μα πού είναι βρε παιδί μου; το έκρυψα με τα καλοκαιρινά; Τέλος πάντων. Αν και το ιδιοφυές είναι ο αγαπημένος μου ήρωας, οφείλω να κάνω μια σημειολογική παρατήρηση. Η ανατροπή των θέσεων των ηρώων στην οποία όλοι συμφωνούμε, έχει γίνει. Μας έχουν προλάβει οι καλλιτέχνες της Warner Bro χρόνια τώρα. Εννοώ πως ο Έλμερ Φαντ, ο Συλβέστρος, ο Τομ και -δυστυχώς- το λατρεμένο κογιότ, δεν είναι παρά η ενσάρκωση των ευσεβών πόθων των αδυνάτων. Οι γάτες -μεγάλοι σαδιστές του ζωικού βασιλείου- παίζουν και θανατώνουν ποντίκια για το κέφι τους. Τα κογιότ είναι άγριοι θηρευτές κι οι Έλμερ Φαντ φοράνε στολή παραλλαγής και περιφέρουν νεκρούς λαγούς και πάπιες όπως ο Αχιλλέας τον Έκτορα. Ενδεχομένως, ψηφίζουν ΛΑΟΣ. Η εκδίκηση των αδυνάτων είναι ο Ροντ Ράνερ, ο Τουήτυ κι ο Ντάφυ κι είναι τόσο αντιπαθείς γιατί υποσκάπτουν την επανάσταση εκ των έσω. Μα τι λέω σήμερα; Κάτσε να πετάξω αυτά τα γυαλιά του Τζεπέτο.
    Υ.Γ.
    Ο Οβελίξ ήπιε μαγικό φίλτρο στο "Αστερίξ και Κλεοπάτρα" νομίζω.
    Επίσης, από τη θέση αυτή θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πως ο Μπέκετ δεν φταίει και ο Γκαστόνε χρειάζεται την ευχή του επίτιμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αχ πως έλεγαν το γάτο που Κυνηγούσε τον Τουήτυ; Αυτό το πουλί δεν το χώνεψα ποτέ!
    Ηταν και ψευδό.....
    Ηταν κακός ο γάτος αλλά τι τραβούσε εξαιτίας του....
    Ο Συλβέστρος ήταν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Συλβέστρος βεβαίως-βεβαίως, αλλά και ο Τουήτυ ψευδός είναι (Ι think i thaw a puthycat), όπως και ο Ντάφυ. Μάλλον ο δημιουργός τους είχε ένα θέμα με την ορθοφωνία.

      Διαγραφή
  8. Πού προσγειώθηκα; Στη Λιμνούπολη μήπως;... :) :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εδώ Χαρούν ελ Πουσάχ. Ζητώ φιλοξενία.
    Ο Ιζνογκουντ με 299 εθελοντες με καταδιώκουν.
    Χαίρομαι που η ομάδα πετάει! φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλα βρε Χαρουνάκο! Πού χάθηκες; Φιλοξενία παρέχουμε ελεύθερα αρκεί να μην ενοχλείσαι από τυχαίες εκρήξεις, διελεύσεις μη αναμενόμενων τραίνων και θηριώδεις γκρεμούς, που δημιουργούνται με το που θα πεις Ιζνογκούντ.

      Διαγραφή