Τρομερό. Απλό και ταυτόχρονα εξαιρετικά δύσκολο... Σαν να πρέπει να βρίσκομαι σε κατάσταση ετοιμότητας ανά πάσα στιγμή, αισθάνθηκα... Κάτι που, υπο ΚΣ θα έπρεπε όντως να ισχύει... Αλλά και πώς να καταφέρει κανείς να γίνει ΤΟΣΟ φυσιολογικός;...
Πριν χρόνια έπεσα στις σκάλες του Μετρό. Πρόλαβα να σκεφτώ πως όπως γίνεται στις ταινίες έτσι και γω θα σκοτωθώ.... Ημουν ψύχραιμη όμως... Τώρα που το θυμάμαι ανατριχιάζω.
Theorema μου, δεν υπάρχουν πρέπει στις συμπεριφορές μας, αρκεί να υπάρχει απέραντη αγάπη για ζωή, μη στενοχωριέσαι δεν σου λείπει...
Serenata μου, απίστευτο!!! κι εγώ μια φορά ένοιωσα το ίδιο πριν από πολλά χρόνια, όταν έχασα τον έλεγχο του αυτοκινήτου κι έπεσα σε μια βιτρίνα καταστήματος: αυτό που μου πέρασε από το μυαλό ήταν: ωωω σαν τις ταινίες!!!! Εγώ, δεν έπαθα απολύτως τίποτε, ο μπαμπάς μου όμως δεν ξαναχρησιμοποίησε το αυτοκίνητό του..
καταπληκτικό το βίντεο! έτσι είναι... είμαστε έτοιμοι/ες ανά πάσα στιγμή? αυτό θα σήμαινε μια υπέροχη καθαρή σαν κρύσταλλο συνειδητότητα στην καθημερινότητά μας... αλλά ξεχνιόμαστε, it's too easy
η ζωή μας χαρίζει μοναδικές στιγμές,αλλά δυστυχώς δεν μας χαρίζεται...η πραγματική μάχη δίνεται καθημερινά από ανθρώπους σαν τον Αποστόλη. εύχομαι πραγματικά δύναμη στην ψυχή & στο σώμα όλων μας.
Τρομερό. Απλό και ταυτόχρονα εξαιρετικά δύσκολο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν να πρέπει να βρίσκομαι σε κατάσταση ετοιμότητας ανά πάσα στιγμή, αισθάνθηκα...
Κάτι που, υπο ΚΣ θα έπρεπε όντως να ισχύει...
Αλλά και πώς να καταφέρει κανείς να γίνει ΤΟΣΟ φυσιολογικός;...
Πριν χρόνια έπεσα στις σκάλες του Μετρό.
ΔιαγραφήΠρόλαβα να σκεφτώ πως όπως γίνεται στις ταινίες έτσι και γω θα σκοτωθώ....
Ημουν ψύχραιμη όμως...
Τώρα που το θυμάμαι ανατριχιάζω.
Theorema μου, δεν υπάρχουν πρέπει στις συμπεριφορές μας, αρκεί να υπάρχει απέραντη αγάπη για ζωή, μη στενοχωριέσαι δεν σου λείπει...
ΑπάντησηΔιαγραφήSerenata μου, απίστευτο!!! κι εγώ μια φορά ένοιωσα το ίδιο πριν από πολλά χρόνια, όταν έχασα τον έλεγχο του αυτοκινήτου κι έπεσα σε μια βιτρίνα καταστήματος: αυτό που μου πέρασε από το μυαλό ήταν: ωωω σαν τις ταινίες!!!! Εγώ, δεν έπαθα απολύτως τίποτε, ο μπαμπάς μου όμως δεν ξαναχρησιμοποίησε το αυτοκίνητό του..
καταπληκτικό το βίντεο!
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι είναι... είμαστε έτοιμοι/ες ανά πάσα στιγμή? αυτό θα σήμαινε μια υπέροχη καθαρή σαν κρύσταλλο συνειδητότητα στην καθημερινότητά μας... αλλά ξεχνιόμαστε, it's too easy
κάνουμε ό,τι μπορούμε Ξωτικούλι μου, et que sera sera...!
ΔιαγραφήΠραγματικά γαμάτο :)
ΑπάντησηΔιαγραφήγαμάτες ας είναι οι μέρες μας, roadartist!
ΔιαγραφήΣυγκλονιστική ανάρτηση! Μ άγγιξες πολύ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝewagemama - το σύστημα κόλλησε και δεν αναγνωρίζει, never mind
Ανώνυμε/newagemama, ελπίζω να σε άγγιξε σε θετική φορά...
Διαγραφή(και σε μένα έκανε νουμεράκια από χθες...)
η ζωή μας χαρίζει μοναδικές στιγμές,αλλά δυστυχώς δεν μας χαρίζεται...η πραγματική μάχη δίνεται καθημερινά από ανθρώπους σαν τον Αποστόλη. εύχομαι πραγματικά δύναμη στην ψυχή & στο σώμα όλων μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο, Lost diary, γιαυτό και την αγαπάμε, όπως και αγαπήσαμε, χωρίς να τον ξέρουμε, τον Αποστόλη...και η δύναμη προέρχεται από εμάς (?)
ΑπάντησηΔιαγραφή