Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Χειλάκι πετροκέρασο και μάγουλο βερίκοκο


Είμαι πορτοκαλί, εντελώς. Δεν έχω την ηρεμία του πράσινου, τη θαλπωρή του κίτρινου, την καθαρότητα του μπλε. Φοβάμαι το κόκκινο, τη βία και την έντασή του. Κρύβω δύναμη και ζωντάνια. Eίμαι ένα ενδιάμεσο χρώμα. Ζω κάπου ανάμεσα. Πάντως δεν είμαι σαν το άλλο το ενδιάμεσo το μωβ, που κυκλοφορεί σε χιλιάδες παραλλαγές, ίσα-ίσα να μην το αναγνωρίσεις. Ούτε έχω έντονες μεταπτώσεις, από αυθάδικο μέχρι σοβαρό, όπως φαντάζουν οι αποχρώσεις του πράσινου. Έχω καθαρότητα και ειλικρίνεια.

Αν κοιτάξεις προσεκτικά στο βάθος των ματιών μου θα δεις αποτυπωμένη την εικόνα του Πορτοκαλή Ήλιου, του καραβιού που έφερνε τον μπαμπά μου κάθε Σάββατο απόγευμα στον Πόρο που παραθερίζαμε. Στην εφηβεία κολλούσα το βλέμμα μου στις τεράστιες αφίσσες που σκέπαζαν τοίχους και ντουλάπες, με ηλιοβασιλέματα και ζευγαράκια να κρατιούνται χέρι-χέρι. Όταν οι άλλοι της ηλικίας μου φορούσαν κατάμαυρα, εγώ εμφανιζόμουν όλα στο πορτοκαλί, τώρα μονάχα αντιλαμβάνομαι πώς φάνταζα, την εποχή εκείνη μου φαινόταν απολύτως φυσικό και εντεταγμένο. Στα φοιτητικά χρόνια και τα επόμενα, στις διακοπές, στα νησιά, το πρώτο πράγμα που ρωτούσα να μάθω ήταν το καλύτερο σημείο για να δω το ηλιοβασίλεμα. Και να χαθώ μέσα του.
Λένε πως, αν θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου, πρέπει να κάψεις επί εφτά μέρες ένα πορτοκαλί κερί. Λένε ότι μοιάζω με καρύκευμα κάτι ανάμεσα στο καυτερό μπούκοβο και τον άγουρο σιναπόσπορο. Λένε ότι η περιέργειά μου για τη ζωή με κάνει πιο δημιουργική και εγκεφαλική. Θα ήθελα όλα αυτά να είναι αληθινά.
Δεν ξεχωρίζω για κάποιον σημαντικό λόγο. Και δεν διαχωρίζομαι. Είμαι κεκραμένη ψυχή. Συνήθως σμίγω με ανθρώπους στα χρώματα της γης. Ως προϊόν ανάμειξης, μ' αρέσει να χάνομαι μέσα στο πλήθος. Στις λαϊκές, στα πανηγύρια, στα παζάρια, ακολουθώ τα υπόλοιπα χρώματα και γίνομαι ένα μαζί τους. Όταν στενοχωριέμαι ξεβάφω, ωχριώ. Όταν θυμώνω γίνομαι καφέ κηλίδα με απροσδιόριστες προθέσεις. Και όταν τα πράγματα σφίγγουν, κοιτάζω μέσα μου και αναζητώ τη φλογίτσα για να τη δυναμώσω, άλλοτε να με ζεστάνει και άλλοτε να πυροδοτήσει τις αγάπες μου.

Ο χειμώνας με κάνει να μαζεύομαι, χάνω πολύ από τη λαμπρότητά μου και την αισιοδοξία μου. Όταν αρχίσει η άνοιξη το βλέμμα μου αναζητά τα χρώματα και τα γέλια των αγριολούλουδων. Τους λείπει το πορτοκαλί. Εμφανίζομαι σε σπάνιων αποχρώσεων ρόδα και απαλές μαργαρίτες. Το καλοκαίρι μοιάζει περισσότερο να είναι είναι η εποχή μου: Γλυκά βερύκοκα, ζουμεροί γιαρμάδες και μυρωδάτα πεπόνια. Ροδακινί δέρματα και δυνατά ...Αλλά το κορύφωμά μου έρχεται το φθινόπωρο, λίγο πριν λουφάξω στη φωλιά μου για να ξεχειμωνιάσω.

Όταν ακούγομαι είμαι κάπως σαν αυτό:
Ήρεμο, καθησυχαστικό, ζεστό, μονότονο με εξάρσεις που δεν αίρονται και δεν χάνουν τον έλεγχο.

Είμαι πορτοκαλί, definetively.

16 σχόλια:

  1. πάντως ιδιαίτερο ταλέντο να είσαι πορτοκαλί. τόσα πράγματα και τίποτα προφανές και αυθάδες. πως το έλεγε εκείνος ο Ίωνας; η γλώσσα δεν κατονομάζει, σημαίνει. έτσι και το πορτοκαλί νομίζω. πολύ όμορφο κείμενο roubinakiM. και διακριτικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν είναι ταλέντο, ιδιοσυγκρασιακό είναι...
      Πάντως χρησιμοποιείτε επίθετα όπως περίπου τα χρησιμοποιώ κι εγώ: μήπως είστε πορτοκαλί;

      Διαγραφή
  2. Εξαιρετικό κείμενο για ξεκίνημα μέρας, Σαββατοκύριακου, Καλοκαιριού!!!!! Πολλές πολλές πορτοκαλί καλημέρες :) :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί έτσι τα χρώματα. Εξαιρετικό και άκρως πορτοκαλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. όλοι είμαστε χρώματα, αν το παρατηρήσεις θα το δεις ;-)

      Διαγραφή
  4. Μ΄αρέσει πολύ το πορτοκαλί σαν χρώμα ακόμα περισσότερο τώρα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. έχει κάτι που σε κάνει να μην μπορείς να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω του!

      Διαγραφή
    2. http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=265&author_id=9

      Θυμήθηκα κι αυτό! :)

      Διαγραφή
    3. αχ ναι έχεις απόλυτο δίκιο!!!!
      η μικρή Πορτοκαλένια!
      κι ο καλός μου Ελύτης!
      τι χαρά!

      Διαγραφή
  5. Μια και γνωρίζω τη RoubinakiM απ΄τα μικράτα της, μπορώ να βεβαιώσω το πάθος της για τα χρώματα και όχι μόνο το πορτοκαλί. Σε μια εποχή που επικρατούσε το στρατευμένο χακί, το συνοφρυωμένο μαύρο και οι cult συνδυασμοί : άσπρο μπλουζάκι-μπλουτζίν, χακί – μπλουτζίν , και το προχώ μαύρο μακώ – μαύρο τζιν, αυτή εμφανιζόταν πράσινη σαν ζουμερή κάμπια, άλλοτε με μπλε πλισέ φούστες και γαλλικό μπερέ ή κατακόκκινη απ’ την κορφή ως τα νύχια. Αλλά το περισσότερο χρώμα, το συναντούσες στις σημειώσεις της. Μπορώ τώρα να πω, πως πιστεύω ότι ερχόταν στις παραδόσεις, όχι για ν’ ακούσει το μάθημα, αλλά για ζωγραφίσει με τα 200 κραγιόνια που ανυπερθέτως κουβαλούσε μαζί της. Προφασιζόταν δε ότι τάχα μου αποδελτίωνε τις σοφίες των καθηγητάδων. Η αγάπη της για τα χρώματα, όπως όλες οι γνήσιες αγάπες, ήταν κολλητική. Σύντομα κι οι δικές μου σημειώσεις γεμίσανε πορτοκαλί υπογραμμίσεις, υποσημειώσεις περικυκλωμένες από γαλάζια σύννεφα και βελάκια σερπαντίνες. Δεν έχει αλλάξει πολύ από τότε. Είναι να μην την έχεις φίλη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ...ναι, ναι, ναι! είσαι πορτοκαλί!
    οι άνθρωποι με τις πορτοκαλιές αύρες ξεχωρίζουν (στα δικά μου μάτια), τους εντοπίζω αμέσως!
    ξέρεις επίσης οτι το πορτοκαλί είναι το χρώμα που πουλάει τα περισσότερα προϊόντα στη διαφήμιση: τραβάει το μάτι σαν μαγνήτης, όπως ακριβώς και οι άνθρωποι με τις πορτοκαλιές αύρες!!!
    στη χρωματοθεραπεία χρησιμοποιείται για την επούλωση του τραύματος που προκαλεί το σοκ, κάτι σαν rescue remedy σε χρώμα!
    να είσαι καλά, "μικρή μικρή μικρή Πορτοκαλένια" που θα σε έλεγε κι ο ποιητής εάν είχε προλάβει να σε γνωρίσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστώ για τις ευχές και τις καινούργιες γνώσεις :))

      Διαγραφή
  7. Τι όμορφο!!
    Το πορτοκαλί τώρα που το σκέφτομαι θυμίζει καλοκαίρι!
    Εγώ ζω για το καλοκαίρι!
    Με το που μπαίνει φθινόπωρο μαραζώνω.
    Πολύς καιρός μέχρι το επόμενο καλοκαίρι......
    Αλλά τώρα χαρά!!
    Καλοκαιράκι και ζέστη, Ελληνικό καλοκαίρι!
    Ελληνικά νησιά, θάλασσες και ελαφριά χαρούμενα ρούχα!
    Παγωτά, ice tea και αντηλιακά.....
    Βράδια στη βεράντα ή σε μπαράκια!
    Τραπεζάκια έξω...
    Ζούμε στην ωραιότερη χώρα, ας ξεχαστούμε για λίγο κι ας χαρούμε το καλοκαίρι.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή