Στάθηκε και περίμενε. Ήταν ένα τριγωνικό κύμα στο ύψος του βουνού. Μια υδάτινη πυραμίδα που επιθεωρούσε την ονειρική μου παραλία. Ακίνητο για λίγο. Έτσι για τους τύπους. Το ήξερα κι εγώ –κι ας κοιμόμουν- κι ο υπόλοιπος κόσμος στην ακρογιαλιά που έβλεπε το ίδιο όνειρο με μένα, πως το κύμα θα έσκαγε πάνω μας. Το ξέραμε όλοι, πως μας άφηνε λίγο χρόνο, να το θαυμάσουμε, να μας κόψει την ανάσα με το τεράστιο κορμί του. Απολάμβανε τον τρόμο μας. Λιγωνόταν από τη θεϊκή του μεταμόρφωση. Μεθούσε με τη δύναμή του.
Θα έπεφτε, αλλά όχι το ίδιο πάνω σε όλους. Όσοι βρίσκονταν στη μέση της ορμής του, κάτω απ’ την κορφή του, ήταν ολότελα χαμένοι. Όσοι βρίσκονταν στα άκρα, θα τη γλίτωναν πλατσουρίζοντας στα ρηχά. Δεν επρόκειτο για ένα κύμα οριζόντιο. Άλλους θα τους εξαφάνιζε τελείως κι άλλους, ελάχιστα θα τους άγγιζε.
Επειδή το κύμα είχε αποκτήσει δική του υπόσταση, έδειχνε μια στοιχειώδη διακριτικότητα. Μας άφηνε χρόνο να μετακινηθούμε, να σκεφτούμε, ν’ αντιδράσουμε. Μας γλεντούσε.
Είναι περίεργο που οι περισσότεροι αποφασίσαμε να παγώσουμε στη θέση που βρισκόμασταν.
Αυτό είναι το τραγικό...ότι παγώσαμε, δεν κάναμε τίποτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί:)
Καλή βδομάδα!
Ή κάναμε λιγότερα. Μέχρι τώρα. Καλημέρα Σοφάκι. :))
ΔιαγραφήΛες και μας υπνώτισε. :(
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα έλεγε η Ναϊόμι Κλάιν.
Διαγραφή'At best it's a matter of surfing the white water'
ΑπάντησηΔιαγραφήJohn Barlow
(το είπε κάπου στην αρχή των 90's ένας cyber-guru που τώρα ζει σε ένα ράντσο...)
Πάνω απ' τα κύματα, κάτω απ' αυτά, απέναντι, κάτι/κάπως πρέπει ν' αντιδράσουμε.
ΔιαγραφήΕδώ και καιρό έχω στο μυαλό μου την εικόνα ενός λαγού, νύχτα, σε επαρχιακό δρόμο, που τον τυφλώνουν τα φώτα του αυτοκινήτου και μένει ακίνητος αντί να τρέξει να σωθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κακό είναι ότι εμείς είμαστε στο ρόλο του λαγού.
Αυτό το σχόλιο θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ. Αυτή ακριβώς η εικόνα, έχει κολλήσει και στο δικό μου μυαλό.
Διαγραφή