Εσύ κι ο γρύλος

Στο κέντρο ενός τεράστιου κτιρίου με περιφερειακές αίθουσες ευάερες κι ευήλιες, βρίσκεται ο χώρος  όπου ανάμεσα σε άλλα, φιλοξενεί –ας πούμε- το γραφείο μου. Εμείς οι μεσαίοι δεν έχουμε παράθυρα. Δεν βλέπουμε αν συννεφιάζει ή αν βρέχει. Αν πήρε φωτιά του διπλανού βουνού η ράχη, αν έρχεται τσουνάμι ή αν ξεκίνησε η επανάσταση. Για την κατάσταση του καιρού και  του κόσμου, παίρνουμε  μια ιδέα όταν σχολάμε.
Όμως, εμάς τους μονόχνοτους του μεσαίου χώρου διάλεξε ο γρύλος.  Κάτω από τη πολυκαιρισμένη μας αρχειοθήκη επέλεξε να κρυφτεί.

Και κάπου μεταξύ των φθοριζόντων συνθετικών μας ήλιων και του αρρωστημένου φωτός των  οθονών, του συνεχούς βόμβου των  υπολογιστών και των κλιματιστικών, ξέσπασε ένα:
Τρι-τρι, τρι-τρι, τρι-τρι . Και τα κεφάλια των συναδέρφων ξεπρόβαλαν συνωμοτικά πίσω από EXCEL, Word, διαγράμματα, σχέδια κι αναφορές.

Τρι-τρι, τρι-τρι, τρι-τρι . Και είμαι σίγουρη πως μερικές θαλασσινές σταγόνες χαράξανε τον τεχνητό αέρα.

Τρι-τρι, τρι-τρι, τρι-τρι . Μύρισε λες αντηλιακό.

Τρι-τρι, τρι-τρι, τρι-τρι . Σαν να μου φάνηκε πως ένα φύλλο από αρμυρίκι πιλοτάρησε γύρω απ’ το κεφάλι μου και κάπου μπλέχτηκε στα μαλλιά μου. Το ψάχνω, μα ακόμα δυσκολεύομαι να  το φτάσω.

Τρι-τρι, τρι-τρι, τρι-τρι . Και δεν μπορεί. Έσκασε κύμα πίσω απ’ την καρέκλα μου.

Τρι-τρι, τρι-τρι, τρι-τρι . Έξυσα το χέρι εκεί που χώθηκε η αγκίδα απ’ το ξύλινο παραθαλάσσιο τραπεζάκι.

Τρι-τρι, τρι-τρι, τρι-τρι . Αυτό σίγουρα είναι πλαφ-πλαφ φρεσκοπλυμένου σεντονιού, απλωμένου στο σκοινί της νησιώτικης μπουγάδας. Σιγά μην είναι  το Α2 σχέδιο που μόλις σιδέρωσε ο εκτυπωτής.

Τρι-τρι, τρι-τρι, τρι-τρι . Μυστικοί πράκτορες εισέβαλαν στη Μέση Γη των σχεδίων, των διαγραμμάτων και των αναφορών. Μελτέμια-κομιστές θυμαρίσιων ανασών και μελωμένων σύκων.

Αυτά έγιναν χθες. Τα φώτα ασφαλείας μπέρδεψαν το τριζόνι κι όλο το βράδυ τραγουδούσε ερήμην κοινού. Τα  μάθαμε απ’ τις καθαρίστριες και τους βαρυποινίτες της διπλοβάρδιας. Ίσως και ν’ ανταποκρίθηκε στο Encore των σκέψεων μας.

 Σήμερα το πρωί, ο καλλιτέχνης ακουγόταν ταλαιπωρημένος.
Οι συνάδερφοι που βδομάδες πριν έλεγαν «καλά της έκανε», «έχουν κι αυτοί δικαίωμα να βγαίνουν στην τηλεόραση» και «θ’ αγοράσω ένα όπλο», μετά από ώρα καρτεριού, μεταφέρουν μ’ ιερά χαμόγελα το γρύλο. Μέσα στο κουτί απ’ τα στυλό. Στο φυσικό του χώρο. Γιατί εδώ βρέθηκε κατά λάθος. Άσε που κάθε τρι-τρι, τρι-τρι, τρι-τρι  αποκαλύπτει πως κι εμείς σε λάθος ζωή είμαστε.

Τρι-τρι, τρι-τρι, τρι-τρι . Θυμήσου τα καλοκαίρι σ’ εκείνο το χωριό. Ήσουν παιδί και τα στάχυα ήταν το τροπικό δάσος όπου παραμόνευαν λιοντάρια, ελέφαντες κι εκείνοι οι  ψιλόλιγνοι δεινόσαυροι που χρόνια αργότερα έμαθες πως ήταν χορτοφάγοι και καθόλου επιθετικοί.

Τρι-τρι, τρι-τρι, τρι-τρι .Κι είναι οι πρώτες διακοπές χωρίς τους γονείς. Δεν σε φτάνει η ανάσα για να τα μιλήσεις όλα με τις κολλητές.

Τρι-τρι, τρι-τρι, τρι-τρι . Η παραλία είναι δικιά μας κι εσύ το πολυτιμότερο κοχύλι της.

Όχι, δεν ανήκουμε εδώ.