Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Συζητώντας για τις καταλήψεις

O σχολικός εκφοβισμός ορίζεται ως η επαναλαμβανόμενη ψυχολογική ή σωματική βία από ένα παιδί ή ομάδα παιδιών σε ένα άλλο παιδί.
Για το θέμα έχουν ανοίξει πολλές συζητήσεις , έχουν ασχοληθεί ειδικοί κι έχουν δοθεί συμβουλές αντιμετώπισης. Όχι, πως λύθηκαν έτσι τα προβλήματα, αλλά τουλάχιστον αναγνωρίσαμε το πρόβλημα και ψάχνουμε για λύσεις. Οι πιο πολλοί συμφωνούν πως το παιδί πρέπει να μιλήσει στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς. Κυρίως το σχολείο είναι αυτό που θα αντιμετωπίσει το θέμα κι αν δεν μπορεί ή αρνείται να παραδεχθεί την ύπαρξή του, τότε, όπως λένε οι ειδικοί, το θύμα του εκφοβισμού θα πρέπει να αλλάξει σχολείο.
Τι γίνεται όμως όταν ο σχολικός εκφοβισμός ασκείται από τους ίδιους τους εκπροσώπους του σχολείου;
Πρόσφατα μάθαμε γι αυτόν τον λαμπρό εκπαιδευτικό του 4ου Γυμνασίου Δάφνης. Έδωσε τα ονόματα ανήλικων μαθητών στην αστυνομία για να αποτρέψει την κατάληψη του σχολείου. Προφανώς, πέτυχε το στόχο του. Όπως έμαθα, ο σύλλογος γονέων του σχολείου, συμφώνησε με τις ενέργειες του εκπαιδευτικού. Εξάλλου, τι άλλο έκανε ο ανθρωπάκος, από το να εφαρμόσει το στυλ και τις πρακτικές της εκλεγμένης κυβέρνησης και των Υπουργών Παιδείας;

Όπως φαίνεται, η κίνηση του παραπάνω κυρίου, αποτέλεσε παράδειγμα μίμησης και για άλλους σχολικούς διευθυντές.

Ο νεαρός μου εκλέχτηκε στο 15μελές. Πολύ το χάρηκε. Κάθε τόσο έρχεται και μου λέει τις ιδέες και τους προβληματισμούς του. Η εκλογή του τον σπρώχνει να παρατηρεί, να σκέφτεται, να προτείνει, να παρεμβαίνει. Επίσης, το Γυμνάσιο, στην επίσημη ιστοσελίδα του, συνεχάρη τους μαθητές που εξελέγησαν.
Επίσημα λοιπόν, φαίνεται πως το σχολείο επικροτεί την ύπαρξη συλλογικοτήτων των μαθητών.
Χτες όμως, ο μικρός ήταν ιδιαίτερα σφιγμένος. Μου εκμυστηρεύτηκε πως τους κάλεσε ο γυμνασιάρχης και πριν καν αναρωτηθούν οι ίδιοι, τους είπε να μην περάσει απ το μυαλό τους καμιά ιδέα για κατάληψη, γιατί θα καλέσει την αστυνομία. Θα δώσει και τις διευθύνσεις των σπιτιών τους, για να ‘ρθουν να συλλάβουν τους γονείς οι αστυνόμοι. Τους κούνησε το δάχτυλο και πρόσθεσε:
«Ξέρω καλά που μένετε. Όλοι σας! Γι αυτό προσέξτε καλά! »
«Πώς αντιδράσατε;»,  τον ρώτησα.
«Ε, ο πρόεδρος είπε ότι δεν είναι δικό μας θέμα η Τράπεζα Θεμάτων, γιατί εμείς δεν είμαστε στο Λύκειο αλλά στο Γυμνάσιο. Εξάλλου, δεν είχαμε -καν- σκεφτεί να κάνουμε Κατάληψη. Μας είπαν κιόλας, πως τα μαθήματα που θα χάναμε, θα τα κάναμε στις διακοπές των Χριστουγέννων και δεν θέλουμε να χάσουμε τις διακοπές μας.»

Έχετε παρατηρήσει τα έντομα που τα ψεκάζεις με εντομοκτόνο; Πώς κουλουριάζονται και μικραίνουν πριν παραδώσουν το πνεύμα; Ε, αυτή την εικόνα έφτιαξε το μυαλό μου για τα 14χρονα του 15μελούς.

Ξεκίνησα λοιπόν μια μακριά κουβέντα με τον συρρικνωμένο εκπρόσωπο. Του είπα πως σε 6 μήνες που θα τελειώσει την 3η Γυμνασίου, η Τράπεζα Θεμάτων θα γίνει δικό του θέμα. Το αν συμφωνεί ή όχι, το αν θέλει να αγωνιστεί ή όχι γι αυτό, είναι δική του απόφαση κι επομένως δική του ευθύνη. Για να αποφασίσει όμως, θα πρέπει να ενδιαφερθεί και να μάθει τα αρνητικά και τα θετικά. Του είπα ότι τις Καταλήψεις δεν τις κάνουν οι μαθητές για να χάσουν το μάθημα. Αν το βλέπουν έτσι, κάτι δεν πάει καλά. Η απώλεια διδακτικών ωρών, έστω κι αυτών των βαρετών με τις οποίες ταλαιπωρεί τους μαθητές, το -αποτυχημένο σε όλες τις αξιολογήσεις- εκπαιδευτικό μας σύστημα, είναι απώλεια μιας ευκαιρίας γνώσης -της μόνης που τους παρέχει η δημόσια εκπαίδευση- άρα είναι η προσωπική θυσία των μαθητών στους όποιους αγώνες αποφασίζουν να δώσουν. Όπως, όταν απεργεί ένας εργαζόμενος, χάνει το μεροκάματο και διακινδυνεύει τη δουλειά του. Έχει όμως ζυγίσει στο μυαλό του πως ότι διεκδικεί, αξίζει παραπάνω από αυτή την απώλεια. Τουλάχιστον, έτσι θα έπρεπε να κάνει. Διαφορετικά δεν κάνει αγώνα, μας κοροϊδεύει.

Θα πρέπει λοιπόν κι οι μαθητές να ξέρουν τι διεκδικούν και τι θυσιάζουν. Διαφορετικά δεν έχει νόημα να αγωνίζονται. Του είπα επίσης, να αγνοήσει κι αυτός κι οι συμμαθητές του, τις απειλές του Δ/ντή. Του εξήγησα πως στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο άνθρωπος αυτός ενήργησε άστοχα και πως ο τρόπος για να προστατευθείς από κάποιον εκβιασμό είναι να ζητήσεις βοήθεια και να κοινοποιήσεις την απειλή σε όσο μπορείς περισσότερο κόσμο. Και φυσικά του είπα ότι θα είμαι δίπλα του σε ότι αποφασίσει. Αρκεί ν’ αποφασίσει ξέροντας τι θέλει, τι θυσιάζει και χωρίς φόβο.

Συζητήσαμε και για το εκπαιδευτικό σύστημα γενικότερα. Ότι καλό θα ήταν να υπάρχουν πολλοί καθηγητές, να έχουν μικρότερα τμήματα, πολλές διδακτικές ώρες κι επιλογές μαθημάτων. Μου είπε ότι αυτό είναι υπερβολικό. Ότι δεν γίνεται (η συρρίκνωση που λέγαμε). Του απάντησα πως γίνεται, αν υπάρχει απόφαση και διατεθούν χρήματα. Χρήματα που έτσι κι αλλιώς, εμείς οι γονείς δίνουμε στα φροντιστήρια για να διδαχθούν τα παιδιά πώς να αριστεύσουν σε ένα αναποτελεσματικό σύστημα.

Παρατήρησε πως όταν απεργούν οι καθηγητές του, προβάλουν το θέμα των μισθών τους κι ελάχιστα μιλούν για τις γενικότερες ανάγκες της Παιδείας. Του απάντησα, πως  κανονικά θα έπρεπε μαθητές και καθηγητές να έχουν κοινούς στόχους. Πως ένας καλός καθηγητής είναι ένας καλά αμοιβόμενος και αξιοπρεπής άνθρωπος. Πως μερικές φορές, οι ενήλικες δεν σκέφτονται ωριμότερα απ’ τα παιδιά. Ενίοτε, η παιδική ματιά είναι καθαρότερη κι αυτήν την καθαρότητα πρέπει να τη διαφυλάξουν. 
Κυρίως να μην αφήνουν το φόβο να επηρεάζει τις αποφάσεις τους.

Δεν ξέρω αν κατάφερα να συνεφέρω το ποδοπατημένο πνεύμα του παιδιού. Κι όσο κι αν μίλαγα, όσο κι αν τσέκαρα πως με προσέχει, αναρωτιόμουν για το τι μπορεί να διορθωθεί σε έναν κόσμο που έχει γυρίσει ανάποδα και όπου, αυτό το ανάποδο μοιάζει να αρέσει.

23 σχόλια:

  1. Η διαφορά μεταξύ "παιδιών" και "εκπροσώπους του σχολείου" είναι ότι οι εκπρόσωποι του σχολίου έχουν μεγαλύτερη βιολογική, σωματική ηλικία και συνεπαγόμενη βιολογική ανάπτυξη από τα παιδιά --όμως το θέμα σου δεν έχει να κάνει με σωματική ανάπτυξη, κατά την αντίληψή μου, αλλά, με πνευματική (ανάπτυξη). Όπου, είναι πιθανόν να βρεθούν παιδιά που να έχουν καταφέρει περισσότερο περίπλοκη πνευματική ανάπτυξη από οποιαδήποτε δεδομένα άτομα μεγαλύτερης βιολογικής ηλικίας. Η πείρα δεν μετριέται με το όγκο της αλλά με τον βαθμό στον οποίον κατάφερε να εξελίξει το πνεύμα.

    Η επιλογή του "εκπαιδευτικού" να καρφώσει εκείνους με ασθενέστερη ισχύ από τον ίδιο δεν δηλώνει παρά τον φόβο που κυριαρχεί σε ένα πνεύμα μειωμένης εμβέλειας. Και όταν αυτό τυχαίνει πλειοψηφικής αποδοχής από άλλους, η κρίση της πλειοψηφίας μάλλον εκφράζει τον όχλο παρά το άτομο.

    Τα γεγονότα που παραθέτεις συνέβησαν σε μία κοινωνία η οποία αποδίδει αξία στο Εγώ, άρα είναι φυσικό η κοινωνία αυτή να φοβάται το Εμείς και να επιτίθεται σε αυτό όσο είναι στα σπάργανα. Το ότι το Εμείς, το οποίο προσπαθούν να εξουδετερώσουν ξεκίνησε από ένα σύστημα εκπροσώπησης που εκείνοι υιοθέτησαν αντιγράφοντας άλλες, διαφορετικές κοινωνίες, τις οποίες όμως δεν κατανοούν, αποδεικνύει ότι το πλήρες ξεχαρβάλωμα της παιδείας δεν έγινε από ανίκανους αλλά από φοβισμένους οι οποίοι όσο προσπαθούν να ανήκουν κάπου όπου δεν ανήκουν, τόσο φοβούνται την αποκάλυψη της αυταπάτης τους.

    Ο Διευθυντής, καλώντας τους 15 να τους νουθετήσει, προφανώς προσπάθησε να τους διδάξει να γίνουν σαν κι' αυτόν όταν ...μεγαλώσουν. Σωστά γράφει η ανάρτυση πως όταν το σχολείο δεν καταλαβαίνει, πρέπει να αλλάξει ο μαθητής σχολείο --αλλά το ίδιο ισχύει και σε επίπεδο κοινωνίας και χώρας. Εξαρτάται από το τι θέλει να περισώσει από το Είναι του ο κάθε άνθρωπος...

    Καλή σου μέρα :-)
    Και καλό του κουράγιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Το πλήρες ξεχαρβάλωμα της παιδείας δεν έγινε από ανίκανους αλλά από φοβισμένους". Συμφωνώ ως προς το δεύτερο, αλλά σίγουρα στο ξεχαρβάλωμα βοηθάει και το πρώτο.
      Αυτή την αλλαγή χώρας, τη σκέφτομαι και την ξανασκέφτομαι. Ακόμα μου αφήνει μια επίγευση ήττας. Όχι ότι εδώ νικάμε δηλαδή. :)

      Διαγραφή
    2. Αγαπητή ξαδέλφη ξέρω καλά ότι το ανιψούδι μου έχει όλα τα εργαλεία και την βοήθεια στο σπίτι του για να ξεσκονίσει από πάνω του όλα όσα θέλουνε να του φορτώσουνε απ' έξω από το σπίτι :-)

      Όπως φαίνεται και από την εξιστόρησή σου.

      Αλλά είναι ενδιαφέρον το να ρωτήσει κανείς αν είναι "ήττα" το να πει κανείς τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη και να πράξει με προτεραιότητα το καλό της οικογένειας. Θα μπορούσε επίσης να το πει κανείς "νίκη" (επί εμμονών ριζωμένων σε αμφιλεγόμενα ιδανικά προσκόλλησης σε γεωγραφία ή κοινωνία), με "ήττα" να φέρεται ως το αντίθετο που θα μπορούσε και να αποδοθεί ως κομφορμισμός...

      Διαγραφή
    3. H ήττα είναι πάντα μια προσωπική υπόθεση. Μια αναμέτρηση με τους στόχους του καθενός. Αυτό που ορίζω εγώ ως προσωπική ήττα, δεν είναι το μέτρο της αξιολόγησης και της πορείας όσων έχουν άλλα οράματα. Εντάξει, μάλλον το ίδιο λέμε. :)

      Διαγραφή
  2. Αναρωτιέμαι...τι έχουν αποφέρει τόσες δεκαετίες καταλήψεων ...Η απάντηση νομίζω είναι ξεκάθαρη : ΖΗΜΙΑ οικονομική και ηθική.

    1. Οικονομική για την τεράστια καταστροφή δημόσιας περιουσίας. (χρήματα φορολογουμένων)

    2. Ηθική για την αποδοχή της ιδέας πως : "ό,τι (νομίζως πως) δε μου αρέσει μπορώ δια της βίας να το ελέγξω και να το αποτρέψω", σαν κατ' εξαίρεσιν σωστής.

    Δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος κατάληψης παρά το να χάσουμε μάθημα. Υπήρξα μαθητής τη δεκαετία του '90 και ξέρω ακριβώς γιατί γίνονταν οι καταλήψεις τότε:

    Οι καταλήψεις γίνονται κατά κανόνα ως ανάγκη να χαθεί μάθημα και γίνονται κατά κανόνα από τους χειρότερους μαθητές που βρίσκουν έτσι ευκαιρία να αναδείχθούν με αυτόν τον τρόπο και να τραβήξουν την προσοχή, αφού δεν μπορούν να το πετύχουν με κανένα άλλο τρόπο.

    Αν λοιπόν τόσα χρόνια συνδικαλισμού στα σχολεία και τόσα χρόνια καταλήψεων δεν έχουν αποφέρει τίποτα το θετικό, γιατί η κατάληψη συζητιέται ακόμα σαν ένα είδος αγώνα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ φίλε,
      Το κείμενο δεν υποστηρίζει τις καταλήψεις, αλλά την άσκηση εκφοβισμού μέσω της εξουσίας. Αλλά, ας πούμε για τις καταλήψεις.
      Οι καταλήψεις δεν προέκυψαν σε ένα ονειρικό τοπίο. Έφιαλτικά γεγονότα (π.χ. η δολοφονία του Τεμπονέρα) πυροδότησαν την οργή των νέων. Δεν μπορείς να αποδώσεις σε αυτές τη συνεχόμενη υποβάθμιση της παιδείας. Και ναι, όλες οι αντιδράσεις προκαλούν υλικές ζημιές. Σε όλο τον κόσμο. Τώρα που μιλάμε γίνεται κατάληψη στο Cambridge μαθαίνω. Δεν αποτελούν επομένως ελληνική εφεύρεση. Είναι παγκόσμιος τρόπος αγώνα κι οι αγώνες δεν έχουν πάντα άμεσα κι εμφανή αποτελέσματα. Μπορεί να μην έχουν καν αποτέλεσμα ή να οδηγούν σε πισωγύρισμα. Δεν παύουν όμως να είναι ένα όπλο συλλογικοτήτων και κινημάτων για να βελτιώσουν κάτι.Το πώς χειριζόμαστε το κάθε μέσο που διαθέτουμε, χαρακτηρίζει κι εμάς και το αποτέλεσμα.
      Μερικές φορές, οι καταλήψεις γίνονται για να χάσουν οι μαθητές μαθήματα. Ακόμα και τότε όμως, θα έπρεπε να προβληματιζόμαστε. Πόσο βαρετό κάναμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα κι οι μαθητές το σιχαίνονται; Μήπως κι αυτό ακόμα είναι ένα αίτημα που οφείλουμε να σκεφτούμε;

      Διαγραφή
  3. Λυπάμαι όμως δεν κατάλαβα το σχόλιό σου.

    1. Η δολοφονία Τεμπονέρα δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με τις καταλήψεις. Καταλήψεις προυπήρχαν τις δολοφονίας και υπάρχουν και μετά. Οι καταλήψεις πήραν τη μορφή που γνωρίζουμε με τον μεταπολιτευτικό πασοκικό μαθητικό συνδικαλισμό. Αν υπάρχουν δύο θεσμοί που διέλυσαν την εκπαιδευτική διαδικασία είναι αυτοί του μαθητικού συνδικαλισμού και της κατάργησης των επιθεωρητών.

    2. Γράφεις : "Μπορεί να μην έχουν καν αποτέλεσμα ή να οδηγούν σε πισωγύρισμα. Δεν παύουν όμως να είναι ένα όπλο συλλογικοτήτων και κινημάτων για να βελτιώσουν κάτι."

    Η παραπάνω σκέψη είναι αυτοαντικρουόμενο επιχείρημα. Διότι:

    Στην Ελλάδα ΚΑΜΙΑ κατάληψη δεν έχει επιφέρει τη βελτίωση σε κάτι περισσότερο από τις ζημίες που έχει προκαλέσει τόσο υλικές όσο και ηθικές. Αν διαφωνείς σε αυτό δώσε κάποιο παράδειγμα που προφανώς δεν το έχω υπ' όψιν μου. Αν όχι, τότε ωφείλεις να δεχτείς πως ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να αποτελεί "όπλο συλλογικοτήτων και κινημάτων" για τη σχολική πραγματικότητα! Άρα τι βελτιώνει η κατάληψη;

    Το χειρότερο από όλα είναι πως έτσι τα παιδιά μαθαίνουν πως ό,τι προβλήματα έχουν μπορούν εν τέλει με να τα επιλύσουν με τη βία. Ακόμα χειρότερα είναι πως νομιμοποιούν τη βία με το δημοκρατικό μανδύα της συλλογικής αποφάσης για την καταπάτηση του ατομικού δικαιώματος της παιδείας όπως αυτή και αν παρέχεται από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα.

    3. "Πόσο βαρετό κάναμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα κι οι μαθητές το σιχαίνονται;"

    Τι σχέση έχει η κατάληψη με το αν είναι βαρετό το εκπαιδευτικό σύστημα. Γίνεται λιγότερο βαρετό με την κατάληψη; Ναι, μόνο επειδή χάνονται διδακτικές ώρες....

    Την κατάληψη την υποστηρίζουν οι χειρότεροι μαθητές. Οι καλοί μαθητές που τυχόν υποστηρίζουν καταλήψεις πάντα αλλάζουν άποψη μετά από ορθολογική κουβέντα.

    Η άποψη που λέει "να ακούσουμε τα παιδιά" είνα μια διαχρονικά ανούσια άποψη. Τα παιδιά ΔΕΝ έχουν απόψεις που εμείς οφείλουμε να ακούσουμε, απλούστατα γιατί γνωρίζουμε τα προβλήματά τους. Δεν τα νιώθουμε τα προβλήματα....τα γνωρίζουμε προβλήματα....Δεν έχουν λοιπόν να μας πουν τίποτα το καινούριο. Έχουμε υπάρξει και εμείς μαθητές και έφηβοι...Έχουμε και εμείς αντιμετωπίσει το εκρηκτικό μείγμα της εφηβίας. Το σχολείο δεν μπορεί να είναι μέρος που ο κάθε έφηβος ξεσπάει τις ορμόνες του. Έχουμε και εμείς εμπειρία από το εκπαιδευτικό σύστημα και τα προβλήματά του. Και γνωρίζουμε πως η κατάληψη ως μέσω πίεσης στην εκπαιδευτική διαδικασία μόνο ως μπούμερανγκ επιστρέφει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 1.Για τις καταλήψεις.Απ΄όσο θυμάμαι, η δολοφονία Τεμπονέρα πυροδότησε τις πιο μαζικές καταλήψεις της δεκαετίας '90, στην οποία αναφέρθηκες. Μπορεί να μην θυμάμαι καλά και να υπήρξαν και μαζικότερες, αλλά είναι ένα παράδειγμα του ότι σοβαρά γεγονότα κινητοποιούν τους νέους.
      2. Για την αποτελεσματικότητα των καταλήψεων: Ένας αγώνας που μοιάζει να μην έχει αποτέλεσμα, δεν είναι απαραίτητα ένας μάταιος αγώνας. Για τα δικά μου μάτια, θα μπορούσε να μην ήταν αρκετά μαζικός.
      3. Για τα ¨βαρετά" μαθήματα: Δεν ξέρω αν έχεις παιδιά. Ας υποθέσουμε πως έχεις και θέλεις να συζητήσεις μαζί τους ένα θέμα. Ξεκινάς την κουβέντα και τα βλέπεις να βαριούνται, να στρέφεται η προσοχή τους αλλού. Κατά τη γνώμη μου (που σε καμιά περίπτωση δεν θα έλεγα πως είσαι υποχρεωμένος να δεχτείς), δεν κατηγορείς τα παιδιά πως είναι κακοί ακροατές, εσύ είσαι που πρέπει να αλλάξεις την αφήγηση και να την κάνεις πιο ενδιαφέρουσα.

      Διαγραφή
    2. 1. Εάν οι καταλήψεις μαζικοκποιήθηκαν με αφορμή τη δολοφονία, τότε αυτό αποδεικνύει το πόσο ΑΧΡΗΣΤΕΣ είναι. Υπενθυμίζω τις καταστροφές που έγιναν με τη δολοφονία Γρηγορόπουλου....Ποιος κέρδισε από αυτές; Τι σχέση έχει η δολοφονία ενός ανθρώπου με τα θέματα παιδείας; Το κράτος τιμώρησε το δολοφόνο όπως (θα πρέπει να) τιμωρεί κάθε δολοφόνο σύμφωνα με το Νόμο. Η μαζικοποίηση των καταλήψεων λόγω της δολοφονίας του Τεμπονέρα υποκινήθηκε για ιδεολογικούς λόγους και αυτό και μόνο θα έπρεπε να σε υποψιάσει το ποια ιδεολογικά στρατόπεδα αποζητούν την μπαχαλοποίηση της κοινωνικής ζωής χρησιμοποιώντας παιδιά....

      2. Διαφωνούμε στην εννοια του αγώνα και τα αποτελέσματά του. Υποστηρίζω από την αρχή πως κανένας από αυτούς τους αγώνες δεν έφερε θετικά αποτελέσματα. Υποστηρίζεις, χωρίς να κάποιο παράδειγμα, πως τέτοιου είδους σχολικοί αγώνες μπορεί να φέρουν θετικο αποτέλεσμα. Εγώ κρίνω αυτούς του αγώνες εκ του αποτελέσματος και όχι εκ των προθέσεων. Δεν υπάρχει πιο επικύνδινο πράγμα να νομιμοποιούμε συμπεριφορές και πρακτικές με βάση τις προθέσεις τους....

      3. Δε διαφωνώ για τα βαρετά μαθήματα, όμως αυτό έχει να κάνει με άλλο ζήτημα. Δεν αντιμετωπίζεται με κατάληψη. Είναι ένα από τα βασικά προβληματα που έχει ο κεντρικός σχεδιασμός της εκπαίδευσης.

      Διαγραφή
  4. Η κατάληψη είναι παράνομη πράξη που επιτίθεται ευθέως στη δημόσια παιδεία αφού τη στερεί από το σύνολο των μαθητών στη βάση πρόσκαιρων πολιτικών επιδιώξεων μιας παροδικής σχετικής πλειοψηφίας (λέμε τώρα γιατί στην πραγματικότητα είναι ευθύτατα συσχετισμένη με τα Χριστούγεννα). Δεν υπάρχει ούτε ένας αντικειμενικός λόγος ένα δεκαπενταμελές που προτείνει κατάληψη να κριθεί διαφορετικά από ένα δεκαπενταμελές που προτείνει να πεταχτούν έξω από το σχολείο οι αλλοδαποί μαθητές και όποιος αγιοποιεί το πρώτο σπέρνει το δεύτερο και όχι τη βελτίωση της παιδείας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα J95! Έχεις χαθεί τόσο καιρό και ανησύχησα. Μόνο μια ερώτηση: το σχόλιο σου αφορά στο κείμενο ή απλώς σχολιάζεις γενικότερα;

      Διαγραφή
  5. Ενας αγώνας - με όποια μορφή - που γίνεται σήμερα, δεν μπορεί παρά να επηρεάσει τα πράγματα αύριο... Είναι μηδενισμός να λέμε αυτό το κλασικό "δεν γίνεται τίποτα με τις καταλήψεις". Γίνεται και παρα-γίνεται! Ο κάθε αγώνας αλλάζει πρωτίστως τις συνειδήσεις αυτών που συμμετέχουν - αλλάζει και τους γύρω, ανάλογα...
    Δεν θα σχολιάσω τον διευθυντή μια που τον γνωρίζω (δυστυχώς), ούτε το bullying που γίνεται καθημερινά από τους έχοντες εξουσία σε όλα τα επίπεδα. Ο φόβος παράγει φόβο και μικρόνοια. Επιλογή μας είναι σπείρουμε σπόρους γενναιότητας, τόλμης, ή ανεξαρτησίας, όπως επιλογή μας είναι να σπείρουμε και να ενσπείρουμε το φόβο. Εκπαίδευση το ένα, εκπαίδευση και το άλλο. Απλά, μακροπρόθεσμα, ο φοβισμένος είναι πολύ πιο επικίνδυνος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν γίνεται να συμφωνήσω περισσότερο.

      Διαγραφή
    2. όπως λέει και η μαχήτρια θυγατέρα μου, το πρόβλημα είναι οτι τα παιδιά δεν ξέρουν τα δικαιώματά τους

      Διαγραφή
    3. "το πρόβλημα είναι οτι τα παιδιά δεν ξέρουν τα δικαιώματά τους"

      Γιατί, ξέρουν τις υποχρεώσεις τους ;

      Δεν καταλαβαίνω τι δικαιώματα μπορεί να έχει π.χ. ένα 15χρονο από την κοινωνία το οποίο να πρέπει να τα απαιτεί κιόλας. Τι έχει προσφέρει στα 15 του χρόνια στην κοινωνία; Τίποτα!

      Αν έχει προσφέρει κάποιος αυτό είναι ο γονέας του ο οποίος και είναι πλήρως υπεύθυνος για το παιδί μέχρι το τελευταίο να ενηλικιωθεί.

      Τα παιδιά δεν έχουν δικαιώματα, ούτε υποχρεώσεις - πέρα των θεμελιωδών δικαιωμάτων που ορίζει ο Νόμος....Οτιδήποτε απολαμβάνουν το απολαμβάνουν μέσω των γονιών τους, μέχρι να ενηλικιωθούν, και έτσι είναι το σωστό. Τα παιδιά δε θεωρούνται ελεύθεροι πολίτες και καλώς δεν πρέπει να θεωρούνται, γιατί απλούστατα δε βρίσκονται σε αυτό το στάδιο. Το Σχολείο (μέχρι και το Γυμνάσιο) ΔΕΝ είναι ελεύθερη κοινωνία γιατί απλούστατα είναι μέρος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Συνεπώς δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με τους ίδιους όρους.

      Μαθαίνοντας στο παιδί πως έχει τέτοιου είδους δικαιώματα, όπως να καταλαμβάνει δια της βίας δημόσιους χώρους (σχολεία) όποτε κάτι δεν του αρέσει, κάνουμε πολύ χειρότερο κακό, διότι ως αυριανός πολίτης μαθαίνει πως αρκεί μία πορεία, μία απεργία, μία διαδήλωση, μία βίαιη πράξη για να αρπάξει ό,τι ο ίδιος θεωρεί πως αξίζει. Όμως τίποτε από αυτά που ΑΡΠΑΖΟΥΜΕ δεν τα αξίζουμε, και όπως έτσι δια της βίαιας τα αποκτήσαμε σήμερα αύριο θα μας τα αρπάξει κάποιος άλλος πάλι δια της βίας. Η βία φέρνει πάντα βία.

      Διαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συγνώμη Nefosis A για την έκταση του σχολίου στην τόσο σημαντική σου ανάρτηση, που αποτελεί εργαστήρι Αξιών και συγχαρητήρια γι' αυτήν. Για τη δημοσίευση αποφασίζεις κυριαρχικά εσύ και από μένα ούτε η ελάχιστη αντίρρηση.
    "Έκπληξη οι φράσεις που διάβασα στους σχολιαστές σου:
    ότι τα παιδιά δεν έχουν προσφέρει τίποτε στην κοινωνία, έχουν μόνο υποχρεώσεις και δεν θα έπρεπε να τους αναγνωρίζεται η διεκδίκηση αυτού που θεωρούν δικαίωμα,
    ότι διεκδικώντας δικαιώματα εθίζονται στη βία,
    ότι τα παιδιά δεν έχουν απόψεις, που οφείλουμε να ακούσουμε,
    ότι τα προβλήματα δεν τα νοιώθουμε, επειδή τα γνωρίζουμε,
    ότι την κατάληψη την υποστηρίζουν οι χειρότεροι μαθητές,
    ότι με ορθολογική κουβέντα οι καλοί μαθητές που υποστήριζαν καταλήψεις, αλλάζουν άποψη,
    ότι το σχολείο δεν μπορεί να είναι μέρος που ο κάθε έφηβος ξεσπάει τις ορμόνες του

    προφανώς αγνοούν ή αρνούνται:
    - ότι το παιδί από τη νηπιακή ηλικία διεκδικεί «δικαιώματα», που η ίδια η φύση του αναδεικνύει,
    - ότι δεν εθίζεται στη βία από τη βίαιη –έστω- διεκδίκηση, αλλά διότι αισθάνεται καθημερινά τη βία να ασκείται από την όποια εξουσία επάνω του
    - ότι όταν ένα παιδί έρχεται σε μια οικογένεια είναι Δάσκαλος για την οικογένεια αυτή, άρα οφείλουμε να το ακούμε,
    - ότι για να καταλάβεις το πρόβλημα χρειάζεται καρδιά για να το νοιώσει και όχι μόνο μυαλό προσαρμοσμένο στη λογική της μάζας,
    - ότι ο καλύτερος και ο χειρότερος μαθητής κρίνεται αντιπαιδαγωγικά ερήμην της συνολικής προσωπικότητάς του,
    - ότι εκείνος που υποκύπτει στα επιχειρήματα της «κουβέντας» δεν είναι απαραίτητα ο καλύτερος, αλλά μάλλον ο ευπειθέστερος, όπως τον χρειάζεται η εξουσία,
    - ότι οι ορμόνες του τον ακολουθούν και στο σχολείο, όπως και στο σπίτι και υποστηρίζουν την έκφραση της βούλησής του, γιατί ακόμα δεν ψηφίστηκε από το σύστημα νόμος προεφηβικού ευνουχισμού,
    - ότι, τέλος, το σύστημα φτιάχτηκε για να ικανοποιεί τις ανάγκες του ατόμου και όχι για να υποτάσσει και να ισοπεδώνει την προσωπικότητα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλησπέρα Ameristosa. Εκτός από την πιθανότητα να αγνοούν ή να αρνούνται, πιστεύω πως ίσως υπάρχει και η πιθανότητα να μην αντιλαμβάνονται. Παραδείγματος χάριν, μια Στατιστική Μηχανή δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί την συχνότητα κυμάτων εκπεμπόμενων από πηγές ανθρωπιάς, όπου το σημαντικό δεν είναι το αποτέλεσμα της κατάληψης αλλά το ίδιο το γεγονός του ότι η κατάληψη έγινε, και καταλήψεις θα γίνονται όσο μαθαίνουν τα παιδιά πως υπάρχει αξία στο να φυλάνε Θερμοπύλες. Κάθε Θερμοπύλες έχουν και τον εφιάλτη τους αλλά η εξουδετέρωση των 300 δεν είναι ήττα. Είναι νίκη για τους επόμενους τους οποίους θα εμπνεύσουν στο να μην παραδίδουν ποτέ τα όπλα. Να μην είναι κομφορμιστές, κι ας μην κερδίσουν. Το σημαντικό στην ανθρωπιά είναι να πει κανείς έμπρακτα την γνώ,η του. Ενώ στον κόσμο των Μηχανών, Στατιστικής και άλλων, δεν μπορούν να αντιληφθούν την ύπαρξη ενός κάτι που να μην είναι κέρδος.

      Οι Στατιστικές Μηχανές, που προσπαθούν να συμπτύξουν στο λειτουργικό τους σύστημα τις έννοιες "ανθρωπιά" και "δικαίωμα ζωής" δεν μπορούν επεξεργαστούν τέτοιου είδους σκεπτικό. Είναι στην τελική απλές μηχανές. Στατιστικής. Γι' αυτό και βραχυκυκλώνουν και επαναλαμβάνουν το ίδιο σχόλιο, ξανά, και ξανά, με διαφορετικές λέξεις και θέματα, αλλά το ίδιο σχόλιο, ξανά, και ξανά. Και ξανά. Ίσως να είναι και κάτι περισσότερο από ανικανότητα αντίληψης όσον αφορά την έννοια της ανθρωπιάς. Ίσως να είναι και θυμός ριζωμένος στο ότι οι Στατιστικές Μηχανές προσπαθούν αλλά αδυνατούν να αποκτήσουν την εμπειρία του τι γεύση έχει η ανθρωπιά.

      Διαγραφή
  8. @ameristosta

    Όλες οι φράσεις είναι δικές μου οπότε. Γιατί δε με ανέφερες ;

    Προφανώς πιστεύεις ότι μια κατάληψη ενός σχολείου μπορεί να επιφέρει θετικό αποτέλεσμα σε κάτι. Τα σχολεία μας καταλαμβάνονται από το '75 και μετά ΚΑΘΕ χρόνο. Είναι το 5ο σχόλιό μου σε αυτή τη συζήτηση που περιμένω από κάποιον που πιστεύει σε αυτού του είδους τις κινητοποιήσεις να μου φέρει ένα παράδειγμα (ΕΝΑ ΜΟΝΟ) που μία κατάληψη επέφερε κάτι θετικό στη δημόσια Παιδεία.

    Το ότι δεν έχετε ένα στατιστικό στοιχείο που να αποδεικνύει τον ισχυρισμό αυτό απλά μπορεί να σας γοητεύει η επαναστατική γυμναστική είναι άλλο ζήτημα.

    Όσο για τα υπόλοιπα, με χαρά μου να απαντήσω σε όποια πρότασή μου δε σου άρεσε. Διάλεξε μια και εδώ είμαι. Δε θα απαντήσω σε όλες λόγω έλλειψης χώρου και χρόνου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ααα ναι στην κουβέντα είναι και ο thinks που μοιράζει πιστοποιητικά ανθρωπιάς....το ξεχνάω πάντα αυτό....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ω, μιλάγατε ενώ εγώ κοιμόμουν. :)
    Ο CsLaKoNaS ζητάει πιστοποιητικά χρησιμότητας των καταλήψεων λοιπόν και προκειμένου να αποσπάσει απάντηση (του έχει απαντήσει το Ξωτικό βέβαια, αλλά δεν το πρόσεξε) έθεσε κάποιες προκλητικές αιτιάσεις, που φαντάζομαι πως ούτε ο ίδιος τις πιστεύει. Δηλαδή το θέμα των δικαιωμάτων των παιδιών και το δικαίωμα της εξέγερσης έχουν απαντηθεί από την εποχή του Διαφωτισμού. Ας μην επανερχόμαστε σε έννοιες, ξεκαθαρισμένες αιώνες τώρα.
    CsLaKoNaS, υπάρχουν καταλήψεις με απτό αποτέλεσμα. Παιδιά που διαμαρτυρήθηκαν για τις συνθήκες των σχολικών κτιρίων (θέρμανση, στοιχειώδης συντήρηση), έστρεψαν την προσοχή στα προβλήματά τους και στοιχειωδώς ασχολήθηκαν μαζί τους. (Δες εδώ: http://www.star.gr/Pages/Ellada.aspx?art=206948&artTitle=kanoun_katalipsi_epeidi_den_echoun_thermansi_sta_scholeia_den_kanei_kryo_stin_ellada_tragoudoun) Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά.Με ένα απλό γκουγκλάρισμα, βρίσκει κανείς άφθονα.
    Επίσης, οι καταλήψεις κι οι κινητοποιήσεις για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, ανάγκασαν τη δικαιοσύνη να μην κουκουλώσει το θέμα. Τα ΜΜΕ ήταν έτοιμα να διαστρεβλώσουν τα πάντα και το έκαναν άλλωστε.
    Νομίζω όμως πως ο προβληματισμός σου δεν στοχοποιεί τις καταλήψεις μόνο, αλλά τις εξεγέρσεις γενικότερα. Οι περισσότερες εξεγέρσεις δεν έχουν άμεσα σχετιζόμενα αποτελέσματα. Η κυρίαρχη δύναμη του κόσμου είναι η αδράνεια και μοιάζει ανίκητη. Δεν είναι όμως. Οι εξεγέρσεις προκαλούν συνολικές αλλαγές συνειδήσεων. Κι οι αλλαγές τους φαίνονται μετά από καιρό και μερικές φορέες και σε άλλους τόπους από εκεί που κεκίνησαν. Αν λοιπόν πιστεύεις πως υπάρχουν άλλοι τρόποι βελτίωσης κοινωνικών συνθηκών, δεν έχεις παρά να τον εκθέσεις σε κάποιο δικό σου κείμενο στο ελεύθερο (ακόμα) διαδίκτυο και να μας καλέσεις να τ διαβάσουμε. :)
    Επίσης, μου επιτρέπετε νομίζω, να θυμίσω πως το θέμα της ανάρτησής μου χρησιμοποίησε ως αφορμή τις καταλήψεις για να μιλήσει για το φόβο, για τον εκφοβισμό και για το πώς και αν γιατρεύεται.
    Σας ευχαριστώ όλους για τα πολύ ενδιαφέροντα σχόλια.
    (Αμέριστε, πόσο χάρηκα που σε ξαναείδα εδώ!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. 1. Η απάντηση του Ξωτικού ήταν : "Ο κάθε αγώνας αλλάζει πρωτίστως τις συνειδήσεις αυτών που συμμετέχουν - αλλάζει και τους γύρω, ανάλογα."

    Μα γιατί δε βάζουμε μάθημα στα σχολεία, "η κατάληψη ως μέσω καλλιέργειας συνειδήσεων"....θα είμαστε οι μόνοι στον κόσμο...αλλά εντάξει τι να μας πουν οι κουτόφραγκοι.

    Προφανώς δεν είναι απάντηση στην ερώτησή μου. Και η ερώτησή μου αφορά τις ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, άρα η τελευταία σου παράγραφος είναι εκτός θέματος.

    2. Η κατάληψη που αναφέρεις δεν επέφερετε τίποτα θετικό στη δημόσια παιδεία, για τους εξής λόγους:

    α. Η συμβατική υποχρέωση του κράτους να παρέχει θέρμανση στα κρατικά κτίρια δεν συνδέεται με το επίπεδο παιδείας. Η μη παροχή πετρελαίου οφείλεται σε γραφειοκρατικό κόλλημα ή οικονομικό και η αντιδραση των εμπλεκομένων αφορα ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ.

    β. Η συντριπτική πλειοφηφία των καταλήψεων (από το "κάτσε καλά Γεράσιμε"...το "δε θα περάσει") αφορά αγώνα ΕΝΑΝΤΙΑ στην εφαρμογή νόμων.

    γ.Η δημοσίότητα θα μπορούσε κάλλιστα να προκύψει ακόμα και όταν τα παιδιά διαρμαρτυρόμενα με πανό κλπ κλπ...έκαναν μάθημα παρά τις αντίξοες συνθήκες...Κατά τη γνώμη αυτό θα επέφερε μεγαλύτερη δημοσιότητα.

    3. "Διαφωτισμός". Τι σχέσει έχει με αυτό που είπα; Δεν είναι σωστό να παίρνουμε out of context φράσεις γιατί έτσι διαστρεβλώνετε το νόημα και είναι πολύ άδικο για εμένα.

    4. "Επίσης, οι καταλήψεις κι οι κινητοποιήσεις για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, ανάγκασαν τη δικαιοσύνη να μην κουκουλώσει το θέμα."

    Αυτό ξανασκέψου το που είπες γιατί είναι πολύ λανθασμένη άποψη. Χρειάστηκε να καεί η Αθήνα για να δικαστεί δίκαια ο Κορκονέας; Δηλαδή αυτό θα διδάσκουμε στα παιδιά μας;;;;; Ό,τι για να δουλέψει η Δικαιοσύνη πρέπει να καταστρέφουμε και να κάνουμε πλιάτσικο στα μαγαζιά;;; Δηλαδή όλοι οι άλλοι δολοφόνοι πέφτουν κατά κανόνα στα μαλακά;;;

    Ξέρω ότι δε θες να πεις αυτό και αναφερόσουν στις κινητοποιήσεις των μαθητών απλά πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί γιατί η Δικαιοσύνη είναι μία Εξουσία...ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΩΣΤΟΙ, θα μπορούσαμε ΙΣΩΣ να δικαιολογήσουμε εξεγέρσεις ΜΟΝΟΝ αν η δικαιοσύνη έριχνε το δολοφόνο στα μαλακά!

    5. Ο φόβος και ο εκφοβισμός είναι σοβαρό θέμα και πράγματι η κουβέντα εκτροχιάστικε. Όπως το περιγράφεις η κατάχρηση εξουσίας ενός γυμνασιάρχη απέναντι σε έναν μαθητή που

    α. Δεν έχει δυνατότητα ουσιαστικής άμυνας, λόγω ηλικίας (ανήλικος - ανελεύθερος πολίτης) και θέσης (μαθητής).
    β. Δεν έχει πράξει κάτι κακό.

    Είναι πολύ σοβαρό, κατά τη γνώμη μου, για να το αντιμετωπίσεις με κουβέντα για καταλήψεις. Ειδικά δε όταν, δε νομίζω, να υπάρχει νόμος σύμφωνα με τον οποίο συλλαμβάνονται οι μαθητές και οι οικογένειες (τις οποίες ξέρει ο γυμνασιάρχης που μένουν), λόγω κατάληψης.

    Αν ήμουν ο γονέας, ο Γυμνασιάρχης θα είχε να κάνει μαζί μου. καταγγελία; αγωγή ; μήνυση; Δεν ξέρω, αλλά δε θα το άφηνα έτσι...Αυτό θα είχε ίσως βραχυπρόθεσμα αρνητικό αντίκτυπο στο παιδί μου από το σχολείο και όσους θέλουν να κουκουλώσουν τέτοιες απαράδεκτες συμπεριφορές αλλά ΙΔΟΥ πεδίο δόξης λαμπρόν για αγώνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. (κάπως) σχετικές απόψεις μου περί Παιδείας ( δουλεύω στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης ως λέκτορας σε πανεπιστήμιο) σε ένα παλαίοτερο άρθρο μου, για όποιον ενδιαφέρεται εδώ:

      http://cslakonas.blogspot.com/2014/01/blog-post_20.html

      :)))

      Διαγραφή