Η ομορφιά του κόσμου

 Νύχτα 21^ης Αυγούστου. Οι αρχαιολογικοί χώροι είναι ανοιχτοί. Για όσους είναι ανοιχτοί κι οι ίδιοι. Ο Λόρκα με τη φωνή του Κατράκη και συνοδεία ανδαλουσιανής κιθάρας ενώνει τη Μεσόγειο. Έτσι κι αλλιώς , τίποτα πραγματικό δεν τη χωρίζει. Το φεγγάρι εκτυφλωτικό στα τηλεσκόπια, μια καλλονή πάνω στα μάρμαρα. Είναι η νύχτα που αναρωτιέσαι. Οι άνθρωποι δεν είναι παρά κουκίδες σε μια ευθεία γραμμή του χρόνου. Τίποτα άλλο δεν μπορεί να νικήσει το δίδυμο αδερφό του χρόνου, το θάνατο, παρά η ποίηση η γραμμένη σε στίχους, η σκαλισμένη στην πέτρα, η τραγουδισμένη, η αποτυπωμένη σ αυτό το ζευγάρι που φιλιέται στο φεγγαρόφωτο, η άναυδη φύση στη φωτογραφική του δικού μου ποιητή.

Κι εκεί που λες πως χόρτασες την ομορφιά του κόσμου, βγαίνεις στη σιωπή λίγο παραέξω κι όλα ανατρέπονται. Η ποίηση των ανθρώπων δεν είναι παρά μια χλωμή απομίμηση αυτού του ασημένιου χαδιού που ανατριχιάζει στην επιφάνεια της θάλασσας στέλνοντας χαιρετίσματα στη σελήνη.

Οι φωτογραφίες είναι του Λεωνίδα