Σάββατο 3 Αυγούστου 2013

Mαζί

Η ιστορία χωρίς λόγια:


 




Και με λόγια ακατάσχετα (σας ομιλεί ο βράχος) :
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι,
όπως του πελάγου οι βράχοι
Βρε τι ‘ναι τούτο; Μην είναι αεροπλάνο; Μην είναι ο σούπερμαν; Παναγίτσα μου! Είναι γλάρος! Να δεις που θα μου κατσικωθεί!
Και τι άλλο θα κάνει πάνω στο γλιστερό μου σώμα; Τσάμπα το σμιλεύουν τα κύματα; Άδικα το γυαλίζει ο ήλιος; Το ξεσκονίζει ο αέρας για να με κουτσουλήσει το βρωμόπουλο;

Εεεε! Εσύ! Τι κοιτάς με τέτοιο ύφος; Μην και νομίζεις πως είσαι ο Ιωνάθαν; Έλα καλό μου θαλασσοπούλι. Ψαράκι! Πέτα πιάστο! Ξεκουμπίσου!

Τι; Ποια είναι αυτή;
Έλα, παράτα την! Δεν σε θέλει λέμε. Να, κοιτάει αλλού!
Και τώρα που χαζεύετε κι οι δύο στην ίδια μεριά, τι πετύχατε δηλαδή; Σιγά μην συγκινηθώ.

ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι

(Αυτά παθαίνουν τα ποστ που βρυκολακιάζουν κλωσώντας αγέννητα αφιερώματα. Μεταλλάσσονται.)


Καλό καλοκαίρι!

Όλες οι φωτογραφίες είναι του Λεωνίδα.

4 σχόλια:

  1. Ωστε ομιλεί ο βράχος; Πολύ ενδιαφέρουσα μετάλλαξη ομολογουμένως, και τι όμορφο το τραγούδι του...
    Καλόν Αύγουστο, Nefosis - και για άλλη μια φορά, συγχαρητήρια και στο Λεωνίδα για τις φωτογραφίες του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σ΄ευχαριστούμε πολύ marronblogger κι εγώ κι ο Λεωνίδας. Υποθέτω και ο βράχος ;)
    Καλό μας Αύγουστο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τα βρικολακιασμένα ποστ είναι πιο διψασμένα για αλήθειες νομίζω. Υπέροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή