My precious*

Αυτό που δεν είχε καταλάβει ο Φρίντμαν είναι ότι η φύση είναι ισοπεδωτική. Πιο κομμουνιστική κι απ τον Λένιν, πιο μονοκόμματη κι από τον βαρετότερο Κνίτη. Πιο δυνατή, αυτορυθμιζόμενη κι ανεξάρτητη απ' την πιο ελεύθερη αγορά. Αν στρέψεις το βλέμμα στο ηλιοβασίλεμα, το ίδιο θ’ αντικρίσεις απ την πανάκριβη  βεράντα της Καλδέρας, το ίδιο κι αν ανακαθίσεις στον υπνόσακό σου. Καταντά προκλητικό και σκανδαλώδες.

Αλλά βέβαια, δεν τη λες και βαρετή τη δημιουργό μας. Μάλλον χιουμορίστρια. Κάπου χαμογελάει και ίσως και να ξεκαρδίζεται βλέποντας μας να σκοτωνόμαστε –μεταφορικά κι ακριβολογώντας- για μεγαλύτερα αυτοκίνητα, μεγαλύτερα σπίτια, μεγαλύτερα διαμάντια, μεγαλύτερα μερίδια αγοράς, μεγαλύτερα μέλη και μακρύτερα μόρια, την ίδια ώρα που έργα τέχνης σαν αυτό…

… διατίθενται δωρεάν. Έτσι απλά και κατάμουτρα. 

Παίζουν κρυφτό, μας κλείνουν το μάτι, ερωτοτροπούν, βυθίζονται, ημερεύουν κι άμα τύχει μας γκρεμίζουν και μας εξαφανίζουν, αδιαφορώντας τόσο μα τόσο πολύ για το πόσο σπουδαίοι, πλούσιοι, μπαντίρηδες, μίζεροι, όμορφοι, άσχημοι ή σοφοί είμαστε.

Οι φωτογραφίες είναι το Λεωνίδα και τοποθετήθηκαν στη σειρά για ένα αφιέρωμα που δεν έγινε ποτέ.

*(που έλεγε και το ταλαίπωρο το Γκόλουμ στο αντικείμενο του έρωτά του, ένα δαχτυλίδι εξουσίας)