Όνειρα θερινής νυκτός

A thing of beauty is a joy for ever:

Its loveliness increases;

it will never

Pass into nothingness;

but still will keep

A bower quiet for us, and a sleep 

Full of sweet dreams, and health, and quiet breathing 

Endymion,  J. Keats

Τώρα τελευταία τα όνειρά μου έπαψαν να είναι καλοκαιρινά. Βυθίζονται σε τυφλά ερέβη. Ο κήπος που ονειρεύτηκα χθες έμοιαζε με αυτόν της πάσιονφλαουερ μόνο που ήταν γεμάτος αγκαθωτά αγριολούλουδα και αιχμηρούς θάμνους. Ίσως να φταίει που αποκοιμιέμαι ξεφυλλίζοντας τον οδηγό μου, απόκρυφο ευαγγέλιο για να ξορκίζω τις άσκημες σκέψεις. Και όταν ξυπνώ, σαν να χρωστώ ακόμη κάτι από την τιμωρία, τα όνειρα ξεχνιούνται, σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Ανακλαστικά σηκώνομαι, κινούμαι αργά, σε πεδίο αρνητικής βαρύτητας, περπατάω και πιάνω το βήμα μου να σκληραίνει σε κάθε καθημερινή στιγμή. 

Στο έχουν πει ότι θα έρθει και σε σένα, αλλά εσύ δεν το πιστεύεις...και όταν φτάνει η ώρα κοιτάς την ουρά σου "μια βδομάδα να δουλεύω μόνο για να πληρώσω τη ΔΕΗ"

Συνωστίζονται
Βουτάνε από τα παράθυρα

Αφαιρούνται

Προστίθενται

Γίνονται νούμερα

Είστε νούμερα
Είστε αγωγιάτες

Παραδομένοι ευδαιμονιστές

Με σκυμμένο το κεφάλι προχωράνε, να σε κοιτάξουν στα μάτια δεν αντέχουν, γιατί ποτέ δεν άξιζαν αυτό που είχαν

"Εδώ γεννήθηκα και μεγάλωσα και τώρα πρέπει να φύγω;"

Επιβίωση
Η εικόνα που δάκρυσε, κανέναν δεν έχει σώσει μέχρι τώρα

Μπορώ να γελάω στα μούτρα σας
Νομίζω ότι κάποιος είμαι

Ο γελοίος
Οι ταγματασφαλίτες

Ο κλοιός

Τρέχουν από δω κι από κει...χωρίς ανασαμό..."από νεκροταφείο σε νεκροταφείο γυρίζω, μάνα μου" - με το καλημέρα - "ο ένας μετά τον άλλον φεύγει"
Όλα στο τραπέζι τώρα: θάνατοι, αναστεναγμοί, γκρίνια
Ανθρωποφαγείο

Επικίνδυνες μαγειρικές με ανέστια κόκκαλα

Αντιστέκονται...κάπου-κάπου η αλληλεγγύη σε γεμίζει ελπίδα, ίσαμε τρία λεπτά, σαν το εμβόλιμο διαφημιστικό που πέφτει πριν από τις ειδήσεις.

Οι αφανείς ήρωες δεν αρκούν
Δεν προλαβαίνουν να χτίσουν συνειδήσεις.

Βάμμα ιωδίου σε χαίνουσες πληγές.

Ανακούφιση πριν την ύστατη διαδρομή

Βλέπεις τα συντρίμμια γύρω σου και ακόμη να το πιστέψεις.
Δεν ξέρεις ποιος είναι ο εχθρός σου. Ούτε μπορείς να καταλάβεις ποιος (θα) είναι ο σωτήρας σου. Γιατί είσαι εσύ· χρόνια τώρα κράτος ή εκκλησία σε πείθουν για το αντίθετο. Όμως εσύ το πιστεύεις, ότι αυτοί θα σε σώσουν. Αυτοί που σε βυθίζουν με πατητές· μόνο που δεν είμαστε πια παιδιά και οι πατητές μπορεί να σε κρατήσουν κάτω λίγο παραπάνω από όσο αντέχεις.
Σάμπως η ποίηση και η ομορφιά θα μας σώσει; Η ομορφιά λυγίζει κάτω από την ανάγκη.
Μην και μας κρατήσει η αγάπη; Η αγάπη λιγοστεύει και σώνεται. Δεν συντηρείται πια με ελπίδες και όνειρα. Θέλω τα όνειρά μου πίσω! Τώρα!