Τραμπάλα

Να ξαναχτίσω γκρεμισμένες λέξεις;

Ν’ ανασκευάσω μεσαιωνικές απόψεις;

Να στείλω στο διάολο το αρνητικό οικογενειακό ισοζύγιο; (Τα excel, τα κομπιουτεράκια, τα χαρτιά, τα μολύβια -όλα το ίδιο λένε.)

Να γυρίσω την πλάτη στην εμετική όψη των προστατών;

Να σταματήσω να τρέμω μπρος στους φραγμένους  δρόμους των παιδιών; Την μοναξιά τους μακρυά μου;

Να μην λυπάμαι πια τα μωρά;

Να μην σκέφτομαι τι θ’ απογίνουν οι φοβισμένοι γέροι; (Πιστεύουν οι καημένοι το θάνατο και την τρέλα για χειρότερό τους.)

ή

Να φτιάξω τις δικές μου λέξεις;

Να χτίσω ένα καινούριο όραμα; Το δικό μου όραμα.

Να βουτήξω στο ξινό βλέμμα του συναδέρφου, του γείτονα; Να λυτρωθώ στο κρυμμένο βάθος, στους φόβους, στο νιάξιμό του. Στην ανάγκη να εφεύρω, να ονειρευτώ ανθρώπους με βάθος που νιάζονται.

Να παρασυρθώ απ' την ελαφρότητα των παιδιών, τη φρέσκια τους ματιά;

Να στήσω αυτί στις ιστορίες των γιαγιάδων; Να μάθω απ' τις παλιές κακοτοπιές τους;  Ν' αφήσω τα φαφούτικα χαμόγελα να με φωτίσουν;

Να σωθώ στις σφιχτές αγκαλιές των φίλων;

Να φωλιάσω σ’ εσένα που κάθε βράδυ  ζεσταίνεις τη γωνιά μου;

Βαριά με καρφώνουν στη γη τα πρώτα. Τινάζονται πανάλαφρα τα δεύτερα.

Να διαλέξω μεριά στην τραμπάλα.

Να διαλέξω πλευρά.

Update: Η Πολυάννα πρότεινε αυτό:

Δεν χρειάζεται να διαλέξετε :)