Ουσιαστικό, ουδέτερο
Χάλκινο συνήθως σκεύος που προέρχεται από την ανατολή,
όπου καιγόντουσαν κάρβουνα για να θερμάνουν τον χώρο. Υπεύθυνο για αρκετές
περιπτώσεις δηλητηρίασης από μονοξείδιο του άνθρακα, λόγω της μη τέλειας καύσης.
“Στα μέσα της
δεκαετίας του εξήντα, μετακομίσαμε με τους γονείς μου στην Πεύκη. Ένα χωριό
ήταν τότε. Ο πατέρας σπάνια είχε δουλειά. Αριστερός κι αποκλεισμένος. Ήμαστε πολύ φτωχοί. Κι η μάνα μου
δούλευε όπου και όταν εύρισκε. Το σπίτι έμπαζε από παντού. Πού λεφτά για
θέρμανση! Για χρόνια, χρησιμοποιούσαμε ένα μαγκάλι για να ζεσταθούμε. Όταν η φωτιά ήταν
σωστή, το μαγκάλι γέμιζε το σπίτι διοξείδιο του άνθρακα και υγρασία. Τα προϊόντα
της πλήρους καύσης. Ξέραμε όμως όλοι τότε, πόσο ύπουλο πράγμα ήταν. Έβαζες τα
ξύλα και τα άφηνες έξω να χωνέψουν. Να μείνει μόνο η θράκα. Αν ανάμεσα στα
κάρβουνα κρυβόταν κανένα νωπό ακόμα κομμάτι, η καύση δεν θα ήταν τέλεια και θα
παραγόταν μονοξείδιο του άνθρακα. Υπνωτικό φαρμάκι. Σε κοιμίζει και δεν ξυπνάς
ποτέ.
Εκείνο το βράδυ, η μητέρα μου είχε φέρει μέσα στο
σπίτι το μαγκάλι κι έφυγε για δουλειά. Εγώ, πιτσιρίκι του δημοτικού, ξύπνησα -για
καλή μου τύχη- από έναν εμετό που μ’ έπνιξε. Μπόρεσα να βγω έξω και να ζητήσω
βοήθεια. Με πήγαν στο νοσοκομείο. Από του χάρου τα δόντια γλύτωσα.
Η δασκάλα,
φανατική υπέρμαχος των συνταγματαρχών, με επέπληξε όταν επέστρεψα στο σχολείο:
-Είναι
δυνατόν, στην εποχή της εθνικής κυβερνήσεως, παιδιά να δηλητηριάζονται από
μαγκάλια; Είναι δυνατόν; Στην εποχή μας; Τί γονική φροντίδα είναι αυτή;
Υπονοούσε,
βέβαια ότι οι γονείς μου όντας αριστεροί, ήταν ακατάλληλοι να με προφυλάξουν και
να με φροντίσουν σωστά.»
Τα παραπάνω
είναι λόγια φίλου, χημικού μηχανικού.
Τα παρακάτω
είναι λόγια ανθρώπων που ελάχιστη σχέση έχουν με τη χημεία και με πολλά άλλα:
Τα λόγια στα τουίτς είναι λόγια κάποιων που δεν έχουν καμία σχέση με ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι οι μόνοι. Χθες διάβαζα το πολύ καλογραμμένο και τρυφερό κείμενο του Ν.Ξυδάκη: http://vlemma.wordpress.com/2013/03/02/anyperaspista/ .
ΔιαγραφήΜεγαλώσαμε λέει τα παιδιά μας, για έναν άλλο, πολύ πιο εύκολο κόσμο. Και έχει δίκιο σ’ αυτό. Συνεχίζοντας, καταλήγει πως τα παιδιά αυτής της γενιάς –όπως τα παλικάρια της Λάρισας- δεν γνωρίζουν τους κινδύνους του μαγκαλιού γιατί δεν τα προετοίμασε κανείς γι αυτούς. Αλλά εδώ δεν έχει δίκιο. Τα ρεπορτάζ που παρακολούθησα, ανέφεραν πως τα παιδιά έψησαν κάτι στο θερμοσίφωνα-μαγκάλι και τον μετέφεραν στο σπίτι τα ξημερώματα. Προφανώς και το είχαν ξανακάνει. Προφανώς και γνώριζαν τη διαδικασία του χωνέματος της φωτιάς. Το θέμα είναι ότι η θέρμανση με το μαγκάλι είναι φτηνή κι επικίνδυνη. Γιατί η εξαθλίωση είναι επικίνδυνη. Όσο και να εκπαιδευτείς σ’ αυτήν, δεν της ξεφεύγεις. Το προσδόκιμο ζωής στις υποσαχάριες χώρες είναι χαμηλότερο των 40 χρόνων. Και ποιος θα τολμούσε να ισχυριστεί ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι εξοικειωμένοι με τις συνθήκες της εξαθλίωσης;