Μια χαρούμενη καταστροφή

Ενώ λοιπόν οι αδερφοί μας στην Κύπρο ποδοπατούνται από αδίστακτους ληστές, διακεκριμένοι επιστήμονες μελετούν τρόπους για ν’ αποτρέψουν πιθανή σύγκρουση της γης με κάποιον επιθετικό αστεροειδή. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Κι αν δε σου ‘ρθει απ’ το διάστημα, θα στη φέρουν οι εταίροι (aka «φίλοι»), οπότε καλό είναι να μελετάμε και να φυλαγόμαστε. Επίσης, η συμπεριφορά ενός αστεροειδούς είναι πολύ περισσότερο προβλέψιμη από τη συμπεριφορά των αγορών. Μοντελοποιείται, σχεδιάζεται, αναλύεται και τέλος πάντων είναι μια καταστροφή που μπορείς να την συγχωρέσεις. Μια τυφλή πέτρα χωρίς δολοφονικά ένστικτα παρασύρει ότι βρεθεί μπροστά της. Σε σχέση με άλλους, είναι ένας αγαθός φονιάς. Τρυφερός θα έλεγες, τηρουμένων των αναλογιών.

Σύμφωνα λοιπόν με τους ειδικούς της NASA, η μόνη λύση αποτροπής του μοιραίου, θα ήταν να ασκηθεί στον βράχο μια μικρή αλλά σταθερή δύναμη, η οποία θα άλλαζε την πορεία του σε διάστημα μερικών μηνών ή ετών.
Το πιο ωραίο στη μελέτη αυτή είναι οι τρόποι για την επίτευξη της λοξοδρόμησης.

Σχέδιο Α: Να βάψεις άσπρη τη μια πλευρά του ογκόλιθου, ώστε να ανακλά το φως και να σπρώχνει το βράχο προς την αντίθετη πλευρά. Σύμφωνα με την πρόταση αυτή, στηριζόμαστε στο φως για να σωθούμε. Δεν ‘ κακό.

Σχέδιο Β: Βάλε ρομπότ στην επιφάνεια του αστεροειδή. Τα ρομπότ θα εκτοξεύουν πέτρες στο Διάστημα ώστε να σπρώχνουν την απειλή προς την αντίθετη κατεύθυνση. Πολλοί συμπατριώτες μας, οπαδοί των οδών της λογικής θα πρότειναν να αντικαταστήσουμε τα ρομπότ με δημοσίους υπαλλήλους. Γιατί τα ρομπότ κοστίζουν, οι άνθρωποι είναι αναλώσιμοι και δη οι δημόσιοι. Κάποιοι ακόμα λογικότεροι θα αντικαθιστούσαν τους ΔΥ με άνεργους. Ακόμα φθηνότεροι αυτοί.

Αλλά εδώ η λογική δεν έχει πια θέση. Εδώ είναι η παιδική χαρά της φαντασίας. Όταν η καταστροφή τερματίζει τα γκάζια, οφείλεις να το διασκεδάσεις. Κόβεις τα χαλινάρια και τις μιζέριες και τα παίζεις όλα για όλα. Γιατί το όλα δεν έχει νόημα, δεν έχει πόδια κι η φαντασία ξυπόλυτη τρυπιέται και ζωγραφίζει αιμάτινους πίνακες.

Δεν είμαι ούτε λογική ούτε λογικότερη, αλλά μια και τα σχέδια των διακεκριμένων επιστημόνων, προτείνουν ως πιο αποτελεσματική λύση όλων των παραπάνω την προσευχή,  ε μπορώ κι εγώ να αντικαταστήσω τα ρομπότ με άλλες αποτροπιαστικές μορφές. Τριγυρνάνε στο μυαλό μου κάτι τύποι που δεν εκτοξεύουν πέτρες αλλά απειλές και ψέματα και συκοφαντίες. Μην ψάχνετε να τους ταυτοποιήσετε. Είναι πολλοί, αλλά στον αστεροειδή μας, όλοι οι κακοί χωράνε. Ακόμα κι οι ίδιες οι μορφές τους είναι τόσο απωθητικές που μπορούν να τρέψουν έναν άψυχο κομήτη σε άτακτη φυγή. Ανταποκρίνονται λοιπόν, στο σχέδιο Β. Οι ίδιοι τύποι απομυζούν την ελπίδα, το φως και την αναγέννηση, άρα παίζουν και σαν σχέδιο Α, αν τους βάλουμε να καθίσουν από την πλευρά του σκοταδιού, που τους αρέσει κιόλας. Επίσης, η λύση αυτή σε προστατεύει και από έναν άλλο κίνδυνο. Από τους «φίλους» που προσπαθούν να σε «σώσουν», στέλνοντας τους σε ένα μαγευτικό ταξίδι στο διάστημα.