Τα δώρα

*"Hey Dad, Here's That..."

Ο Αηβασίλης ποτέ δεν μου είπε κάτι, από μικρή είχα εύκολο να καταρρίπτω μύθους και να απορρίπτω πράγματα που δεν χωρούσαν στο διάφανο απλοϊκό κόσμο μου. Τα δώρα τα είχα δεδομένα, ήμουν από τα τυχερά παιδιά, ιδιαίτερα μέσα στη χαρμοσύνη των γιορτινών ημερών. Παρόλα αυτά ξεχώριζα αμέσως τα δώρα αγάπης από τα τυπικά, που ακόμη και το περιτύλιγμά τους με απωθούσε. Κατσούφιαζα με τα κοινότυπα, τις εύκολες λύσεις, το φακελάκι που είχε μέσα χρήματα αντί για προσεχτικά κομμένες καρδούλες. Τότε δεν ήξερα ότι κάποιοι άνθρωποι μεγαλώνουν στερημένοι ή πώς στεγνώνουν στην πορεία της ζωής τους και δεν το δικαιολογούσα...τότε πίστευα ότι ο κόσμος είναι, όπως ο δικός μου, δίκαιος και γεμάτος αγάπη...

Μεγαλώνοντας εξακολουθώ να νοιώθω μεγάλη εκτίμηση για τα δώρα. Αληθινή απόλαυση να βάζεις φρένο στην καθημερινότητά σου και να διαθέτεις το χρόνο σου για να καλοκαρδίσεις τον άλλον· το φίλο, τον αγαπημένο, το συγγενή. Ανταποδότρα ευχαρίστηση να σκέφτεσαι και ν' αναζητάς τρόπους να κάνεις τον άλλον να χαμογελάσει. Αυτογενής διασκέδαση να επιλέγεις για τους άλλους.

Έτσι τις γιορτινές τούτες μέρες γεμίζω από μόνη μου χαρά. Με την προετοιμασία και μόνο...

Κάποια εξήγηση γιαυτό μου έχει χαρίσει ο παππούς μου με αυτά που γράφει εδώ:

Χαρίσματα και αντιχάρες-Μέρος Α'-Περιοδικό Νέα Εστία τ. 241,  1 Ιανουαρίου 1937

Χαρίσματα και αντιχάρες-Μέρος Β'-Περιοδικό Νέα Εστία τ. 242,  15 Ιανουαρίου 1937

Καλές γιορτές!!!