Η πρώτη σκέψη

Μ.Τετάρτη 30/4

Βρίσκω κολλημένο στο γραφείο μου το χαρτάκι με το εξής μήνυμα:

Μ. Παρασκευή 10.00 ΝΕΤ Τρίπτυχο, Μαυρίκιος

και ξέρω ότι, πριν φύγω για τις διακοπές του Πάσχα, έπρεπε να προγραμματίσω το ρεκόρντερ γαι την εγγραφή.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Κυριακή 9/6

Αντιγράφω σε DVD το ντοκυμαντέρ που μου είχε ζητήσει ο καλός ανώνυμος φίλος. Είχα καθυστερήσει να το κάνω δίνοντας προτεραιότητες σε άλλες δουλειές, από εκείνες που πιάνεις και δεν τελειώνεις ποτέ.

Δευτέρα 10/6

Αφήνω το DVD στο γραφείο του ανώνυμου φίλου.

-Εγώ πάντως στο΄γραψα όπως μου ζήτησες, παρόλο που το σήμα στο σπίτι μου είναι κακό. Είναι κουραστικό όμως γιατί τα βλέπεις όλα διπλά.

-Δεν πειράζει βρε κουτό, το έχω δει, πολλά χρόνια πριν, και μου είχε αφήσει αυτήν την αλλούτερη αίσθηση, ήθελα να το ξαναδώ.

-Μπορούμε ανά πάσα στιγμή να το κατεβάσουμε από το ψηφιακό αρχείο της ΕΡΤ.

-Δεν μπορείς να το κατεβάσεις, να το δεις μόνο ονλάιν μπορείς...

Τρίτη 11/6

(Ούτε αυτό πια)

Τετάρτη 12/6

U-tube: 493+1 views

Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι που μοιράζονται…ακόμη

Είναι αυτό που σου συμβαίνει όταν μαθαίνεις ότι κάποιος έφυγε· ανεπιστρεπτί. Αυτό που νιώθεις όταν χάνεις κάποιον δικό σου. Αυτό που σε πιάνει και σε σφίγγει για μερικά δευτερόλεπτα. Η πρώτη σου σκέψη είναι πότε τον/την/το είδες τελευταία φορά. Το μπαλόνι γεμάτο με ελαφρό αέριο έχει ξεκινήσει την άνοδό του. Κι εσύ ψάχνεις με μανία να βρεις την κλωστή που σε συνέδεε μαζί του. Μάταια αναζητάς την κλωστή. Σου απομένει μόνο η τελευταία ματιά. Αυτή της καρδιάς. Ο χρόνος όμως, όπως και η ζωντανή καρδιά, δεν σταματά. Συνεχίζεις να ζεις, και κάθε μέρα ανασύρεις και κάτι διαφορετικό από τα βάθη της μνήμης σου, πετώντας μακριά τα τσιρότα που άκομψα έχει κολλήσει η καθημερινότητα...

Μέχρι που ο χρόνος που κυλά, περνά κι από πάνω σου και σε παρασύρει στα κανάλια της μικροζωής σου. Η ανάμνηση ολοένα και πιο αχνά παίζει. Κι η πρώτη σου σκέψη πάει να απαντήσει την τελευταία ματιά.