Πλατεία πλατιά

Η πλατεία που έπαιζα παιδί είναι ιερή. Φυλαγμένη στο εικονοστάσι των αναμνήσεων. Ήταν άσκημη, όλο σκουριασμένα σίδερα, αιχμηρά χαλίκια, σκουπίδια, ελάχιστο πράσινο, αλλά γεμάτη φίλους, οπότε τα άλλα σβήνουν. Αλήθεια, τι ν' απέγιναν τα παιδιά της παρέας; Ελπίζω να μην μεταλλάχθηκε κανείς σε αγανακτισμένο κάτοικο. Ξέχασα όμως, οι περισσότεροι αγανακτούν από μακριά και ξεσπούν εδώ. Αν έμεναν στην περιοχή, θα είχαν παίξει κρυφτό, στρατιωτάκια-ακούνητα, θα είχαν απλώσει τα πόδια στις κούνιες για να φτάσουν ψηλότερα, θα είχαν σπρώξει τα φιλαράκια στο γύρω-γύρω, όπως και να το κάνεις θα ήξεραν πως το κυνηγητό είναι παιχνίδι και δεν καταδιώκεις τους ανθρώπους με μαχαίρια επειδή σ' έφτυσε η γκόμενα, σε στραβοκοίταξε η μαμά, σε ρεζίλεψε ή σε απέλυσε το αφεντικό.

Τώρα τα παιδιά χτυπάνε κάρτα στις πλατείες υπό το άγρυπνο ή το αδιάφορο μάτι της νταντάς. Ενίοτε  της γιαγιάς, αν είναι τυχερά. Τα δικά μου δεν ήταν.

 

Η παιδική χαρά μοσχοβόλαγε μεζέδες και ούζο. Οι μυρωδιές ελίσσονταν μέσα απ' τα σύρματα του φράχτη-τείχους που περιχαράκωνε το χώρο του παιχνιδιού και τους αντάρτες που συμμετείχαν από το χώρο των χαλαρών επιτηρητών που απλώνονταν στα τραπεζάκια έξω. Τεντώνονταν στον ήλιο, χασμουριόνταν και κουβέντιαζαν, τσακώνονταν, έλεγαν «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» Άσε ξέρω… μην το αναλύσεις, αλλά μ' αρέσεις. Έτσι λέω τώρα. Γιατί οι αποστάσεις, οι χρονικές κι οι χωρικές, τις αγιοποιούν τις μνήμες.
Στις πλατείες, μέχρι πριν δυόμισι βδομάδες, νέκρα. Τάχα μου, φταίνε οι άλλοι κι όχι το κλούβιο μας το κεφάλι. Οι πλατείες συρρικνώθηκαν, δεν μας χωράνε πια κι εμείς απλώσαμε την αθάνατη πληθωρικότητα της φυλής σε πολυθέσιους καναπέδες και τζιπ αστραφτερά με λάστιχα του κουτιού και της φιγούρας. Αλλά η παχυσαρκία βλάπτει γενικώς και ο λογαριασμός παραφούσκωσε.

Ξαναβγήκαμε λοιπόν στις πλατείες κι ανακαλύπτουμε τη διαφωνία με ανθρώπους ζωντανούς κι όχι με τραβηγμένα κι αγέραστα όντα αμπαρωμένα στην θρασύδειλη ασφάλεια επίπεδων σαν τη ζωή μας οθονών. Ακουμπάμε κορμιά ζωντανών, αντί για ξέχειλα μαξιλάρια και ράχες ανατομικών επίπλων, ανασαίνουμε το θυμό και δεν αρκούμαστε ν' ακούμε γι αυτόν, καθόμαστε σταυροπόδι στο τσιμέντο και προσέχουμε την κοινοτοπία του καθενός. Στο κάτω-κάτω, όσοι διαβάσουν το Σύνταγμα, γενικόλογο και υπερφίαλο θα το βρουν. Αν εκεί μέσα έγραφε λύσεις δεν θα τις ζητιανεύαμε τώρα ανά τον κόσμο.

Στις πλατείες τότε, ο έρωτας μας κόλλαγε στον τοίχο και τα φιλιά μας στέλνανε σε τροχιές ασύλληπτες. Χάδια εμπρηστικά κι αφόρητα. Ποιος έδινε σημασία στην αμμωνία που ξεδίπλωνε την πεζή της φύση απ’ τη παραδιπλανή γωνία.

Και να που στις πλατείες σήμερα, το εγώ μπερδεύεται με το εσύ και πάλι. Πού σταματώ- πού αρχίζεις και τι σημασία έχει. Στην πλατεία σήμερα, ο έρωτας επιστρέφει σαρωτικός κι αδιάντροπος*. Όπως πρέπει να είναι. Ζευγαράκια φιλιούνται σε κάθε γωνιά και μές στη μέση του Συντάγματος, γιατί η επανάσταση χωρίς τους νέους και τον έρωτα χάνεται στην πρώτη στροφή.

Κι αν αυτά τα παιδιά που πασαλείβονται με τα πινέλα και τις πηχτές, άτεχνες μπογιές, δεν βγουν μια σταλιά καλύτερα από εμάς –που δεν θα είναι δα και κανένα κατόρθωμα, τότε να τυλιχτούμε γύρω απ' τις σούστες του καναπέ, να ενσωματωθούμε στα τσιπάκια της τηλεόρασης και να κλειδώσουμε τις σούπερ-ντούπερ πόρτες του PC μπας και περάσει η ζωή σφυρίζοντας και δεν μας πάρουμε είδηση.

* Με τη φωτογραφία δεν έχω καλές σχέσεις. Αυτή φταίει που δεν με χωνεύει. Οπότε, μαζεύω εικόνες απ' το διαδίκτυο. Είναι πολύ σπάνιες οι φωτογραφίες παιδιών κι ερωτευμένων από το Σύνταγμα. Ενώ κυκλοφορούν τόσα ζευγάρια και πιτσιρίκια στην πλατεία, οι φωτογράφοι εστιάζουν τους φακούς  στις μούντζες.

** Aυτό το κείμενο γράφτηκε μετά την ευγενική πρόσκληση του Γιώργου Κατσαμάκη για συμμετοχή στο δι-ιστολογικό αφιέρωμα «η δημοκρατία στις πλατείες». Η κίνηση οργανώθηκε από την ομάδα blogger: Κόκκινο μπαλόνι, Silent Crossing, Krotkaya, Βιβλιοθηκάριος, antidrasex, εξεγερμένο το 2009, Αναγεννημένη, Κουπέπκια, Τσαλαπετεινός, Ρίσκι και Κυνοκέφαλοι.
Συμμετέχουν με κείμενα:
1. Ψαροκόκαλο: Η δημοκρατία στις πλατείες....(;)
2. Αναγεννημένη: Για την πλατεία (και την κάθε πλατεία)
3. Krotkaya: επανοικειοποίηση της πλατείας
4. Κυνοκέφαλοι: Στην πλατεία αλαφιάζονται οι μικρές παρέες
5. Ιχνηλασίες: Η δημοκρατία στις πλατείες
6. ο Βιβλιοθηκάριος: Η πλατεία Δημοκρατίας και τα αγάλματα
7. Εξεγερμένο το 2009: Πάμε πλατεία;
8. ο Βιβλιοθηκάριος : Η πλατεία Δημοκρατίας και τα αγάλματα
9. Κουπέπκια ατάκτως τυλιγμένα: Οι πλατείες κι οι πορείες
10. Ο Δύτης των Νιπτήρων: Στην πλατεία
11. Silentcrossing's Blog: Το '29 σε μια πλατεία
12. Roadartist... in Athens: Πλατείας λέξεις
13. Μπαμπάκης: το πληθος στην πλατεία
14. Latecomer: Της πλατείας μου η σημαία
15. Του κανενός το ρόδο: μισό αιώνα, μισό ζευγάρι, στην πλατεία
16. Χώρα του ποτέ-ποτέ: η πλατεία ήταν γεμάτη...
17. Ουδέν αμιγές: Πλατεία μεγάλοι,πλατεία μικροί
18. Η Ζωή στην Κατηραμένη Νήσο: η δημοκρατία στις πλατείες
19. Ιχνηλασίες (2): Η Πλατεία είναι γαμάτη
20. Butterfly's world: η Δημοκρατία στην Πλατεία
21. Theorema Οι δημοκρατικές πλατείες της Ελλάδας