Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Φλος ρουαγιάλ* (μερικές σκέψεις για το Δημοψήφισμα)


Αγαπητοί εν media αδερφοί,

Διαβάζω αναρτήσεις υπέρ του «Όχι» και αναρτήσεις υπέρ του «Ναι». Διαβάζω θέσεις ανθρώπων που μοιάζουν να ξύπνησαν πολιτικά (ή άρχισαν να ψελλίζουν πολιτική άποψη) μετά την αναγγελία του δημοψηφίσματος. Καλό είναι αυτό, αλλά ας μην φτάνουμε στα άκρα, λέω εγώ. Εντάξει, δεν έχουμε συνηθίσει στα δημοψηφίσματα και η πολλή δημοκρατία μας έπεσε λίγο βαριά οπότε μια ομαδική παράκρουση ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη. Καλούμαστε τώρα όλοι, να ωριμάσουμε στα γρήγορα πολιτικά και να δείξουμε ψυχραιμία. Το δημοψήφισμα –κανένα δημοψήφισμα- δεν είναι πρόσκληση για διχασμό. Διαλέγεις ένα Ναι ή ένα Όχι. Μπορείς να το κάνεις κρυφά, μια και κανείς δεν σου ζητάει να διαλαλήσεις τη γνώμη σου. Μπορείς και να το βροντοφωνάξεις. Σε καμιά περίπτωση όμως, δεν δικαιούσαι να βρίσεις, να υποτιμήσεις, να στολίσεις με χαρακτηρισμούς αυτόν που θα ψηφίσει το αντίθετο με σένα. Το μόνο που αποδεικνύεις έτσι είναι πως η πολιτική σου ηλικία είναι κάτω των 18 και κακώς σου παραχωρήθηκε το δικαίωμα της ψήφου.
Και μια δυο σκέψεις:
Με το που αναγγέλθηκε το δημοψήφισμα, όλοι είχαμε μια πρώτη αντίδραση. Θετική ή  αρνητική, ώριμη ή ανακλαστική, δεν έχει σημασία. Ήταν η δικιά μας αντίδραση. Στη συνέχεια, όλοι, δεχτήκαμε έναν καταιγισμό απόψεων. Που δεν ήταν οι δικές μας απόψεις. Θα πρότεινα να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε την ανάμνηση της πρώτης μας αντίδρασης και στη συνέχεια να μπούμε στον κόπο να διαβάσουμε με προσοχή το κείμενο το οποίο καλούμαστε να απορρίψουμε ή να δεχτούμε.
Εγώ το διάβασα από δω: 
http://www.thepressproject.gr/article/78680/Auti-einai-i-protasi-ton-thesmon , μόλις έμαθα τα νέα. Υπάρχει και η επίσημη μετάφραση, αλλά οι άνθρωποι του thepressproject κάνανε τον κόπο νωρίτερα από την Κυβέρνηση και κατά την άποψή μου αξίζουν μερικά κλικ.
Ας σκεφτούμε αν δεχόμαστε ή απορρίπτουμε το συγκεκριμένο κείμενο γιατί επί αυτού καλούμαστε να ψηφίσουμε.
Έχουν γίνει χιλιάδες προεκτάσεις για το τι σημαίνει –πέραν του προφανούς- το Ναι και το Όχι. Θα έλεγα να μην τις υιοθετήσετε. Δεν είναι παρά εικασίες.
Αν πάτε και ψηφίσετε Όχι –και το Όχι πλειοψηφήσει- γιατί νομίζετε πως έτσι η Ελλάδα θα βγει από το Ευρώ, κανείς δεν σας εγγυάται πως κάτι τέτοιο θα συμβεί.
Αν ψηφίσετε Ναι γιατί δεν χωνεύετε τον Τσίπρα και το Ναι πλειοψηφήσει- κανείς δεν σας εγγυάται πως η τωρινή Κυβέρνηση θα παραιτηθεί.

Κι αφού σας είπα τα παραπάνω, θα κάνω τώρα και μια δική μου ερμηνεία για το τι σημαίνει το συγκεκριμένο Δημοψήφισμα. Θεωρώ πως ο Πρωθυπουργός έπαιξε το ύστατο διαπραγματευτικό του χαρτί. Τόσο απέναντι στους δανειστές όσο και στο εσωτερικό. Ένα χαρτί υψηλού ρίσκου και για τον ίδιο και για τη Χώρα. Για τον ίδιο, δεν μας νοιάζει και τόσο –εκτός κι αν ήμαστε η Περιστέρα- η χώρα όμως μας αφορά όλους. Μας αρέσει ή όχι, μας κάθισε κι εμάς στο τραπέζι όπου γίνεται το παιχνίδι (εχμ, συγγνώμη, η Διαπραγμάτευση). 
Θα πρότεινα να παίξουμε σοφά. Λίγο-πολύ, παίζουμε για τη ζωή μας. 
Ας μην ανοίξουμε τα φύλλα μας. Ας τους κάνουμε να πιστέψουν ότι είμαστε ενωμένοι (κι ας μην είμαστε) κι ότι παίζουμε όλοι απέναντι τους και όχι ο ένας εναντίον του άλλου.
Ας κάνουμε τον αντίπαλο** να πιστέψει ότι έχουμε φλος ρουαγιάλ, ότι δηλαδή είμαστε ψυχωμένοι σαν λαός κι όχι κατατρομαγμένοι και Κυρίως, ας μην τσακωθούμε μεταξύ μας. Γιατί τότε, θα έχουμε χάσει σε όλα τα επίπεδα. 


* Φλος ρουαγιάλ είναι το καλύτερο χαρτί που μπορείς να έχεις στο πόκερ. Κανείς δεν μπορεί να σε κερδίσει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, φλος ρουαγιάλ είναι οι ενωμένοι Έλληνες πολίτες.
* Όπου αντίπαλος είναι αυτός με τον οποίο διαπραγματευόμαστε. Δεν σημαίνει πως είναι ο εχθρός. Σε καμιά περίπτωση όμως, δεν είναι ο συμπολίτης μας ή η Κυβέρνηση αντίπαλοί μας. Ακόμα κι αν δεν ψηφίσαμε ΣΥΡΙΖΑ, αυτός μας εκπροσωπεί ως χώρα.


21 σχόλια:

  1. Συμφωνώ με την γενική ιδέα σου φυσικά, του να δείξουμε ενωμένοι. Ποιός θα το πιστέψει (ή ποιον ενδιαφέρει στις Βρυξέλες), ότι είμαστε ενωμένοι, δεν έχει σημασία. Επί της αρχής φυσικά και θα έπρεπε πάντα να συμφωνούμε όλοι στο να είμαστε ενωμένοι.

    Όσο για το δημοψήφισμα, εξαρτάται από την φρασεολογία της ερώτησης. Στην συγκεκριμένη περίπτωση η ερώτηση είναι ελλιπής:
    Διότι:
    Όσον αφορά την επιλογή "Όχι", ξέρουμε ακριβώς τι είναι αυτό που δεν θα εγκρίνουμε αλλά δεν ξέρουμε τις επιπτώσεις του να μην το εγκρίνουμε. Από την άλλη μεριά, το "Ναι" είναι ένα γενικό "ναι" υποταγής σε όλα (εφ' όσον η συγκεκριμένη πρόταση των δανειστών δεν θα είναι πλέον στο τραπέζι 5 μέρες πριν το δημοψήφισμα για αυτήν).
    Όπου η μία επιλογή είναι άρνηση χωρίς λύση και η άλλη επιλογή είναι απεχθής. Είναι συμπεριφορά σκλάβου είτε έτσι είτε αλλιώς.
    Είναι σαν να σε ρωτά κάποιος αν από όλα τα χρώματα σου αρέσει ή δεν σου αρέσει το μπλέ. Αν πεις όχι, δεν ξέρεις τι χρώμα θα έρθει στο τέλος και γι αυτό μπορεί να πεις μπλε κι ας μην σου αρέσει το μπλε, από φόβο του άγνωστου.
    Η ευθύνη της κυβέρνησης που κάνει δημοψηφίσματα είναι να μην αφήνει "άγνωστα" στην ερώτηση για την επιλογή των ψηφοφόρων.

    Μία τέτοια ερώτηση όπως την φρασεολογούν, βασίζεται στην υπόθεση ότι ο ψηφοφόρος θα αντιδράσει παρορμητικά και δισδιάστατα (και ως εκ τούτου, διχαστικά). Απλά, δεν είναι δίκαιη ερώτηση.

    Ποιός είναι ο λόγος για τον οποίον δεν φρασεολογήθηκε από την κυβέρνηση μία σωστή ερώτηση; Ήταν επειδή αποζητούν δισδιάστατη παρόρμηση, ή επειδή δεν ήξεραν πως να την φρασεολογήσουν;

    Μπορεί κανείς να προτείνει την υπόθεση ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση το φλος ρουαγιάλ του ενωμένου Ελληνικού λαού θα ήταν να ψηφίσει άκυρο, λέγοντας έτσι σε εκείνους που κάνουν την ερώτηση του δημοψηφίσματος, ότι ο ενωμένος λαός δεν δέχεται να κρατάει την λεκάνη για να νίπτουν τας χείρας τους οι εκλεγμένοι ηγέτες.

    Σε κάθε περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας είπε, όσον αφορά το δημοψήφισμα για μνημόνια, ότι "Έχω την αίσθηση ότι ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση και βγάζει από το μανίκι έναν υποτιθέμενο άσσο (...) για να αποφύγει την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. (...) Θέλω λοιπόν να σας πω ότι πρόκειται για ένα τρικ το οποίο έχει σαν απώτερο στόχο να κερδίσει ο πρωθυπουργός λίγο ακόμα χρόνο στην εξουσία." Το είπε τον Νοέμβριο του 2011 για το τότε δημοψήφισμα του ΓΑΠ.

    Ας ενωθούμε, επί τέλους, πίσω από την κοινή λογική και ας μην προσφέρουμε πετσέτες στους Πιλάτους. Σε δημοψήφισμα, "Ναι". Στην συγκεκριμένη ερώτηση, "Όχι, να την ξανασκεφτούνε και να την κάνουνε διαφορετικά, σωστά, όπου να μην υπάρχουν άγνωστα".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστή ερώτηση θα ήταν να επιλέξει ο λαός μεταξύ της τελευταίας πρότασης των δανειστών και της τελευταίας πρότασης της κυβέρνησης όπως έστεκαν την Παρασκευή. Εφ' όσον και οι δύο προτάσεις θα ήταν εν ισχύ την ημέρα του δημοψηφίσματος.

      Τώρα, το μόνο που ψηφίζουμε είναι πλήρης υποταγή η άτακτη χρεοκοπία, αλλά η ερώτηση δεν είναι διατυπωμένη έτσι: είναι διατυπωμένη παραπλανητικά, βασιζόμενη στην παρόρμηση της στιγμής.

      Διαγραφή
    2. Η διατύπωση της ερώτησης του δημοψηφίσματος, κατά με, ήταν η μεγαλύτερη αδικία που έκανε κανείς σε αυτόν τον λαό τα τελευταία 5 χρόνια.

      Διαγραφή
    3. Ο μόνος λόγος και σκοπός για ένα δημοψήφισμα είναι να οδηγήσει σε διέξοδο. Αυτή η διατύπωση οδηγεί σε αδιέξοδο ότι και να επιλέξει ο ψηφοφόρος.

      Διαγραφή
    4. Δημήτρη,
      Σου απαντάω εδώ συνολικά σε όλα τα παραπάνω σχόλια. Όχι πολύ αναλυτικά, γιατι νομίζω πως αυτό ήδη το έκανα στο ποστ και δεν έχει και πολύ νόημα. Εν ολίγοις, πιστεύω ακριβώς το αντίθετο. Θεωρώ αυτό το δημοψήφισμα την πιο έντιμη απόφαση πρωθυπουργού όσο θυμάμαι Έλληνες πρωθυπουργούς. Η Ελλάδα βρίσκεται σε αδιέξοδο από τη στιγμή που μπήκε σε μνημόνιο με κυβερνήσεις που το δημιούργησαν και χωρίς καμία διάθεση αλλαγής των παθογενειών της. Αυτό, για κάποιο λόγο, πολύς κόσμος το ξεχνάει και θεωρεί ότι η κρίση δημιουργήθηκε από τον Σύριζα. Η διατύπωση του ερωτήματος, είναι όσο ξεκάθαρη μπορεί να είναι, δεδομένων των συνθηκών.
      Πολύ σύντομα σκέψου το δημοψήφισμα να ήταν: Ναι ή όχι στο Ευρώ, που είναι επίσης ξεκάθαρο. Διάφοροι θα αντιδικούσαν, όπως εσύ, λέγοντας π.χ. πως Ναι στο ευρώ-ακολουθώντας την πρόταση των δανειστών σημαίνει Όχι σε ευρώ σε λίγους μήνες που ό,τι έχει απομείνει από την οικονομία (αγροτικός, τουριστικός κλάδος, επιχειρήσεις) θα έχουν σβήσει.

      Διαγραφή
    5. Την κρίση την έχτισε η Ελλάδα πριν το 2009 και την διαχειρίστηκαν κάκιστα και αντιλαϊκά οι κυβερνήσεις 2009-2015. Θα ήταν κατά την γνώμη μου αστείο να πει κανείς ότι την κρίση την έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ.

      Στην ερώτηση "Ευρώ 'η Δραχμή" θα ψήφιζα Ευρώ.
      Στην ερώτηση "Πρόταση των Θεσμών ή πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ", θα ψήφιζα την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.
      Η διατύπωση της ερώτησης του δημοψηφίσματος προσπαθεί να χειραγωγήσει το "Όχι" χωρίς να προσφέρει (μέσα στην ερώτηση) καθαρή εναλλακτική. Σε τέτοια ερώτηση δεν απαντώ. Απλά επειδή θέλω να ψηφίσω Όχι στην πρόταση των θεσμών αλλά δεν πιστεύω ότι πρέπει να βγούμε από το Ευρώ. Το "Οχι"¨μου θέλω να πέσει εντός Ευρώ. Δεν θέλω η κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει (λόγω διατύπωσης) το "Οχι" μου για να καταλήξει σε κάτι που δεν το θέλω.

      Λες ότι "είναι όσο ξεκάθαρη μπορεί να είναι, δεδομένων των συνθηκών". Συμφωνώ μαζί σου. Άρα, οι συνθήκες δεν επιτρέπουν μία εντελώς ξεκάθαρη ερώτηση. Δημοψήφισμα χωρίς εντελώς ξεκάθαρη ερώτηση δεν νοείται, εκτός αν επιδιώκει κανείς να χειραγωγήσει τον ψηφοφόρο προς την κατεύθυνση του πως ο κάθε ψηφοφόρος ξεκαθαρίζει στο μυαλό του την ερώτηση, έτσι ώστε διαφορετικοί άνθρωποι να απαντούν σε διαφορετική ερώτηση αλλά στο ίδιο δημοψήφισμα. Κομφούζιο, ή χειραγώγηση;

      Το είπες μόνη σου! Ναι στην πρόταση των δανειστών σημαίνει Όχι στο Ευρώ σε μερικούς μήνες: Όχι στην πρόταση των δανειστών σημαίνει Όχι στο Ευρώ τώρα. Άρα το δημοψήφισμα αυτό έχει μόνο μία κατάληξη, εκτός Ευρώ. Γιατί δεν το λένε ξεκάθαρα;

      Διαγραφή
    6. Δημήτρη,
      Πολύ ωραία τα λες, μόνο που αν περιμένουμε να ξεκαθαρίσει το τοπίο για να γίνει το όποιο δημοψήφισμα, οι μόνοι ζωντανοί στην Ελλάδα θα είναι οι κατσαρίδες κι ο Μητσοτάκης. Το κακό είναι πως οι κατσαρίδες δεν έχουν εκλογικά δικαιώματα. ;)

      Διαγραφή
    7. Nefosis μου, η ύψιστη ευθύνη για να ξεκαθαρίζει, ή όχι, το τοπίο, ανήκει στην εκάστοτε κυβέρνηση. Δεν κατάφερε να το ξεκαθαρίσει. Μετά από την περίφημη "διαπραγμάτευση", απέτυχε και σε αυτό (το να προσπαθεί να ξεκαθαρίσει το τοπίο, αντικειμενικά και έντιμα).

      Και ζητάει τώρα η κυβέρνηση από εμάς να νομιμοποιήσουμε την αποτυχία της, βασιζόμενη στις ιδεοληψίες πολλών, την προχειρότητα περισσοτέρων, και την υπεράσπιση της επένδυσης όσων επένδυσαν, ανεπιτυχώς, στην ιδεοληψία τους. Το κάνει αυτό με μία απαράδεκτη διατύπωση ερώτησης η οποία παίζει στην υπόθεση αντί στην σιγουριά.

      Διαγραφή
    8. Δημήτρη,
      "Το μήνυμα με βαρύτητα διαγγέλματος του πρωθυπουργού της απόφασης να προχωρήσει η χώρα σε δημοψήφισμα ήταν η μόνη έντιμη οδός που θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει. Προσπαθώντας να είναι σαφής ο πρωθυπουργός μίλησε με τρόπο με τον οποίον χαρτογράφησε πεντακάθαρα τα δεδομένα που θέλησε να παρουσιάσει στον λαό, βάση των οποίων ο λαός θα κληθεί να αποφασίσει το μέλλον το δικό του, της χώρας του και των επόμενων γενεών. "
      Aυτά είναι δικά σου λόγια και η πρώτη σου εκτίμηση όταν πληροφορήθηκες τα σχετικά του δημοψηφίσματος.
      Σε συνθήκες καταιγισμού γνώμεων, η δική μας πρώτη εντύπωση, η αίσθηση που γεννάει η διαίσθηση και όχι η αναλυτική σκέψη η οποία εύκολα παρεκλίνει και επηρεάζεται, είναι πιο κοντά στην αλήθεια. Είναι καλό να θυμόμαστε την πρώτη μας εντύπωση.

      Διαγραφή
    9. Μα φυσικά! Αλλά παραλείπεις να πεις ότι αυτά τα έγραψα ΠΡΙΝ διαβάσουμε την τελική διατύπωση της ερώτησης του δημοψηφίσματος.

      Επίσης, στο μήνυμα που απηύθυνε ο πρωθυπουργός δεν χρησιμοποίησε καμία λέξη που να προτρέπει προς το Ναι ή το Όχι.

      Αφού όμως (χρονικά αργότερα από τα γραπτά μου τα οποία επικαλείσαι) διαβάσαμε την διατύπωση της ερώτησης, τότε η κυβέρνηση έλαβε επίσημη θέση παροτρύνοντας τον λαό προς μία επιλογή. Και η διατύπωση της ερώτησης και το ότι μια κυβέρνηση παροτρύνει και κάνει λόμπιινγκ στους ψηφοφόρους προς οποιαδήποτε συγκεκριμένη επιλογή, καθιστούν τα γραπτά μου υποσκελισμένα από μετέπειτα γεγονότα.

      Δεν είμαι σίγουρος αν είναι κατανοητό το ότι δεν τίθεμαι ενάντια σε δημοψήφισμα, αλλά σχολιάζω πάνω στην ηθική βάση της διατύπωσης της ερώτησης του δημοψηφίσματος, όπως και πάνω στην ηθική της παρότρυνσης οποιαδήποτε κυβέρνησης προς οποιαδήποτε ψήφο.

      Και μόνο το ότι η κυβέρνηση λαμβάνει θέση και ζητά συγκεκριμένη ψήφο, προσθέτει στο δημοψήφισμα την χροιά "ψήφου εμπιστοσύνης" στην κυβέρνηση απ' ευθείας από τον λαό, περιπλέκοντας ακόμα περισσότερο την ...δημιουργική ασάφεια της διατύπωσης της ερώτησης.

      Διαγραφή
    10. Δηλαδή, στο μήνυμα το οποίο είχα σχολιάσει, ο πρωθυπουργός είχε ανακοινώσει ότι θα μας παρουσιάσει ένα μενού να διαλέξουμε τι θέλουμε. Μετά από το σχόλιό μου, ο πρωθυπουργός μας έδωσε ένα μενού το οποίο γράφει μόνο "Κρέας" και πρέπει να ψηφίσουμε Ναι ή Όχι, και μας παροτρύνει να ψηφίσουμε Όχι, χωρίς να ξέρουμε καν αν υπάρχει ψάρι. Σοβαρολογούμε, Nefosis μου;

      Διαγραφή
    11. Η αναγγελία, τυχαία ψάχνοντας, είναι εδώ:http://www.crashonline.gr/%CE%BF-%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%BF%CF%83-%CE%B5%CF%81%CF%81%CE%B9%CF%86%CE%B8%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%80%CF%81%CE%B1-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83/
      Σαφώς και παίρνει εξαρχής θέση, σαφώς και λέει ποιο είναι το διακύβευμα. Πουθενά δεν αναφέρεται κάποιο μενού.

      Διαγραφή
    12. Σε πιο σημείο του μηνύματος προτρέπει ο πρωθυπουργός να ψηφίσουμε κάτι συγκεκριμένο; Λέει μόνο "να απαντήσουμε στο τελεσίγραφο με βάση την κυρίαρχη βούληση του ελληνικού λαού". Που, στο κείμενο, λέει "πρέπει να ψηφίσετε Όχι"; Διαβάζω ότι (όπως θυμόμουνα) λέει ότι "...προκειμένου ο Ελληνικός λαός να αποφασίσει, ελεύθερος από πιέσεις και εκβιασμούς..." Κατά σε, το να βγαίνει αργότερα και να προτρέπει μία συγκεκριμένη ψήφο, δεν είναι "πίεση"; Το να λέει ότι αν δεν ψηφίσουμε Όχι θα φέρει φτώχια (χωρίς να λέει τι θα γίνει αν ψηφίσουμε Ναι), δεν είναι "εκβιασμός";

      Στο μήνυμα λέει "με ερώτημα την αποδοχή ή την απόρριψη της πρότασης των θεσμών". Στο πλαίσιο (in context) του υπόλοιπου μηνύματος, αυτό κατά την γνώμη μου εννοούσε ότι για να την απορρίψουμε, θα υπάρξει, στην διατύπωση, και άλλη συγκεκριμένη επιλογή. Όταν όμως είδαμε την ακριβή διατύπωση στο ψηφοδέλτιο δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Μόνο η άρνηση. Αν κατ' εσέ από το ίδιο το μήνυμα εννοείτο η διατύπωση που διαβάσαμε αργότερα για το ψηφοδέλτιο, τότε, έχεις δίκιο, έκανα λάθος να υποθέσω το αντίθετο, και έπρεπε από την αρχή να γράψω ότι η διατύπωση του δημοψηφίσματος ήταν απαράδεκτη. Ίσως το λάθος μου να ήταν ότι και την περασμένη Παρασκευή ακόμα του έδινα το benefit of the doubt προσπαθώντας να υποστηρίξω μιά ενωμένη Ελλάδα. Προφανώς, αν θέλουμε δραχμή είμαστε πατριώτες και αν θέλουμε Ευρώ είμαστε λαμόγια; Έτσι είναι;

      Παρεμπιπτόντως, ενδιαφέρει κανέναν ότι η πρόταση περί της οποίας γίνεται το δημοψήφισμα δεν ισχύει πλέον ότι και να αποφανθούμε εμείς; Άρα, στην τελική, το δημοψήφισμα είναι ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση όπου "Όχι" σημαίνει δραχμή; Γιατί δεν το λένε έτσι, καθαρά;

      Διαγραφή
    13. Δημήτρη,
      Δεν με διαβάζεις προσεκτικά και θα με πιάσει το παράπονο (υπόκρουση με σπαρακτικό βιολάκι).
      Δεν είπα πως κατάλαβα ότι το Όχι σημαίνει δραχμή. Ξαναδιάβασε το κείμενο και το σχόλιό μου αν δεν σου κάνει κόπο. Το αντίθετο λέω.
      Επίσης λέω, πως από την αρχή, το δημοψήφισμα (για τη διενέργεια του οποίου δεν υπήρξα και δεν είμαι ακόμα σίγουρη), αποτελούσε κυρίως διαπραγματευτικό χαρτί.
      Η πρόταση φαίνεται -παρά τις διαψεύσεις των ευρωπαίων ηγετών- να ισχύει, διαφορετικά δεν θα σκίζονταν να μας υποδείξουν τι πρέπει να ψηφίσουμε.

      Διαγραφή
    14. Συνοδεύω αρμονικά το βιολάκι με τσέλο, και φυσικά σε διάβασα και δεν υπάρχει παρεξήγηση. Αλλά συζητάμε την πραγματικότητα πέραν προσωπικής γνώμης, και η πραγματικότητα από ότι διαβάζω σε όλο το τόξο κοινής ενημέρωσης, Ελληνικής και ξένης, παρουσιάζει το δημοψήφισμα σαν ψήφο για Ευρώ ή για δραχμή. Το ότι παρουσιάζεται έτσι, από όλους, ότι απ' τα δύο και να υποστηρίζει ο καθένας, σημαίνει ότι επέτρεψε η κυβέρνηση αυτή την καθολική ερμηνεία με την διατύπωση που χρησιμοποίησε... Άρα, λάθος διατύπωση;

      Πρώτος εγώ θα ήθελα να μπορεί να πει αμέσως η κυβέρνηση ότι κάνουν όλοι λάθος και ότι δεν πάει εκεί το δημοψήφισμα. Αλλά η δική της διατύπωση δεν της επιτρέπει να το πει. Τα λίγα που λέει είναι τόσο Δελφικά και ανυπόστατα ακριβ΄ς επειδή η αρχική της διατύπωση δεν της επιτρέπει τίποτα άλλο.

      Σαφώς και ήταν διαπραγματευτικό χαρτί το δημοψήφισμα.
      1. Ένα δημοψήφισμα πρέπει να είναι τελική απόφαση. Όχι χαρτί διαπραγμάτευσης.
      2. Το κατανοεί άραγε η πλειοψηφία των ψηφοφόρων ότι παίρνουν μέρος σε παρτίδα πόκερ και ότι η γνώμη τους θα χρησιμοποιηθεί έτσι;
      Αν ρωτήσεις κάποιον αν θέλει να είναι φτωχός, ποιός θα απαντήσει "ναι"; Χρειαζότανε δημοψήφισμα για να πούμε ότι δεν θα θέλαμε να είμασταν φτωχοί; Τα λεφτά του προγράμματος της Θεσσαλονίκης επί των οποίων ψήφισε ο λαός όμως δεν τα βλέπω; που είναι;

      Διαγραφή
    15. Τώρα, πάω να τα βγάλω απ το ΑΤΜ. ;)
      (Με το καλό να καμαρώσεις το παλικάρι σου και φιλιά στην αγαπημενη μου Μαργαρίτα.)

      Διαγραφή
    16. Σ' ευχαριστούμε Nefosis μας :-* και στο ανταποδίδει και η Μαργαρίτα :-)

      Εγώ την Κυριακή ανακοίνωσα δημοσιως, εδώ, αλτρουιστικά ότι δεν θα πάω στο ΑΤΜ του χωριού να πάρω δεκάρα (που στην Ιταλία είχαν λεφτά τα ΑΤΜ), αλλά, εχτές επιστρέφωντας από την Βενετία πήγα να χρησιμοποιήσω κάρτες ΑΤΜ και πιστωτικές της Εθνικής για 50 Ευρώ βενζίνη και δεν έγιναν δεκτές από το μηχάνημα κι ας είχαν όλες μέσα λεφτά. Ο βενζινάς στην ωτοστράντα είπε Λα Γκρέσια ε μόρτα, και πλήρωσα με μη-Ελληνικά Ευρώ :-(

      Καλή βδομάδα και κουράγιο, και ενωμένοι!

      Διαγραφή
  2. εγώ λέω: καιρός ήτανε!
    ήθελα κι εγώ ένα δημοψήφισμα στην ενήλικη ζωή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να υπάρξουν και άλλα πολλά δημοψηφίσματα. Από λαός να γίνουμε πολίτες.

      Διαγραφή
  3. Μα γλυκιά μου, δεν είναι κι εύκολο από την απλή, καθημερινή μπιρίμπα που όλοι παίζουμε να περάσουμε ασκαρδαμυκτί στο πόκερ. Οπότε, δεν μαζευόμαστε για εντατικά τμήματα έστω και την τελευταία στιγμή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλέ μου ανώνυμε, ξέρεις τι λένε για την τύχη του πρωτάρη. :)

      Διαγραφή