Επιστρέφοντας

- Πάλι φορτωμένοι θα γυρίσουμε...παξιμάδια, κοπανιστή, κάπαρη, μαρμελάδες, τσίπουρο από μούρα, αμυγδαλωτά, ψαράκια, ξηροτήγανα, κουραμπιέδες...

- Μήπως να μέναμε εδώ για πάντα;

- Κι αν μέναμε, πού θα επιλέγαμε να ζούμε;

- Σ' ένα από τα 50 χωριά μάλλον.

- Γιατί όχι σε κάποια άκρια, πάνω ψηλά, σαν ένα ταπεινό ξωκλήσι ανάμεσα σε θάλασσα και ουρανό...

- Και γιατί όχι στην Έξω μεριά να απολαμβάνουμε αγριάδα και παμπάλαια σμιλεμένα τοπία; 

- Και γιατί όχι στον εύφορο κάμπο της Κώμης, να βάλουμε τα κηπευτικά μας, να απλώνουμε τα τοματίνια μας, να κόβουμε τις αγκιναρούλες μας.

Ηλιοφως ηταν πανω

Ηλιοφως ηταν πανω

στα στοματα φοβους καρδιες πνευμονια μπρατσα ελπιδες ποδια χερια μας

κατω μας η αμιλητη Μεσογειος πιο γαλανη

απ οσο ειχαμε φανταστει

λιγες κραυγες πλανωμενες μεσα

στον ψηλον αερα

ενα πανακι μια ψαροβαρκα καποιος αορατος θεατης

μπορει καποιοι κανενες γελωντας σβησμενα

παιζοντας κινουμενοι περα μακρια απο κατω μας

ισως μια βιλλα αιχμαλωτισμενη σαν κομματια

χαρταετου μεσα στα δεντρα, εδω

κι εδω αντανακλώμενο

ηλιοφως

(παντού ηλιοφως οξυ ολοκληρωμενο

σιωπηλο

και παντου εσυ τα φιλια σου η σαρκα ο νους η ανασα σου

διπλα απο κάτω γυρο απο τον εαυτο μου)

λιγο λιγο

ενα παχυ στρωμα υψωθηκε προς τον ουρανο και προς τη θαλασσα

...τελος τα ματια σου εγνωρισαν

εμενα, χαμογελαστηκαμε, λυνοντας απλώσαμε, κοιτώντας

(ξαπλωνοντας μες

στο χορταρι πανω σ ενα

γκρεμο) αυτο που ειχε υπαρξει κατι

αλλο προσεκτικα αργα μοιραια να γινεται οι εαυτοι μας...

ενω στη μεση της φωτιας ολοκληρος

ο κοσμος γινομενος λαμπρος και λιγος ελειωνε

[three – VII] 


E.E. Cummings, makes 5 

του τζιτζικιού απέναντι

Έ σεις τζιτζίκια μου άγγελοι

γεια σας και ώρα σας καλή

Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;

κι όλ'αποκρίνονται μαζί:

-Ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει

Οδυσσέας Ελύτης

Πάψε τζίτζικα

Ασπρίζει

Το κεφάλι

Κομπαγιάσι Ισ-σα

Γαλήνη.

Μόνο το τζιτζίκι

Ακονίζει τη φωνή του στα βράχια.

Ματσούο Μπασό

Close your eyes, let your hands and nerve-ends drop, stop breathing for 3 seconds, listen to the silence inside the illusion of the world, and you will remember the lesson you forgot...

Jack Kerouac

καλοκαίρι 2012

(τα βιντεάκια "ακούγονται" με μάξιμουμ το βόλιουμ)

Βυθός

Δισεκατομμύρια. Πόσο πολλά, όταν λείπουν! Μέτρα ισοδύναμα και πλάσματα αδύναμα. Πρόσωπα αφυδατωμένα. Εδώ και χρόνια, η πλειοψηφία της γενιάς μου δεν έχει δροσιά. Ούτε οι προηγούμενοι. Και πόσο κινδυνεύουν να μας μοιάσουν οι επόμενοι.

 Αλλά τώρα θα με συγχωρήσετε μαυρισμένοι κύριοι κι αρυτίδωτες κυρίες των καναλιών. Αποσύρομαι για λίγο. Έτσι κι αλλιώς δεν σας ακούω καλά. Σήματα ψηφιακά και αναλογικά, τα καταπίνει η θάλασσα. Τις φωνές σας καλύπτουν κάτι κλανγκ, μπλουμ, γκλουγκ. Ήχοι υδάτινοι. Του βυθού.