Βυθός

Δισεκατομμύρια. Πόσο πολλά, όταν λείπουν! Μέτρα ισοδύναμα και πλάσματα αδύναμα. Πρόσωπα αφυδατωμένα. Εδώ και χρόνια, η πλειοψηφία της γενιάς μου δεν έχει δροσιά. Ούτε οι προηγούμενοι. Και πόσο κινδυνεύουν να μας μοιάσουν οι επόμενοι.

 Αλλά τώρα θα με συγχωρήσετε μαυρισμένοι κύριοι κι αρυτίδωτες κυρίες των καναλιών. Αποσύρομαι για λίγο. Έτσι κι αλλιώς δεν σας ακούω καλά. Σήματα ψηφιακά και αναλογικά, τα καταπίνει η θάλασσα. Τις φωνές σας καλύπτουν κάτι κλανγκ, μπλουμ, γκλουγκ. Ήχοι υδάτινοι. Του βυθού.

Εδώ τα πλάσματα ξεχειλίζουν υγρασίας. Ακόμα και τα σκουλήκια είναι όμορφα.

Ο θάνατος δεν τρομάζει κανέναν. Ζουν και ξυπνούν μαζί του. Όλοι γνωρίζουν πως το αντίδοτό του, όπως και να το δεις , είναι ο έρωτας.  Γι αυτό και ο βυθός είναι γεμάτος ερωτευμένα ψάρια. Δυο σπάροι στροβιλίζονται αναδυόμενοι προς τον αφρό. Τα ευρώ δεν τα γνωρίζουν. Για τις δραχμές δεν δίνουν δεκάρα. Κι αν είσαι σκαφάτος, το θαλάσσιο σύμπαν σε περιφρονεί. Εμάς, τους μοναχικούς βουτηχτές μόλις που μας ανέχονται οι κάτοικοι της νεροχώρας. Μας ρίχνουν ένα βλέμμα –πάντα λοξό, πάντα με το ένα μάτι- και μας προσπερνούν στα γρήγορα. Αλλά αυτό το πλάι τους. Πόση χάρη!

Βουτάω και κρατάω την ανάσα μου. Να μια πολύτιμη αποταμίευση. Άμεσα εξαργυρώνεται σε ομορφιά.

Λένε πως όταν ένα επείγον πρόβλημα μοιάζει άλυτο, είναι καλύτερα να κοιμηθείς. Όταν ξυπνήσεις, μπορεί ή να βρεις τη λύση γιατί την ονειρεύτηκες ή να έχει λυθεί από μόνο του ή να μην είναι πια επείγον ή να μην μπορείς να το αντιμετωπίσεις έτσι κι αλλιώς. Στην τελευταία όμως αυτή περίπτωση, θα έχεις τουλάχιστον, χορτάσει το νευρικό σου σύστημα. Θα έχεις προλάβει να ονειρευτείς. Αντικαθιστώ τον ύπνο με βουτιές και σύντομα θα σας ανακοινώσω τις στατιστικές της επαναστατικής αυτής μεθόδου αντιμετώπισης κρίσεων.

Βουτάω και περιμένω να βγάλω βράγχια.

Όλες οι φωτογραφίες, όπως και το βλέμμα αυτού του ποστ, είναι του Λεωνίδα.
(Ξαναδείτε τις εικόνες ακούγοντας αυτό:)