Κάποτε καμωνόμαστε πως αυτά τα θέματα ήταν σημαντικά.
Υπόγεια, ανώνυμα, αθόρυβα τρέχουν οι παράπλευρες αυξήσεις. Όχι μόνο αυτές που αφορούν στους φόρους, στις εισφορές, στις κρατήσεις, στις απολύσεις. Καλπάζουν και κάτι δείκτες απόκληροι στους οικονομικούς παράδρομους.
- Αυξάνονται οι άστεγοι στην Ελλάδα. Όχι στις ΗΠΑ, ούτε στη Γαλλία. Δεν μιλάμε για τον Άρη. Δεν είναι μόνο αλλοδαποί. Δεν πρόκειται καν για τους συνήθεις απόκληρους, αλλά για ανθρώπους με μέση και ανώτατη μόρφωση. Για τους χθεσινούς μας γείτονες μιλούν οι στατιστικές.
Δεν δίνουμε πια σημασία. Δεν ασχολούμαστε. Δεν αδειάζουμε. Τώρα είμαστε εμείς με την πλάτη στον τοίχο. Τώρα είμαστε εμείς η επικείμενη απώλεια. Είμαστε πολύ απασχολημένοι, πολύ πληγωμένοι και βαθύτατα προσβεβλημένοι για να καταναλώσουμε τις τελευταίες μας στιγμές σε πράξεις φιλανθρωπίας. Τώρα περιμένουμε με το χέρι απλωμένο τη βοήθεια από άλλους. Τους Ευρωπαίους, τους Αμερικάνους, τους Ρώσους, τους Άραβες, τους εξωγήινους, το Σούπερμαν, τον Μπάτμαν έστω το Γιώργο Θαλάσση.
Τι κρίμα. Τα νέα δεν έχουν φθάσει ακόμα στ' αυτιά μας. Όλοι οι σωτήρες μας είναι πολύ απασχολημένοι με τα δικά τους προβλήματα. Τους τρώει η δική τους πλάτη κι ο δικός τους τοίχος. Κι ο σούπερμαν απολύθηκε από το δημοσιογραφικό όμιλο όπου εργαζόταν και δεν αδειάζει.
Και η ανθρωπιά κρυμμένη, αν όχι χαμένη κι αυτή. Ακόμη και στις προτεραιότητές μας είμαστε λάθος, χαμένα τάχουμε όλοι μας, να φυλαχτούμε θέλουμε, κάπου να ακουμπήσουμε. Ναι, σε καιρό κρίσης ξαναγυρνάμε στα βασικά, θεμελιώδες, ρηθέν από ψαγμένους και κατασταλαγμένους, μόνο που δεν μας είπαν τα βασικά είναι ένα πιάτο φαί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανθρωπιά μπορεί να κρύβεται, αλλά δεν χάνεται. Υπάρχει πάντα και καλό είναι να την αναγνωρίζουμε για να τη διευρύνουμε. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν η ανθρωπιά κρύβεται ή λοιδορείται -άμα τη εμφανίσει- τότε είναι σαν να μην υπάρχει. Δεν πρόκειται για χόμπυ νομίζω, αλλά για εσωτερική παρόρμηση μη επηρεαζόμενη από εξωτερικούς παράγοντες. Η πρόθεση δεν ήταν ισοπεδωτική -σε αντίθεση με την πραγματικότητα. Στόχος μου είναι να εστιάσω στο ξαφνικό έλλειμμα ευαισθησίας. Αν έτσι φάνηκε, τότε το κείμενο (και η γράφουσα) λοξοδρόμησε.
ΑπάντησηΔιαγραφή