Ο κύκλος της θλίψης (ή της καταστροφής;)

Ο όρος «κύκλος» χρησιμοποιείται κατ’ευφημισμό, καθώς, όπως και σχηματικά αναπαρίσταται, πρόκειται για μια ημιτονοειδή ατέρμονα διαδικασία με την οποία, συνειδητά ή ασυνείδητα, αντιμετωπίζουμε έντονες συναισθηματικές φορτίσεις (αρνητικές). Είναι ο μηχανισμός που αντιδρούμε στις αλλαγές, πολύ καλά μελετημένος και περίτρανα αποδεδειγμένος.
Και εκεί που ζούσες στον προσωπικό σου «παράδεισο» με την ατομική σου ευδαιμονία, αδιαφορώντας για το τι γίνεται τριγύρω σου, εκτός αν επρόκειτο για το σπίτι του γείτονα ή για το αυτοκίνητο του συναδέλφου, και εκεί που το μόνο που σε εκνεύριζε ήταν ο υπάλληλος που δε σου χαμογελούσε στα ΕΛΤΑ ή τα πάντα καθυστερημένα τρόλευ, που στο τέλος ερχόταν το ένα πίσω από το άλλο, ή έστω η φθίνουσα απόδοση του Ρεχάγκελ, ΤΣΑΦ! Ξαφνικά, συνειδητοποιείς ότι όλα γύρω σου σιγά-σιγά, μεθοδικά θα μπορούσε να πει κανείς, αρχίζουν να καταρρέουν, σαν χάρτινοι πύργοι, και εσύ στη μέση-πάντα-όλου του κόσμου και πουθενά να κρατηθείς. Σου είπαν ότι ζούσες με δανεικά-ναι είναι αλήθεια, αλλά όχι αυτά του δανείου που τα κουτσοβόλευες, που τα ζήτησες για να ικανοποιήσεις λίγο παραπάνω τη ματαιοδοξία σου, που τα πήρες χωρίς να ρίξεις καν τα μούτρα σου γιατί στα έδιναν απλόχερα, με τα οποία πήγες διακοπές, έριξες πλάκα στο οικοπεδάκι, αγόρασες τζιπ με μαύρα φυμέ τζάμια, μη σε βλέπουν και σε ματιάσουν κιόλας, δεν είναι αυτά μόνο που χρωστάς είναι και αυτά που χρωστάτε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, με τον γείτονα που μισούσες/αγαπούσες και που ψήνατε μπάρμπεκιου τις Κυριακές, με τον υπάλληλο που τα πήρε κάτω από το γραφείο για να σου βγάλει γρήγορα την άδεια, με τον συνταξιούχο που βγήκε προώρως και τώρα γκρινιάζει στην εφορία, όταν οι υπάλληλοι παίρνουν άδειες και μένουν πίσω λίγοι για να εξυπηρετήσουν τον κόσμο, με τον ψιλικατζή που έχει κάνει περιούσια, δουλεύοντας μέρα-νύχτα, και πληρώνοντας ψίχουλα στο κράτος, με τον ταξιτζή με τη φτιαγμένη ταρίφα, τον βενζινά με το φτιαγμένη αντλία, με την ασφαλιστική που άλλα χρεώνει (στο κράτος) και άλλα δίνει (σε σένα)…
Όχι, όχι δεν είναι δυνατόν να είμαστε στην ίδια μοίρα όλοι εμείς μαζί, δεν είναι δυνατόν να χρωστάω κι άλλα, ΑΥΤΟΙ ΤΑ ΦΑΓΑΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ, αγανάκτηση του καναπέ, του φραπέ, της τάβλας. Άντε να περάσω και από το Σύνταγμα, να δω τι γίνεται, τις προάλλες μου την είπε ο γιος μου, να μουντζώσω κι εγώ, να φάω τα βρώμικά μου-είχα καιρό να το κάνω, σε πανηγύρια και παζάρια δεν πηγαίνω πια, λόγω στάτους. Και γιατί να μην πληρώσουν οι Αλβανοί, που μου έχτισαν το σπίτι και γλύτωσα και κάποια λεφτά-χε, χε-που δεν τους έβαλα τα ένσημα-χε, χε, γιατί να μην πληρώσουν οι Αφγανοί, οι Ινδοί, οι Πακιστανοί, που δουλεύουν στα εργοστάσια για ένα κομμάτι ψωμί, να τους λιώσουμε ή να πάνε από κει που ήρθαν, που απασχολούν τους γιατρούς και πιάνουν τα κρεβάτια τα νοσοκομεία, όταν από ελλιπή μέτρα προστασίας και αμορφωσιά παθαίνουν ατυχήματα.

Ααα, όλα κι όλα, σε απεργία δεν συμμετέχω ποτέ, πουλημένοι οι συνδικαλιστές, ούτε σε διαδήλωση με τους κουκουλοφόρους και τους μπαχαλάκηδες…Και γιατί δεν τους πιάνει τόσα χρόνια η αστυνομία; Γιατί η αστυνομία έχει πρωτίστως ρόλο να μας προφυλάξει από κάθε καρυδιάς καρύδι βρίσκεται εκεί έξω στους δρόμους…Πήγα προχθές να δηλώσω πώς μου έκλεψαν το πορτοφόλι μου στην Πατησίων και τι μου είπαν; «Σε επικίνδυνες περιοχές τριγυρίζετε, πρέπει να προσέχετε τα πράγματά σας»…Δυο-τρία άτομα μέσα στο τμήμα, άλλοι δυο οπλισμένοι σαν αστακοί απ’έξω, οι άλλοι σε περιπολία, για να σταματήσουν κανένα παπάκι, να ελέγξουν κανέναν σκουρόδερμο που τους έμοιαζε ανήσυχος, καμία πόρνη του δρόμου για λίγο χαβαλέ. Άσε σκατά, Αμερική γίναμε εδώ πέρα. Αυτά βλέπουν και τα παιδιά στην τηλεόραση και είναι όλο νεύρα όταν γυρίζω σπίτι το βράδυ, δεν κάθονται να δουν κανένα επιμορφωτικό ντοκυμαντέρ στο ΣΚΑΙ, κανένα ψυχαγωγικό, greek idol, μήπως και ξυπνήσει λίγο το μυαλό τους και βρουν τι θα κάνουν όταν μεγαλώσουν…τους έβαλα και NOVA, εντάξει για τα αθλητικά μου το έκανα κυρίως, αλλά όλοι επωφελούνται, μένουμε εκεί αποσβολωμένοι και δεν χρειάζεται να πολυασχολούμαστε ο ένας με αυτά που του τη δίνουν στον άλλο. Γιατί υπάρχουν πολλά που μου τη δίνουν στη γυναίκα μου, πότε εδώ, πότε εκεί τριγυρίζει, πότε στο τηλέφωνο, θα της κοπούν όλα αυτά τώρα που χρωστάμε, άντε να κάνει καμιά δουλειά, όλα η Άγκα να τα κάνει, ευτυχώς που υπάρχει και αυτή, θα βρωμούσε το σπίτι.
Θα πρέπει να βάλουμε τα πράγματα κάτω και να δούμε τι μπορούμε να κόψουμε-ναι, να τους απολύσεις όλους του δημόσιους υπάλληλους, λες και έκανε κανείς τη δουλειά του-ευτυχώς που στέλνω τα παιδιά στο ιδιωτικό, πρώτους βαθμούς θα πάρουν, δεν μπορεί να γίνει κι αλλιώς, αφού πληρώνω τόσα χρόνια…και αν δεν μπουν στην Αθήνα θα τα στείλω έξω, λιγότερο θα μου κοστίσει από ότι να τα στείλω στην επαρχία, και δεν χρειάζεται να πάνε στη Αγγλία, Γερμανία, μη ζοριστούν κι όλας, θα πάνε στη Ρουμανία, μια χαρά είναι εκεί, 11/2 ώρα με το αεροπλάνο να πηγαίνουμε και να τα βλέπουμε, να κάνουμε και λίγο σκι ο χειμώνα, είναι φθηνά και καλά εκεί.
Βρε τους άχρηστους, τους βγάλαμε με τα μπούνια για να μας κάνουν άνω-κάτω, ρε τι αχρηστίλα είναι αυτή; Είμαστε για κλάματα, ό,τι θέλουν μας κάνουν οι Ευρωπαίοι, σε μας που τους δώσαμε τα φώτα, μας άλλαξαν τα φώτα, οι αχάριστοι…Όταν εμείς είχαμε πολιτισμό, αυτοί ζούσαν στα δέντρα και έτρωγαν βελανίδια…και να τώρα, αλλά δεν φταίνε αυτοί, αυτοί εδώ φταίνε που δεν ξέρουν τι τους γίνεται, που τρώγανε τις επιδοτήσεις με τα χρυσά κουτάλια, και δεν κάνανε τίποτε, τη ρημάξανε τη γη, βγάλε αυτό, βάλε αυτό που επιδοτείται, νάναι καλά ο γέρος μου που μου άφησε το κτηματάκι με τις ελιές και βγάζω το λάδι της οικογένειας, και μιας που το θυμήθηκα, μου είπαν ότι λόγω αναδουλειάς στην οικοδομή, πίσω στα χωριά έχει πολλούς μετανάστες που τριγυρίζουν ψάχνοντας για δουλειά, κάτι μπορώ να κόψω κι από εκεί, θα τους παζαρέψω για λιγότερα φέτος, στην ανάγκη είναι και αυτοί…μπα δεν βλέπω να τη βγάζουμε καθαρή, κι άλλοι φόροι, μα που το πάτε δηλαδή; Να μας τα φάτε όλα; Πάλι καλά έχω κάτι χρήματα στην άκρη, από αυτά που άφησα στην Ελλάδα για μια ώρα ανάγκης, βρε αδελφέ…Νομίζω ότι αν κόψουμε τις εξόδους το μεσημέρι της Κυριακής, με λίγο λουρί στη γυναίκα, και αν βοηθήσει και ο Θεός και έχουμε ζεστό χειμώνα φέτος, κάπως θα τη βγάλουμε. Κι εκείνοι ας κάνουν το καθήκον τους, να συμμαζέψουν τα οικονομικά μας, να απολύσουν τους χαραμοφάηδες-ελπίζω να μη χρειαστεί να λαδώσω κανέναν ξανά φέτος-και αν μας τύχει κάτι-χτύπα ξύλο-θα πάμε σε κλινική του εξωτερικού, τζάμπα τά’βγαλα όλα έξω;   Bye-Bye Life

Σχετικά ποστς:

και μίσησεν τον πλησίον σου

Να ψοφήσει η κατσίκα τ’αλλουνού