Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Εκτός συστήματος

Αξημέρωτα ακόμα, περιμένοντας στη στάση για το λεωφορείο της δουλειάς, τον συναντώ μερικές φορές να διασχίζει το μεγάλο δρόμο. Στρέφει το κεφάλι αριστερά-δεξιά, γρήγορα και κοφτά, ελέγχοντας για αυτοκίνητα. Κινήσεις πλάσματος σε αρχαία ζούγκλα όπου οι ρόλοι θηράματος-θηρευτή εναλλάσσονται ταχύτατα όπως και σε τούτον δω τον παρία του ετοιμόρροπου συστήματος. Πόσο αταίριαστος ο πρωτόγονος αυτός στις σκιές των γιγάντων της Βωβόπολης, της πρωτεύουσας που υποκρίνεται την ισοδύναμη σε τεχνολογική αίγλη της Σιγκαπούρης. Πόσο αταίριαστος αυτός ο άστεγος με όλους εμάς τους προγραμματισμένους εργαζόμενους, στα μπουλούκια των στάσεων. Όχι γιατί εμείς έχουμε στέγη, οικογένεια, δουλειά κι αυτός όχι, αλλά επειδή εκείνος έχει από καιρό σταματήσει να υποκρίνεται τον εντάξει, τον κριτή και υπόχρεο, τον μαζί-τα-φάγαμε, τον ψηφοφόρο, το λουφαδόρο, το φιλόδοξο, το βολεμένο, τον πληγμένο και πληγωμένο, τον αγανακτισμένο, τον ενεργό ή αποκοιμισμένο πολίτη κι εμείς συνεχίζουμε να σέρνουμε το φορτίο των δικαιολογιών μας.


Δεν είναι σαν τους άλλους με τα καρότσια του σούπερ μάρκετ και τις μεγάλες σακούλες του Τζάμπο. Μοναδική του αποσκευή ένα ξεφούσκωτο σακίδιο. Πόσο καιρό είναι έτσι; Πόσο σου παίρνει για ν’ απαλλαγείς από οικεία και οικείους; Δύσκολο να ερμηνεύσεις την ηλικία ενός άστεγου. Ο χρόνος τους μετριέται σε εξωσυστημικά ρολόγια. Σε ποιες μάχες λαβώθηκε; Πόσο πάλεψε και με ποιους; Να μαντέψω; Έχουν σημασία οι διαδρομές όταν η κατάληξη στέκει μπροστά σου;
Αδύνατος. Όχι πολύ σκυφτός ακόμα, μαλλιά μπλεγμένα ως τους ώμους, με κάμποσα γκρίζα, αλλά όχι πολλά –δεν μπορεί να είναι πάνω από σαράντα, αν και μπορεί να μην είναι ούτε τριάντα- με βλέμμα ζωντανό κι ας δραπετεύει στις γωνιές των ματιών του ο διάβολος. Το πού ζει αυτό το βλέμμα είναι άλλη ιστορία, σίγουρα όμως έχει πολλή οργή σε κείνα τα μέρη. Το πρόσωπο μισό-μισό. Χωρισμένο πάνω-κάτω. Το πάνω τελεί υπό κατάληψη τυρκουάζ περισκοπίων. Κανονικά, αυτά τα μάτια, εξόριστα και κυρίαρχα συγχρόνως, θα έπρεπε ν’ ατενίζουν ομόχρωμες εξωτικές ατόλες κι όχι την ιδρωμένη και σκυθρωπή Αθήνα. Στο κάτω μισό του προσώπου, γένια-συρματοπλέγματα έχουν κυριαρχήσει στον εγκαταλελειμμένο χώρο. Κάνει ζέστη, μα ο άστεγος φοράει το ίδιο φθαρμένο δερμάτινο σακάκι, το σκούρο (άραγε τι χρώματος;) παντελόνι που φόραγε και το καταχείμωνο. Μοιάζουν να είναι τα μόνα ρούχα που έχει, γι αυτό και δεν κουβαλάει παρά το μικρό σακίδιο. Όταν περνάει από κοντά μου, κάνω ένα βήμα πίσω. Μια που φοβάμαι μην στρέψει τα περισκόπια καταπάνω μου και πρέπει μετά ν’ απολογούμαι για όλα μου τα δήθεν και μια που δεν αντέχω ν’ αντιμετωπίσω την υποψία αποφοράς που τον περιβάλλει. Λίγο αφότου με έχει προσπεράσει και καθώς το λεωφορείο μου επιτέλους πλησιάζει, μού ‘ρχεται στο μυαλό ένα ανέκδοτο δύο λέξεων που πολύ θα τον διασκέδαζε: Οικονομική κρίση.    

7 σχόλια:

  1. Συννεφούλα έγραψες πάλι. Αυτόν τον τύπο τον έβλεπα κι εγώ σχεδόν καθημερινά, πότε στη Δουκίσσης Πλακεντίας, πότε στη Χατζηγιάννη Μέξη πλάι στο Χίλτον, και κάποτε κάθισα δίπλα του σε ένα λεωφορείο (οι υπόλοιπες θέσεις πέριξ ημών άδειες παρότι το λεωφορείο ήταν τίγκα μία βροχερή ανοιξιάτικη μέρα). Εμπειρία...
    Αλλά κι εγώ δεν το αντέχω να με κοιτάει, ντρέπομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Kαλώς ήρθες Ξωτικό,

    Πολύ μας έλειψες! Ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα καλά λόγια. Ευτυχώς που επιβεβαιώνεις την ύπαρξη του ανθρώπου, γιατί θες η ώρα και η πρωινή μου νύστα, θες η εμφάνισή του, νομίζω μερικές φορές πως έχει πηδήξει στην Κηφισίας από πειρατικό καράβι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλό φθινόπωρο! Θα ήθελα να μπω μέσα στο μυαλό του να μάθω τι τον απασχολεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το φθινόπωρο ξεκινά με σπάνια ανθρωπιά. Τι τυχεροί που είμαστε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Newagemama,
    Τι τον απασχολεί; Κι εγώ θα ήθελα να ξέρω, αλλά δεν ξέρω αν το αντέχω. Καλό φθινόπωρο τολμηρή μαμά!

    Theorema,
    Tι χαρά μου έδωσε αυτή η επίσκεψη, δεν λέγεται ΄(ή γράφεται).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σου αφιερώνω αυτό:
    http://www.youtube.com/watch?v=rMrtJxca5j0&ob=av3n
    μου το υπέδειξε ο ανώνυμος πράκτωρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. RoubinakiM,

    Ευχαριστώ! Ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος, αν ο ανώνυμος πράκτωρ έβγαινε σε περισσότερα αντίτυπα, παραλλαγές, κάτι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή