Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γη, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη απ' αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -σαν νεκρός- θαμένη.1
Il tuo spirito devi cambiare
Non il cielo in cui vivi
La fuggia con cui continualmente
Viaggi di qua e di la non serve a nulla
E sai parche non trovi sollievo nella fuga?
Perché fuggi portandoti sempre dietro te stesso2
Καθυστερημένα πλην όμως πιστά στο καθήκον της.
Το κλείσιμο του κύκλου, το αρχίνημα του άλλου.
Λειτουργώντας σε μια δεύτερη φάση, μετα-βατικά, απαραίτητα.
Αισθάνομαι να έχω φτάσει σε αυτή τη εποχή της ζωής μου, που όλα γίνονται πιο ξεκάθαρα και οι συναλλαγές μου δεδομένες. Εν τω μεταξύ, στη χώρα που γεννήθηκα και συνεχίζω να ζω συνέβησαν πράγματα οριστικού χωρόχρονου και στριφογυρίζω στον απόηχο μιας παγκοσμιοποιημένης σαθρής κατάστασης που με ωθεί αδιάλειπτα και ανεξέλεγκτα, σαν καράβι ακυβέρνητο και απροστάτευτο.
Προσπάθησα να καταλάβω ποιος έχει δίκιο και άδικο και έμαθα ποιος αξίζει και ποιος δεν αξίζει.
Συνειδητοποιώ ποιον θα ήθελα πλάι μου, παίρνω τα γράδα μου και συνεχίζω.