Μια φορά κι έναν καιρό, μια μικρή μύγα έχτισε μία μικρή καλύβα μέσα στο δάσος.
Ο ψύλλος πήδησε, είδε την καλύβα και χτύπησε την πόρτα της:
-Ποιος μένει σε αυτήν την καλύβα;
-Εγώ είπε η μικρή μύγα, και ποιος είσαι συ;
-Είμαι ο ψύλλος που πηδάει.
-Έλα να μείνεις μαζί μου.
Και ο μικρός αρουραίος έτρεξε, είδε την καλύβα και χτύπησε την πόρτα της:
-Ποιος μένει σε αυτήν την καλύβα;
-Εγώ, είπε η μύγα.
-Κι εγώ, ο πηδηχτός ψύλλος, και ποιος είσαι συ;
-Είμαι ο αρουραίος των αγρών.
-Έλα να μείνεις μαζί μας.
Και ο βάτραχος που κοάζει αναπήδησε, είδε την καλύβα και χτύπησε την πόρτα της:
-Ποιος μένει σε αυτήν την καλύβα;
-Εγώ, η μύγα!
-Εγώ, ο ψύλλος!
-Κι εγώ, είπε ο αρουραίος, και ποιος είσαι συ;
-Είμαι ο βάτραχος που κοάζει.
-Έλα να μείνεις μαζί μας.
Και ο γρήγορος λαγός πήδησε επί τόπου, είδε την καλύβα και χτύπησε την πόρτα της:
-Ποιος μένει σε αυτήν την καλύβα;
-Εγώ, η μύγα!
-Εγώ, ο ψύλλος!
-Εγώ, ο αρουραίος!
-Κι εγώ, ο βάτραχος, και ποιος είσαι συ;
-Είμαι ο γρήγορος λαγός.
-Έλα να μείνεις μαζί μας.
Και η πονηρή αλεπού έτρεξε και χτύπησε την πόρτα:
-Ποιος μένει σε αυτήν την καλύβα;
-Εγώ, η μύγα!
-Εγώ, ο ψύλλος!
-Εγώ, ο αρουραίος!
-Εγώ, ο βάτραχος!
-Κι εγώ, ο λαγός, και ποια είσαι συ;
-Είμαι η πονηρή αλεπού.
-Έλα να μείνεις μαζί μας.
Και ο γκρίζος λύκος ήρθε και χτύπησε την πόρτα:
-Ποιος μένει σε αυτήν την καλύβα;
-Εγώ, η μύγα!
-Εγώ, ο ψύλλος!
-Εγώ, ο αρουραίος!
-Εγώ, ο βάτραχος!
-Εγώ, ο λαγός!
-Κι εγώ, η αλεπού, και ποιος είσαι συ;
-Είμαι ο γκρίζος λύκος.
-Έλα να μείνεις μαζί μας.
Και τότε εμφανίστηκε η καφέ αρκούδα και μούγκρισε:
-Ποιος μένει σε αυτήν την καλύβα;
-Εγώ, η μύγα!
-Εγώ, ο ψύλλος!
-Εγώ, ο αρουραίος!
-Εγώ, ο βάτραχος!
-Εγώ, ο λαγός!
-Εγώ, η αλεπού!
-Εγώ, ο γκρίζος λύκος, και ποια είσαι εσύ;
-Είμαι η καφέ αρκούδα.
-Κόπιασε κι εσύ!
αρκούδα άρχισε να σκαρφαλώνει στον πύργο, αλλά όσο και να προσπαθούσε δεν χωρούσε μέσα.
-Είναι καλύτερα να κάτσω στην στέγη, είπε.
-Μη, θα μας λιώσεις!!!
-Όχι, καλέ!
Η αρκούδα κάθισε στη στέγη και ο πύργος κατεδαφίστηκε.
Όλα τα άλλα ζώα κατάφεραν να πηδήξουν έξω, και γύρισαν πάλι στο δάσος, όπου έζησαν μια χαρά κι εμείς καλύτερα…
Ρώσικο παραμύθι με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, 4/10
Μεταφράστηκε από εδώ
Κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα εύλογη και αποδεκτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου