συρρίκνωσις

Διαβάζω για τους εξοργισμένους φαρμακοποιούς– ναι, από αυτούς που προέκυψε το κοινά λεγόμενο, 'μα ψωνίζεις από αυτόν, σκέτο φαρμακείο είναι'...

Διαβάζω για τους εξοργισμένους μηχανικούς και τις ατέρμονες παρεμβάσεις τους, ένδικες και άδικες - ναι αυτοί που υποτιμούσαν και παρέβλεπαν στις εκάστοτε και μέχρι τώρα διεκδικήσεις τους λιγοστούς μισθωτούς (μισθοσυντήρητους) συναδέλφους τους, οι οποίοι αναγκαστικά πλήρωναν (και πληρώνουν) 3πλάσιες εισφορές (μαζί με τις εργοδοτικές βεβαίως) στο κοινό ασφαλιστικό ταμείο τους.

Διαβάζω καθημερινά για τα διαπλεκόμενα, όλα όσα συμβαίνουν πίσω από την πλάτη μας που δεν φτάνουν στα κανάλια και που είναι τόσο πολλά που δύσκολα πλέον τα παρακολουθείς...

Διαβάζω για το νομοσχέδιο που θα παραδώσει απροκάλυπτα, ανερυθρίαστα και ανεπιστρεπτί τις παραλίες - τις έμορφες κατά προτίμηση, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς έλεγχο, σε οποιονδήποτε αρκεί να βαφτιστεί ΄επενδυτής', λες και μέχρι σήμερα δεν βιαζόντουσαν αρκετά οι ακτές και οι παραλίες από κάθε είδους ιδιώτη, παραγοντίσκο και σφετεριστή.

Διαβάζω για το νομοσχέδιο για τις λαϊκές αγορές που υποτίθεται οριοθετεί (χωρίς σχεδιασμό) και που προστατεύει (εικονικά) τον καταναλωτή, αλλά εξυπηρετεί καταστάσεις και μεγαλοπαραγωγούς, ντόπιους ή ξένους, τη στιγμή που ξεκίνησε ο κόσμος να υποστηρίζει τους μικρούς παραγωγούς, και κάποιοι νέοι έχουν ήδη αρχίσει να στρέφονται προς την πρωτογενή παραγωγή και να ξαναγυρίζουν στην επαρχία. Με το ίδιο νομοσχέδιο εκτελείται και το 'κίνημα χωρίς μεσάζοντες' κόβοντας τη φόρα σε όσους, φροντίδα των δήμων, φέρνουν οι ίδιοι τα προϊόντα τους στις πόλεις, όπου η ποιότητα και το επιτυχημένο (αλλά και φθηνότερο από το σουπερμάρκετ) προϊόν ελέγχεται άμεσα από τον αγοραστή.

Διαβάζω για την ιδιωτικοποίηση του νερού και τους τρόπους που πολίτες και δήμοι αντιστέκονται και αντιδρούν, και σκέφτομαι, μήπως μου έχει ξεφύγει, κάποιο προϊόν ή υπηρεσία που βελτιώθηκε προς όφελος των πολιτών μετά την ιδιωτικοποίηση του φορέα της (ο ΟΤΕ παραμένει και ακριβότερος από τις ιδιωτικές, ναι αυτές που στηρίχτηκαν στα ήδη υπάρχοντα δίκτυά του, οι εθνικοί δρόμοι δεν έχουν γίνει πιο ασφαλείς με την παραχώρησή τους σε ιδιώτες, και ούτε καν αναβαθμίστηκαν με τα διόδια-φωτιά που αυτοί προ-εισπράττουν)…

Διαβάζω για όλα αυτά, αισθάνομαι τη βιάση και τη φούρια τους, να περάσει (ή να μην περάσει) κάποια (ν)τροπολογία μέχρι τις επερχόμενες εκλογές-βαρόμετρο,

κι εκεί κάπου έξω, κάπου μέσα, εγώ, νιώθω κάπως έτσι:

what if my house getting smaller