Tι μένει;

Γεννιέσαι ανήξερος.

Αρχίζεις τα μαθήματα. Αναπνέεις, τρως. Εστιάζεις, αναγνωρίζεις, χαμογελάς. Στέκεσαι όρθιος. Ή μήπως να μπουσουλήσεις; Περπατάς, ισορροπείς, μιλάς, ελέγχεις τις βασικές σου ανάγκες.

Εκπαιδεύεσαι στον πόνο. Απλές δερματικές αμυχές μοιάζουν να πονάνε αφόρητα στην αρχή. Αντέχεις όμως, υπομένεις, κρατάς την ανάσα. Βαστιέσαι.

Ανήκουστο, μα δεν είσαι το κέντρο του κόσμου. Δεν πλέκονται σενάρια γύρω από την ύπαρξη, την εξόντωση ή την αποθέωσή σου. Είσαι τόσο σημαντικός, όσο καταφέρνεις εσύ να πιστέψεις.

Μαθαίνεις  την σκληρότητα των άλλων. Ανακαλύπτεις τη δική σου σκληράδα. Πληγώνεις όσους σε παίρνει. Πληγώνεσαι απ όσους λαχταράς. Τρομάζεις. Υπάρχει και χειρότερος φόβος. Η απώλεια. Οι απώλειες. Μέχρι κι ο θάνατος  ο ίδιος. Ακόμα και των αγαπημένων. Ο θάνατος μπορεί να αφορά κι εσένα; Ο φόβος εισβάλει αγκαλιά με το χάρο. Άλλοτε ντύνεται άγχος, άλλοτε ανασφάλεια, αρρώστια, φτώχεια, αποτυχία, χ-φοβία, μα από κάτω είναι πάντα ο ίδιος σκελετός.

Νοιάζεσαι άλλους. Τα θαλασσώνεις. Μαθαίνεις τη συγγνώμη. Μαθαίνεις πως η συγγνώμη δεν αρκεί. Σκέφτεσαι θεραπείες. Σπανίως πετυχαίνεις. Εκτός κι αν προσπαθήσεις, ξανά και ξανά. Μαθαίνεις να γιατρεύεις. Μαθαίνεις να συγχωρείς. Ακόμα και τον εαυτό σου. Μαθαίνεις να επιλέγεις και ν’ απολαμβάνεις την ομορφιά. Μαθαίνεις να κρατάς μακριά τους κακούς και τους χλιαρούς. (μαθαίνεις;)

Και μετά έρχεται η άνοια (ή η αρρώστια).

 Χάνεις τα κλειδιά σου. (ή ένα κομμάτι του κορμιού σου). Ξεχνάς τι έφαγες. Αν έφαγες, ποιος σε ταΐζει, ποιος σε νοιάζεται, τι σου είναι.

Οι φόβοι πετάνε τα κοστούμια και σκελετοί σου ορμούν από κελάρια ανήκουστα.

Δεν αναγνωρίζεις τα χτυπήματα. Βλέπεις εχθρούς. Μόνο σκελετούς. Πληγώνεις όσους σε παίρνει. Σε πονάνε όσοι λαχταράς.

Ο πόνος χειροτερεύει. Δεν αντέχεις. Ξεχνάς την υπομονή.

Οι ανάγκες σου γίνονται ανεξέλεγκτες. Ξεχνάς να μιλάς,

να περπατάς, να τρως. Ξεχνάς ν' ανασάνεις.

Τέλος.

Στο τέλος τι μένει;

Τα χέρια σου είναι άδεια κι ότι κληροδοτείς σ΄όσους κοιτούν δεν είναι παρά μια απάντηση.

Άξιζε τον κόπο;

Αν άξιζε, φεύγεις μ’ ένα χαμόγελο. Μόνο αυτό. Όλο αυτό.