Όταν μένω αντιμέτωπη με τα όνειρά μου

Βαρέθηκα να επιλέγω τον πόθο

Με σώζει μια ευλογημένη κούραση

Αλλά το τρελό βρίσκει μέρη να κρύβεται

Μέρη πιο βαθιά από οποιοδήποτε αντίο

L.Cohen, Its crazy to love you

Το δέρμα μου πονάει. Κάθομαι στο παγωμένο μάρμαρο και κοιτάζω πίσω. Μπροστά είναι αργά και κάνει σκοτάδι. Η συνήθεια αργοσταλάζει το δηλητήριό της. Και το αντίδοτο δεν το έχω βρει ακόμη. Κυκλοφορεί σε μικροδόσεις μέσα σε πλαστικούς μετρητές και κρυφά μοσχοπουλιέται. Πρέπει να στο ψιθυρίσει κάποιος. Κι εσύ να είσαι εκεί, να τον ακούσεις. Χωρίς να φυλλοροείς και δίχως να συγχέεσαι.

Είναι αυτά τα διλήμματα που τα πίστευες λυμένα ή έστω του χεριού σου· που έχουν φτάσει στο εδώ και μη περαιτέρω. Τότε ξυπνάνε στον ύπνο σου. Στριφογυρίζουν οι λέξεις και σε μαστιγώνουν. Απλώνουν μέσα σου μια βλέννα που παραλύει κάθε αντίδραση. Κι όλα τα πράγματα αρχίζουν να γλιστράνε. Εξαιτίας της. Προς την άβυσσο ενός αιώνιου τώρα.

Κι εσύ που ξαναβρίσκεσαι μπροστά τους. Γυμνή. Αλήθεια.

ο ερωτας ειναι ενας τοπος

…

και στον ερωτα αυτο κινουνται ολοι οι τοποι*

Ο χρόνος κυλάει κι εσύ δεν μπορείς να χρονομετράς άλλο. Γιατί ο χρόνος των εραστών δεν μετριέται με κανόνες, αλλά με στιγμές συμπαντικές, σε φράσεις απροσδιόριστες και κινήσεις αδιόρατες. Κοιτάζω τον καθρέπτη, αναζητώντας τη ρωγμή που από την πολυκαιρία έχει καλυφτεί. Ψαχουλεύω με τα ακροδάχτυλα. Νάτη, εκεί ακριβώς που ματώνει.

Δεν μας ανήκει το σώμα μας

Τα σώματα ανήκουν στον έρωτα**

Χρειάζεσαι τη δύναμη. Μόνο που δεν έχεις πιει από το αθάνατο νερό. Εύκολα πίστεψες στην καλοτυχία. Μόνο που το άσπρο μαυρίζει ευκολότερα, και το μαύρο με χημεία ή με μαγεία θα ξασπρίσει.  

Μόνο να σπρώξω το όνειρο έξω απ' τα σπασμένα τζάμια, να σωθεί.***

Να με πιάσεις από το χέρι

Να ξανακάνουμε όνειρα

Να τα ξετρυπώσουμε κι ας βρίσκονται κρυμμένα

Να σου πω

Να σου λέω

Να μαι μέσα σου, πάνω σου, δίπλα σου, κοντά σου

Να σχεδιάζουμε

Να θέλουμε και να τραβάμε το θέλω μέχρι να το ξεχειλώσουμε

Μπας κι η ψυχόπονη άνοιξη γυρίσει και μας κοιτάξει…

*  E. E. Cummings

** Δ.Κίτσιος, Χάρτης τρυφερότητας, Αποδημίες

*** Σταύρος Κούλας, Τυπωμένο Μαύρο