Άνοιξα σήμερα το mail κι ο καλός μου, είχε στείλει αυτήν την φάτσα. Για να την παρατηρήσω έστριψα το λαιμό μου στο όριο του κρατς-κρουτς. Αγνόησα τη φαγούρα απ' τα τσιμπητερά φύλλα, στραβώθηκα απ' το κίτρινο του λουλουδιού και μάτωσα στις κόκκινες απολήξεις των σέπαλων.
Έτσι σιωπηλή έρχεται η παρηγοριά. Δεν γουρλώνει τα μάτια, δεν φωνασκεί, δεν διακόπτει τις σκέψεις σου. Μοσχοβολάει, στέκεται στην άκρη κι αν την προσέξεις, σου λέει καλημέρα.
Τι ωραία χειρονομία :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα εκτιμούσα και το πρωινό στο κρεβάτι. :)
ΔιαγραφήΠόσο όμορφη είναι η παρηγοριά ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν ονειρικός καταρράκτης (όχι του ματιού, ο άλλος)
ΔιαγραφήΝΑι, ναι, είναι όντως πολύ αγαπησιάρικο και τολμώ να προτείνω και τον εναλλακτικό του τίτλο "Μερικά πράγματα που έμαθα από 1)τον καλό μου ή 2) την πασχαλίτσα ή 3) τα σέπαλα ή 4) τ'αγκάθια"
ΑπάντησηΔιαγραφή5) το mail! Ξέχασες το mail!
ΔιαγραφήΚαλησπέρα,πολύ φιλοσοφημένο. Η παρηγοριά διακριτική και αθόρυβη... Καλό σου απόγευμα;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ! :))
ΔιαγραφήΤι ωραίο mail !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήH πασχαλίτσα...όνειρο..
Ξεπέρασε τα τσιμπητερά..κάνε ότι δεν τα βλέπεις
Καλημέραααα
Σόφη
Πρόκειται για την Μις Πασχαλίτσα. Νομίζω έχει και κρυμμένη μπέρτα. Σούπερ-ήρωας. :)
Διαγραφή