Σύμπτυξη

Τι κι αν όλοι, όλα, σου φωνάζουν ανάπτυξη, εσύ νιώθεις τις φωνές τους θρόμβους στο αίμα σου. Βγαίνεις έξω κι οι δρόμοι της πόλης μεταμορφώνονται σε βίαιες επαναλήψεις, τα μαγαζιά παίρνουν ονόματα αλυσίδες, καφεζυθεστιατόριο, οινοπαντοπωλείο, εξ-οβελιστήριο, καφέ-μπαρ-σουβλάκι με 1,5 ευρώ, όλοι οι αγώνες εδώ με τη σούπερ-νόβα, έτοιμη να εκραγεί μπροστά σε ένα φανατικό κοινό καθημερινής απάθειας, κι οι ρωσίδες που θα σας φέρναμε άργησαν κι έγιναν πασέ, προσοχή στα σκαλιά, προσοχή στο κενό κάτω από τις εφημερίδες που κρέμονται ξεδιάντροπα, τα πάντα είναι ανακοινώσιμα, εκτός από τα έργα, τα έργα προσεχώς.

Συμπτύσσεις τα πατημένα έντερα φτιάχνοντας στο μυαλό σου ένα ολόφρεσκο γατάκι, φτιάχνεις παζλ με τα πρέπει και τα κοιτάς χωρίς να μπορείς να τα λύσεις,

προσπερνάς γενέθλια, γιορτές, επετείους, συμπτύσσεις ευχές-τουλάχιστον το ηλεκτρονικό καρμπόν δεν λερώνει τα χέρια, απολιθώνεις χαλαρές σχέσεις, χαιρετάς από μακριά, κουνάς το κεφάλι, σημασία έχει να μην δείχνεις ότι υποφέρεις, κι αργότερα, όταν βραδυάσει, θα σβήσεις τη δίψα σου που ντύθηκε θλίψη σε ένα κρύο δωμάτιο με ξεθυμασμένο αλκοόλ...

Συμπτύσσεις υποχρεώσεις και δουλείες, τις προσπερνάς γρήγορα πάνω στο μηχανάκι, όπως ο νεαρός που βιαστικά πετά ένα μάτσο από έντυπα στην είσοδό σου, σφιχτοδεμένα πακέτα αλλότριας ζωής...

Συμπτύσσεις αποφάγια για να ταΐσεις ζωντανά, συνθλίβεις υλικά από συνταγές ευτυχίας, μάταια ανακατεύεις συστατικά για να πετύχεις την κατάλληλη δόση, εκσφενδονίζεις νοσταλγία και σβήνεις το παρόν σου με την αποφορά του ρετρό...

Και μόνο όταν ορίσεις εσύ τα θέλω σου, όταν τολμήσεις να πάρεις εκείνο που πραγματικά γουστάρεις, όταν βρεθείς σε μια λίμνη και ακούσεις τον ήχο από τις σταγόνες της βροχής στην επιφάνειά της, όταν αναγνωρίσεις τη βάρκα που ο καιρός απομακρύνει, όταν δεις την πραγματική αντανάκλασή σου, όταν ξαπλώσεις πάνω στο αγαπημένο σώμα, στο μέρος της καρδιάς, τότε, και μόνο τότε, ο χρόνος διαστέλλεται.