ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΙΑ

Βροχή Περσειδών τη νύχτα της 12ης Αυγούστου:

http://camerastyloonline.wordpress.com/2011/08/09/perseides-2011-peftasteria-12-8-2011/

Να τα προλάβω θέ μου κάνε να προλάβω να κάνω μιαν ευχή·μιαν ευχή που να τους πιάνει όλους: για αυτούς που ταξιδεύουν μακριά από τους δικούς τους, για αυτούς που καρτερικά υποφέρουν και υπομένουν, για τα παιδάκια στην Σομαλία-να προλάβουν να φάνε, για τους φοβισμένους μετανάστες που λίγο-καλύτερη-από-εκείνη-που-εγκατέλειψαν-ζωή ζητάνε, για τους Σύρους που παλεύουν, για τους Αιγύπτιους που επιμένουν, για τους αλήτες που τα σπάνε γιατί κανείς δεν τους έδωσε ελπίδα, για τους Παλαιστίνιους που ζητάνε μια πατρίδα, για τους Ισραηλίτες που την παλιά τους ζωή διεκδικούν, για αυτούς που βαδίζουν κόντρα στον άνεμο, για αυτούς που φύτεψαν ένα δέντρο και ονειρεύονται τη σκιά του να απολαύσουν, για τα ζωάκια που βρίσκονται στο δρόμο, για τα παιδιά της κατασκήνωσης που δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν, για τα παιδιά με τις ειδικές ανάγκες που δεν θα ξαναπάνε κατασκήνωση, γιαυτούς που ξενυχτάνε στο προσκεφάλι κάποιου δικού τους, για τους εραστές που αναζητούν τη φωλιά τους, για τους άνεργους που αναμένουν, για αυτούς που εξαθλιώνονται γιατί έχουν στόματα να θρέψουν, για αυτούς που εξευτελίστηκαν παρακαλώντας, για τα κορίτσια που βρέθηκαν στα χέρια ανελέητων εμπόρων, για τα πρεζόνια που μάταια περιμένουν τη σειρά τους σε μια λίστα, για αυτούς που μεγάλωσαν χωρίς αγάπη, για τους εθελοντές που στέκονται δίπλα στους ανήμπορους, για τους απελπισμένους που περιμένουν ένα θαύμα, για αυτούς που επιμένουν να περπατάνε ολόρθοι, για αυτούς που αν και ταλαιπωρημένοι επιμένουν να κρατούν ίσια πορεία, για τους εκπεσόντες αγγέλους, για τους θανατοποινίτες της Λευκορωσίας, για αυτούς που εργάζονται για 1,5 δολάριο το μήνα, για τους Ρομά που εκδιώκονται, για τους καλλιτέχνες του δρόμου, για αυτούς που ζουν σε καταυλισμούς, για αυτούς που στοιβάζονται σε μια βάρκα με ελπίδα να περάσουν απέναντι, για τους Σουδανούς που αντιστέκονται, για τους ακτιβιστές που πιστεύουν, για τους εγκλωβισμένους που ασφυκτιούν, για τους παρίες του δυτικού κόσμου, για τους ξεχασμένους, για τους αποκομμένους, για τους ανερμάτιστους, για αυτούς που ξέρουν να αγκαλιάζουν και προπάντων να αγαπούν...

Κι εσύ Σελήνη μου, στάσου για λίγο παράμερα, να προλάβω γιατί αυτός ο κατάλογος δεν τελειώνει...