Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Κι η Δευτέρα μια χαρά μέρα είναι

Είναι Δευτέρα κι η βδομάδα δείχνει την πρόθεση να φανεί αργοκίνητη στα δύσκολα και σφεράτη στα καλά.
Τα μέλη της τρόικας πατάνε για άλλη μια φορά ελληνικό έδαφος ατενίζοντας με βλέμμα ειρωνικό και αποικιοκρατικό τους ολιγόνοες ιθαγενείς.
Νέες αποκαλύψεις για παλιές μίζες πολιτικών, άλλη μια φορά θα «απασχολήσουν» τον τύπο για τα μάτια του κόσμου.
Η Φουκουσίμα δεν λέει να σβήσει και τ’ απομεινάρια του Τσέρνομπιλ εκπέμπουν μέσα από ραδιενεργά αγριογούρουνα (καημένε Οβελίξ, εσένα σκέφτομαι. Τι να σου κάνει το μαγικό φίλτρο;) 
Στην Υεμένη και στο Αφγανιστάν γίνεται χαμός. Για τη Λιβύη δεν ανησυχώ, γιατί επενέβη ο πρωθυπουργός μας που λύνει όλα τα προβλήματα εγχωρίως και παγκοσμίως.
Ωστόσο… Ωστόσο, ένα σύντομο σημείωμα μου έχει φτιάξει τη μέρα. Είμαι τόσο χαρούμενη που δεν μπορώ να μην παραθέσω εδώ, αυτό το συγκλονιστικό για μένα κείμενο. Πρόκειται για την πρώτη έκθεση μιας λατρεμένης εξάχρονης πιτσιρίκας. Είναι η κόρη αγαπημένης φίλης και ορκίζομαι πως δεν τη δωροδόκησα για να γράψει αυτό που ακολουθεί:
  

Σεβόμενη την ορθογραφία της νεαρής συγγραφέως, αντιγράφω:
Ηταν  χημονας και εγώ εκανα τα μάθηματα
μου ξαφνικα Ο μπαμπας μου με φόναξε στο
μπακονη και τοτε ηδα ένα μηκρουτσηκο
χεληδονακι που ηταν χτυπιμενο το λυπηθηκα
και το πείρα στην αγκαλια μου για να το
ζεστανο το πυρα μεσα στο σπιτι μου και
του ευαλα ένα καθαρο πανι και το εβαλα στο
κρεβατακι του και το σκεπασα με το σεντονακι
του ετσι αυτι τι νιχτα κιμιθηκα μαζί του
Όταν ηρθε η ανιξη του ευγαλα τα πανι
και του ευγαλα το ονομα του που είταν Ληνα
εστι εχομε το κενουριο κατικιδιο και παιταξε μακρια

Όπως καταλαβαίνετε,  είμαι η Λίνα (και στο Λήνα, μια χαρά ακούω)  και πετάω από χαρά!

4 σχόλια:

  1. "άαχουουουουου" είπε η δεκατετράχρονη σκοτεινή νεράιδα του σπιτιού μου... και χαμογέλασε όλο γλύκα
    με άλλα λόγια, χαιρόμαστε να σε διαβάζουμε!
    (παρεπιπτόντως, κάθε χρόνο ανησυχώ οτι δεν θα ξανάρθουν τα χελιδόνια μας, γιατί είχαν συνδεθεί τόσο με την απελθούσα γιαγιά μου, που φοβήθηκα οτι χωρίς την παρέα της δεν θα θέλουν να είναι εδώ... κι όμως, σήμερα το πρωί τα είδα να φτερουγίζουν στο κάτω μπαλκόνι, και πήγε η καρδιά μου στη θέση της!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ξωτικό (αγαπημένο Ξωτικό),
    Ευχαριστώ κι εσένα και τη σκοτεινή νεράιδα (που οσονούπω θα λάμψει), αλλά τα εύσημα γι αυτό το ποστ ανήκουν στην πολυτάλαντη μικρούλα.
    Απορώ γιατί ανησυχείς για τα χελιδόνια. Με τόση χλωρίδα, πανίδα, ξωτικά, νεράιδες και καλικάντζαρους, είναι δυνατόν να μην φωλιάσουν τα χελιδόνια στο σπιτικό σας; Στη θέση τους θα το σκεφτόμουν σοβαρά να αποδημήσω ξανά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Nefosis, αρχίζετε σιγά σιγά να βγάζετε ένα ένα τα πέπλα μυστηρίου που σας καλύπτουν. Σας προειδοποιώ. Θα απομυθοποιηθείτε, διότι ...άλλο nefosis και άλλο Λήνα. Να δείτε που στο τέλος θα αποκαλυφθεί ότι είστε και ξανθιά.Quel horeur!
    Ο ανώνυμος φίλος σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμε φίλε,
    Μην προτρέχετε! Επιτρέψτε μου να αποκαλυφθώ μόνη μου... Άκου ξανθιά.. ;-))
    (το Λήνα πάντως σκέφτομαι να το καθιερώσω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή