Χριτς-χρατς

Είχα μια φίλη. Πια, δεν μιλάμε. Κολλητές στο σχολείο, στο Πανεπιστήμιο, απ΄ αυτές τις φιλίες που φτάνεις να μην συνεννογιέσαι με λόγια. Αφουγκράζεσαι την ψυχή του άλλου κι επιτρέπεις στο μυαλό να κυκλοφορεί διάφανο. Μαζεύτηκαν κάτι χρόνια, κάτι σκουπιδάκια, κάτι ασήμαντα πλάσματα απ΄αυτά που τρώνε στα σκοτάδια και θεριεύουν. Θόλωσαν οι διαφάνειες και χωρίς να ραγίσουμε γυαλιά, στραβωθήκαμε. Πού είσαι/είμαι; 

Χαθήκαμε.

Βρεθήκαμε ενδιαμέσως.

Προσπαθήσαμε. 

Κοιταχτήκαμε όπως περιεργάζεσαι παλιές φωτογραφίες. Θες γιατί σε κάποια αλλάξαμε ενώ δεν έπρεπε και σε άλλα μείναμε στα ίδια, ενώ θα έπρεπε να αλλάξουμε, θες γιατί τα έπρεπε στέκονταν τώρα σε διαφορετικά κέντρα, ήρθε μια αμηχανία χοντρή σαν θρησκόληπτη θεία και στρογγυλοκάθισε. 

Μας εκτόπισαν τα κωλομέρια της. Απομακρυνθήκαμε όπως οι συμπεθέρες σε συνοικέσιο. Κάναμε πως δεν τη βλέπαμε. Ξετύλιγε η θείτσα καραμελίτσες, χριτς-χρατς, τις πιπίλαγε σλουρπ-μπλουρπ, έφτασε να κάνει τόσο θόρυβο που τα λόγια μας δεν ακούγονταν πια. Είχαμε απωλέσει άλωστε την υπερδύναμη της ανάγνωσης των σκέψεων η μία της άλλης. Πάπαλα.

Λόγω της ημέρας

Η Παρασκευή είναι η μέρα που μετατρέπομαι σε ιδιοφυές κογιότ.

Καταστρώνω σχέδια για την υπόλοιπη μέρα, το απόγευμα, το βράδυ, το Σάββατο, την Κυριακή, την ερχόμενη βδομάδα, τα επόμενα ταξίδια, την κατάκτηση του διαστήματος, το μέλλον της ανθρωπότητας και αν είχα δεδομένα για τη μεταθανάτια ζωή, θα έστηνα ένα σκηνικό για τον παράδεισο ή μια εναλλακτική μορφή κολασμένης προοπτικής, φιλικής στο περιβάλλον και τον άνθρωπο. Εδώ που τα λέμε, ποιος χρειάζεται τα δεδομένα;

Η Παρασκευή είναι το σημείο Α στο διάγραμμα της φυσικής, όπου το σώμα λόγω θέσης, κατέχει τη μέγιστη δυναμική ενέργεια. Μπορεί να τη μετατρέψει σε κίνηση, σε θερμότητα, σε έκρηξη, σε χαρά, σε κατανάλωση ρακής, σε ό,τι γουστάρει – μη ρωτάς - ό,τι θέλει θα κάνει. Αρκεί να μην κοιτάξεις κάτω.

Την Παρασκευή επιστρέφεις στην αήττητη εφηβεία, στα σχέδια του τύπου: όταν μεγαλώσω, θα γίνω αστροναύτισσα. Βλέπεις ήδη τη NASA να σου χαμογελάει. Χωρίς  αν, προϋποθέσεις, πανελλήνιες και άλλες εφιαλτικές διαδικασίες, δείκτες ανεργίας, σκιές αποτυχίας και φόβου.

Τα ατυχήματα της Παρασκευής είναι τα μόνα που γιατρεύονται με ένα πατ-πατ. Γιατί αυτή τη μέρα, τα χέρια των φίλων γίνονται θαυματουργά. Οι δίοδοι της χαράς αστράφτουν, χωρίς εμπόδια και τέλη κυκλοφορίας. Η Παρασκευή είναι ανώδυνος έρωτας.

Αν η Παρασκευή ήταν ενεργό ηφαίστειο, θα ξεχείλιζε διαγράμματα, αναζητήσεις, όνειρα, σχέδια Α, Β και τελικές λύσεις.

Να λοιπόν μια πρόταση τελικής λύσης: