Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

Nα ανακαταλάβουμε τις λέξεις

Κατρακυλούσαμε επί 5 χρόνια. Χάναμε εθνική κυριαρχία, δικαιώματα, μισθούς, κοινωνικές παροχές, υγεία, παιδεία, δημοκρατία (ό,τι είχαμε από δαύτα), χάναμε φίλους, ζωές. Χάσαμε την μπάλα. Καθώς πέφταμε ούτε που προσέχαμε τι χάναμε πια.
Αρπαζόμαστε από στιγμές, από βουτιές, από βόλτες, από φίλους, από αγαπημένους. Παίρναμε σύντομες ανάσες και ξανακυλούσαμε. Σαν πολυτραυματίες στην εντατική με απανωτές λοιμώξεις.
Χάσαμε και πράγματα που δεν προλάβαμε να προσέξουμε. Να δώσουμε σημασία. Σβήστηκαν στις άκρες των ματιών μας.
Χάσαμε λέξεις.
 Ίσως και να τις παραχωρήσαμε, να τις προδώσαμε. Να, είπαμε:
Σκοτώστε αυτές κι αφήστε μας να ζήσουμε. Αφήστε μας  λίγο ακόμα.

Πάρτε τη λέξη Πατρίδα κι αλλάξτε της τα φώτα. Ερμηνεύστε την σε μισαλλοδοξία και φασισμό. 
Πάρτε τη λέξη λογική και γεμίστε την σκατοψυχιά. 
Πάρτε την ανθρωπιά και λοιδορήστε την.  Κάντε την συνώνυμο του λαϊκισμού.  
Πάρτε την αλληλεγγύη και κάντε την trademark
Πάρτε την ελπίδα και γυρίστε την ανάποδα. Αδειάστε την.

Κι αφού αφήσαμε τις λέξεις να πεθάνουν, πάψαμε να τις πιστεύουμε. Λέγαμε πως ποτέ δεν υπήρξαν στ’ αλήθεια. 
Μην κατηγορείτε εμάς. 
Αυτές ήταν ψέμα. 

Κι όσο τις αρνιόμαστε, τόσο συρρικνωνόταν το κομμάτι της ψυχής μας που τους ανήκε. Τόσο μικραίναμε και δεν βρίσκαμε το δρόμο να μεγαλώσουμε.

Πεισθήκαμε πως έτσι είχαν τα πράγματα και δεν γινόταν αλλιώς. Αξία έχει το κέρμα που κουδουνάει στην τσέπη σου. Τα άλλα, που δεν μπορείς να τα πιάσεις με τα χέρια, δεν υπάρχουν.

Και να τώρα, που σαν τρομαγμένο αδέσποτο, επιστρέφει το περιεχόμενο των χαρακιών.
Να που οι λέξεις δεν πέθαναν, μόνο έπεσε σε λήθαργο ο τρόπος που τις κοιτούσαμε.
Κι αρχίζουν να κερδίζουν πάλι σχήμα κι έννοια οι ιδέες.


Κι αν όλα πάνε στραβά. Κι αν βλαστημήσουμε την ώρα και τη στιγμή, μπορεί η ανάμνηση αυτής της νεκρανάστασης να είναι μια κάποια νίκη. Ένα κλαδί να κρατηθούμε ή ακόμα κι ένα στήριγμα να ξανασηκωθούμε.

8 σχόλια:

  1. Σίγουρα αυτή η νεκρανάσταση των εννοιών είναι μία μεγάλη νίκη --έστω και με το που φάνηκε για λίγες μέρες ότι είναι δυνατόν να εννοηθούν και να λεχτούν από κυβερνώντες.

    Όμως υπάρχει και μία άλλη λέξη-έννοια, ρεαλισμός, που αν είχε κυριαρχήσει δεν θα είχαν νεκραναστηθεί οι άλλες.

    Δύσκολες επιλογές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δημήτρη, ο ρεαλισμός είναι άλλη μία βιασμένη λέξη. Αυτοί που μας κυβερνούσαν τα τελευταία χρόνια, ρεαλιστές αυτοχαρακτηρίζονταν. Ίσως βέβαια, για τα προσωπικά τους συμφέροντα να ήταν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φυσικά και είναι άλλη μία βιασμένη λέξη... αλλά η πραγματικότητα δεν εξαρτάται από το ποιός την βιάζει. Η πραγματικότητα είναι μία. Αυτούς που μας κυβερνούσαν τα τελευταία χρόνια δεν θα τους ψήφιζα ούτε υπό βασανιστήρια. Και σίγουρα δεν εννοούσα στο σχόλιό μου τον αυτοχαρακτηρισμό τους, αλλά την ...πραγματική ...πραγματικότητα του ρεαλισμού :-) Υπάρχει πάντα και η πιθανότητα να αυτοχαρακτηρίζεται κάποιος ρεαλιστής με ποταπά και ψεύτικα κίνητρα, αλλά με πραγματιστικό αντίκρισμα αληθινό... Θεωρώ ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις τιμωρήθηκαν και δεν είναι πλέον κυβερνήσεις γιατί είχαν κίνητρα ποταπά και ψεύτικα. Αυτό όμως δεν αλλάζει την τελική πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταλαβαίνω τι λες, αλλά αφήνω μια μικρή πιθανότητα, η πραγματικότητα να μην είναι αμφιμονοσήμαντη. Με εξαίρεση το θάνατο που ακόμα κι αυτός, δεν θεωρείται από όλους οριστικός, ως ένα σημείο, η πραγματικότητα αλλάζει ανάλογα με τη ματιά του παρατηρητή. Ως ένα σημείο -και ανάλογα με την επεμβατικότητα του καθενός- η πραγματικότητα επηρεάζεται από τον παρατηρητή. Επίσης, η πραγματικότητα που βλέπουμε εμείς εδώ, δεν ταυτίζεται με τα νέα που διαβάζετε εσείς εκεί έξω. Όσο και αν νοιάζεστε, όσο και αν πονάτε τον τόπο (που το θεωρώ δεδομένο), είναι διαφορετκό να λαμβάνεις πληροφορίες μέσω της κυρίαρχης αφήγησης και άλλο να αφουγκράζεσαι τους ανθρώπους.

      Διαγραφή
    2. Σωστά, μα, να προσθέσω ότι την αφήγησή μου την παίρνω από ελληνικά μέσα ενημέρωσης και μπλογκ, και την τσεκάρω με διεθνή ενημέρωση. Μέχρι και Αυγή έχω αρχίσει να διαβάζω, να φανταστείς :-)

      Ως "πραγματικότητα" στα σχόλιά μου, αναφέρομαι στο τι είναι πραγματοποιήσιμο να γίνει διεθνώς στο τοπίο οτυ οποίου η Ελλάδα και οι λέξεις και πράξεις της είναι οργανικά ομοούσια συνδεδεμένες.

      Όπως έγραψα αλλού πριν λίγα λεπτά, "Τελικά... η επιλογή ίσως να ήταν ανάμεσα στους λάθος ανθρώπους που κάνουν σωστά πράγματα ή στους σωστούς ανθρώπους που κάνουν λάθος πράγματα... Δύσκολη επιλογή."

      Θεωρώ ότι οι σωστοί άνθρωποι ίσως να είναι η σωστή επιλογή, συνδιασμένη με την αυτογνωσία του τι επιλέγουμε. Αν η επιλογή γίνει ενσυνείδητα, αξίζει!

      Διαγραφή
  4. Δεν έχω τις γνώσεις για να κάνω αναλύσεις. Δεν ξέρω πού θα μας οδηγήσουν αυτές οι ρήξεις, όπως τις αποκαλούν τα ξένα ΜΜΕ. Αυτό που ξέρω και θέλω να το πω είναι ότι σήμερα αισθάνθηκα λίγο ψηλότερη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τελικά πίσω από τις λέξεις ήταν ο Αλέξης και είναι πάρα πολύ μεγάλο λάθος να μπερδεύουμε την ψήφο με την ψυχοθεραπεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή