Μια υπέροχη μέρα

Θα μπορούσε να ήταν άλλη μια μίζερη μέρα.
Με γριές που υιοθετούν τα λόγια του Μπάμπη για τη φρικτή εικόνα που δημιουργεί η χώρα στους αγοραστές της όταν διαδηλώνει. Συνάντησα μια τέτοια. Καλοντυμένη και με μπαστούνι. Περίμενε κι αυτή μαζί μου στο αστυνομικό τμήμα για ανανέωση διαβατηρίου. Τα ήξερε όλα. Περιττό να διαφωνήσεις μαζί της. Χώρια που μπορεί να σου έχωνε το μπαστούνι στο κεφάλι και να χειροτέρευε το προφίλ της πατρίδας μας ακόμα περισσότερο.
Με μεγάλα νοσοκομεία που διαφήμιζαν εδώ και καιρό, δωρεάν ιατρικές εξετάσεις για να συγκεντρώσουν φτηνούς κομπάρσους στα διαφημιστικά τους σποτάκια και εντέλει να τους –μας- ξαποστείλουν λέγοντας πως τα ραντεβού εξαντλήθηκαν πριν καν αρχίσει ο προγραμματισμένος χρόνος της ευγενικής χορηγίας.
Με εφοριακούς, ίδιους αράχνες με μανσέτες, να διώχνουν τον κόσμο γιατί τόλμησε να προσέλθει στο ταμείο χωρίς να ενημερώσει -μέρες πριν- για την πρόθεσή του  να παραλάβει –άκουσον-άκουσον-  την επιστροφή φόρου.
Ήταν όμως μια υπέροχη μέρα.


Γιατί η μιζέρια δεν μπορεί να νικήσει τη γενναιοδωρία.
Όταν η @FearOfFireflies σου χαρίζει στο twitter ένα παραμύθι γιατί, να, έχει πανσέληνο. Όταν καταφέρνει να εξαερώσει τον περιορισμό των 140 παλιοχαρακτήρων. Όταν κρέμεσαι απ’ την οθόνη για το επόμενο tweet-βάλσαμο. Τότε το αποτέλεσμα είναι Αυτό (Παρακαλώ, ξεχάστε όλα τα προηγούμενα και πάρτε βαθιά ανάσα) :

«Η σέρα βρισκόταν μέσα στον κήπο με τις κλαίουσες. Απομονωμένη καθώς ήταν από τα αδιάκριτα μάτια, έπρεπε να διαβείς πρώτα τον χαλικόδρομο, έπειτα όλο το πλακόστρωτο γύρω από την έπαυλη κι εκεί όπου αναπαύεται ο βωμός κάτω από το αρτόδεντρο να κάνεις ένα μικρό πηδηματάκι στο άμεμπτο γρασίδι και σιγοπατώντας, να φτάσεις τελικά στο ξέφωτο.
Καθώς μπήκε μέσα η Αόμι, αισθάνθηκε την ζέστη του θερμοκηπίου. Πεταλούδες πετούσανε ολόγυρα, μικρές, μεγάλες, πολύχρωμες. Ένα ιπτάμενο τόξο χρωμάτων. Μία άσπρη με φούξια πιτσιλιές στα φτερά της, ήλθε και κάθισε στον ώμο της.
- Από τις σπανιότερες στην Ιαπωνία, άκουσε την φωνή της μεγάλης κυρίας του σπιτιού. Μην κουνηθείς. Εάν καθίσεις ήρεμη, θα φιλιώσετε. Θα νομίσει ότι είσαι ένα δέντρο ή ένα φυτό και δεν θα κουνήσει.. Οι πεταλούδες είναι βολικά πλάσματα. Χαρούμενα, μικρούλια πλάσματα.
- Καταλαβαίνουν οι πεταλούδες; ρώτησε με απορία η Αόμι.
Η κυρία την κοίταξε με εκείνο το βαθύ βλέμμα που της ψιθύρισε "προσοχή, αυτά τα μάτια υπήρξαν μάρτυρες σε πολλές απώλειες", σε πολλούς ενδεχομένως βίαιους θανάτους και απάντησε κουνώντας το αποστεωμένο χέρι της:
- Περισσότερο απ' όσο φαντάζεσαι. Είναι πλάσματα που προέρχονται από την αρχή του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε, με τα φυτά, τα ρυάκια, με τον γαλάζιο ουρανό, με τα ζώα που έχουν τρίχωμα, με εμάς, το πιο παράξενο είδος απ' όλα.»

Η @FearOfFireflies (γνωστότερη ως Theorema) τελειώνει το παραμύθι της μ’ αυτό το τραγούδι:

Θα τελειώσω το ποστ με αυτό:

Και να ξέρετε. Μπορεί η μιζέρια να κλέβει στιγμές, αλλά η γενναιοδωρία τις κάνει αιώνιες.