In the pink of the night

Ήδη από μικρό παιδί είχα ταυτιστεί με τον ροζ πάνθηρα σ’ αυτό το επεισόδιο όπου μαλώνει με ένα αχρείο και επίμονο ξυπνητήρι.  

Mαθήτρια, θεωρούσα το πρωινό ξύπνημα πιο βάρβαρο κι απ’ το να σε εξετάζει ο δάσκαλος τη μέρα που δεν έχεις διαβάσει.  Ευχόμουν τότε,  να βρω σαν μεγαλώσω μια δουλειά απογευματινή. Λένε πως ο ύπνος είναι κλέφτης της ζωής. Αδερφός του θανάτου. Εμένα μ’ αρέσει. Βλέπω όνειρα χρωματιστά, διαυγή, ευωδιαστά, με μορφές στρογγυλές σαν τους μικρούς κύριους και τις μικρές κυρίες του Roger Hargreaves με λίγο από El Greco αν έχω παραφάει. Στα όνειρα αναπνέω βαθιά, σκέφτομαι καθαρά, βρίσκω λύσεις, θυμάμαι ότι έχω ξεχάσει, πετάω. Οι χαμηλές πτήσεις είναι οι αγαπημένες μου. Χαϊδεύω τις κορφές των δέντρων κι εκείνες σκύβουν μην γρατζουνίσουν. Βυθίζω τα δάχτυλα σε ήμερες θάλασσες κι αντιγυρίζουν ζεστασιά.  Στα όνειρα ο ήλιος δεν έχει αγκαθωτές ακτίνες, τα σύννεφα είναι από μπαμπάκι, παιδικές ζωγραφιές ζωντανεύουν κι ανθρωπάκια γραμμικά με πρόσωπα κύκλους και μάτια τελίτσες τρέχουν σαν την Όλιβ Όιλ ανάμεσα από σπίτια με καμινάδες, χωρίς σκιές και προοπτικές επιμήκυνσης.

Στα όνειρα δεν έχω ηλικία. Σαν τα τραγούδια που δεν αλλάζουν ότι κι αν συμβεί στους δημιουργούς ή τους ακροατές τους, μένω ίδια. Δεν παίρνω πίσω κουβέντα, δεν στρογγυλεύω νότες. Αδιαφορώ για τα παιδιά που πρωτάκουσαν το "the wall" και βρίσκονται τώρα στην άλλη μεριά του τοίχου, ενώ τα δικά τους βλαστάρια βλέπουν τα τούβλα να υψώνονται.

Στα όνειρα, ζω ακόμα στην εποχή που λέγαμε πως μπορεί να μην είμαστε πλούσιοι, αλλά εκμεταλλευτές και ρατσιστές δεν γεννηθήκαμε και δεν θα γίνουμε ποτέ. Ούτε όταν έρθουν κοντά μας οι μαύροι, οι φτωχοί, οι απελπισμένοι, οι ανάπηροι , οι άλλοι. Αφήνω ακόμα την πόρτα ξεκλείδωτη και δεν σφίγγω την τσάντα στο δρόμο. Λέω πως οι Έλληνες έχουμε ιστορία. Μια μακριά ιστορία μετανάστευσης, προσφυγιάς, ξεριζωμού. Ακόμα κι αν δεν τη μελετάμε, ακούμε τις ιστορίες των παππούδων και των γιαγιάδων. Εκτός από ιστορία, έχουμε και γλώσσα και ορθογραφία, και κάνουμε τον κόπο να τη διαβάσουμε. Δεν διαλέγουμε τους χειρότερους και δεν διώχνουμε απ' τον τόπο τους καλύτερους.

Φυσικά, ονειρεύομαι και παλεύω με το ξυπνητήρι, γιατί όταν ξυπνάω , βλέπω εφιάλτες.