Στο τρένο αγαπώ τις γυναίκες που κοιμούνται καθώς μόλις σχόλασαν από μια δουλειά που τις κόβει μικρά μικρά κομμάτια. Οι γυναίκες διαλύονται λίγο περισσότερο από τους άνδρες, που επιστρέφουν απλώς κατηφεις. Κλείνουν τα μάτια και τα κομμάτια γλιστρούν στις χαρακιές της σκληρότητας. Ούτε που τα παίρνουν είδηση που κρύβονται κάτω απ'το κάθισμα, που τα πατούν οι απρόσεκτοι επιβάτες. Θα γυρίσουν σπίτι λιγότερες. Θα προσπαθήσουν να τα φτιάξουν όλα. Χωρίς μεγάλη επιτυχία, αλλά θα συνεχίσουν γιατί όλοι περιμένουν απ' αυτές να συνεχίζουν. Δεν θα τις ρωτήσουν πώς πέρασαν τη μέρα τους, εκείνες όμως θα βρουν λίγο χρόνο να ονειρευτούν πώς θα ήθελαν να την περάσουν.
Θέλω να τις πάρω αγκαλιά αλλά έχουν μάθει να τρομάζουν εύκολα.
Θέλω να τις πάρω αγκαλιά αλλά έχουν μάθει να τρομάζουν εύκολα.