Δεν είναι τα μέτρα της κυβέρνησης, δεν είναι η υπεροψία των ευρωπαίων που έχουν πιστέψει τους λαγούς της ελληνικής δημοσιογραφίας και πολιτικής. Ούτε τα επίσημα ψέματα με πειράζουν πια. Τα συνήθισα. Τα περιμένω. Δεν είναι ούτε καν η αδράνεια, η μαζική υποχώρηση, η βουβαμάρα. Την καταλαβαίνω. Αυτό που με διαολίζει είναι η κακία. Μας τέλειωσαν όλα τ’ άλλα κι απέμεινε ο φθόνος. Σπρώχνουμε τους άλλους πεζούς με αηδία, παραβιάζουμε κανόνες και προτεραιότητες, κλέβουμε τη σειρά θριαμβεύοντας, συνεχίζουμε να βάζουμε μέσα γιατί τα δικά μας τα παιδιά είναι ενός ανώτερου Θεού κι αν το παιδί του γείτονα διακριθεί, το αποδίδουμε σε εύνοια- ποτέ στην αξία του. Ένας λαός γυμνός, φτωχός και ζηλιάρης ως τη στερνή ανάσα. Να καεί ο διπλανός, ο ταξιτζής, ο φορτηγατζής, ο γιατρός, ο μικροεπιχειρηματίας που φοροδιαφεύγει, ο δημόσιος υπάλληλος, ο υπάλληλος της ΔΕΚΟ που τον απαξιώνουμε χωρίς να γνωρίζουμε τι κάνει. Να δυστυχήσουν όλοι γιατί το βλέμμα μας δεν έχει γυμναστεί παρά να κοιτάει ευθεία. Εκεί βλέπουμε τους ενόχους. Σε ότι βρίσκεται στο ύψος της τηλεόρασης. Δεν έχουμε δύναμη ν’ ανασηκώσουμε τη ματιά. Ούτε και να τη στρέψουμε προς τα μέσα, να γιατρέψουμε τα δήθεν, τα στρεβλωμένα, τα δε βαριέσαι μωρέ, τα εσύ θ’ αλλάξεις τον κόσμο;
Κι είναι τόσο εύκολο ν’ αφήνεσαι σ’ αυτό το παλιό, το αιώνιο, το πανίσχυρο:
Μίσησε τον πλησίον σου ως σεαυτόν.
Σκέφτηκα μετά, πως έχουν γραφτεί τόσα κείμενα διχόνοιας, που ένα δυο γραπτά κατά του καταστροφικότερου ελληνικού αθλήματος, απέχουν πολύ απ’ το να πατσίσουμε την κακία.
ναι, κι εγώ θέλω να κλάψω
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνατε ντουέτο υπέροχο :)
ΑπάντησηΔιαγραφήI have done you haven't I?
ΑπάντησηΔιαγραφήWowbagger The Infinitely Prolonged
Ξωτικό,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αγάπη μου (το έχω ξαναπεί αυτό, ε;)
Γιώργο,
Αυτή είναι εξαιρετική τιμή! Ευχαριστώ! :-))
Ανώνυμε,
Είσαι η μούσα μου (ή ο μούσος, τέλος πάντων).
Μακάρι να ήσουν και μοναδικός. :-))
κι όμως είναι χρήσιμο να παρουσιάζουμε και το μαύρο πρόσωπο του φθόνου και του μίσους. μήπως και κάποιοι καθρεφτιστούν και δουν τον εαυτό τους. μήπως και αυτολογοκριθούν, μήπως και αποφασίσουν να αλλάξουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήεξάλλου η περιγραφή σας έχει τόσο πνεύμα, όσο και τέχνη και γλαφυρότητα, που αποτελεί απόλαυση για τον αναγνώστη.
και μην ξεχνάμε, πάντοτε σε δύσκολους καιρούς χρειάστηκαν τέτοιες φωνές και πένες
Καλημέρα Αμέριστε,
ΑπάντησηΔιαγραφή"μήπως και κάποιοι καθρεφτιστούν..." Αυτό ελπίζω κι εγώ, μάταια μάλλον. Ο σημαντικότερος λόγος που με σπρώχνει να γράψω, είναι μην και καταφέρω να ξεκολλήσω από πάνω μου, το μίσος που μου μεταδόθηκε σαν αρρώστια. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Με συγκίνησες :-)